ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 313

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 313

ดวงตาของโรสเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับดวงดาว ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยศรัทธาอันแน่วแน่ “ไม่ครับ คุณจะต้องรับผม”

ดวงตาของจอร์จแดงก่ำและรูม่านตาสีแดงสดของเขาแสดงความโกรธที่ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือน “แองจ์ ลิน ฉันไม่สนใจว่าเธอเป็นใคร และเธอไม่อยากรู้ว่าใครสั่งให้เธอมาที่นี่ แต่เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ทันที!”

โรสถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

ดูเหมือนว่าชื่อ “แองจ์ ลิน” จะเป็นที่ต่อต้าน

พ่อของเธอสงสัยว่าแรงจูงใจของเธอในการเข้าหาเขานั้นไม่บริสุทธิ์แทน

เธอต้องหาวิธีที่จะขจัดความหวาดหวั่นของเขา

ดังนั้นเธอจึงเริ่มเคลื่อนไหวแปลก ๆ เธอดึงมือของจอร์จออกและพับนิ้วกลางของเขา จากนั้นเธอก็กำนิ้วอีกสี่นิ้วของเขาด้วยมือเรียวของเธอและเหลือเพียงแต่ช่วงปลายนิ้วที่เปิดไว้

มันเป็นเกมทายว่านิ้วกลางจะอยู่ตรงไหนที่เธอและพ่อของเธอเคยเล่นเมื่อเธอยังเด็ก

ดวงตาของจอร์จเบิกกว้างอย่างสับสน และเขาจ้องมองเธอด้วยความงุนงง!

โรสมองเขาอย่างจริงจังและเต็มไปด้วยความศรัทธา “บริษัท เซเวียร์ อยู่ในภาวะล้มละลายและอยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุด คุณกลัวที่จะเพิ่มศัตรูอีกหนึ่งรายในรายการหรือเปล่า?”

จอร์จดันแว่นขอบทองของเขาที่ดั้งจมูก ความสยองขวัญที่โรสมอบให้เขายังไม่สลายไป “ก็จริง เช่นนั้น แล้วนายมาทำอะไรที่นี่?”

“เพื่อช่วยบริษัทเซเวียร์” โรสพูดราวกับว่าเธอกำลังสาบาน การแสดงออกของเธอมีความเคร่งขรึมอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน

“จงวางใจในตัวผม”

จอร์จมองไปที่แองจ์อย่างสงสัย ‘เขา’ ดูค่อนข้างเข้มงวดและจริงจังอย่างที่สุด

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นชั้นบน

จอร์จปล่อยมือโรสและแสร้งทำเป็นเหม่อลอย “ ฉันรู้ว่าเธอเป็นนักเจาะเครือข่ายคอมพิวเตอร์ที่มีทักษะพิเศษมากมาย แต่ตระกูลเซเวียร์เป็นหนี้อยู่แล้ว เราไม่สามารถจ่ายเงินเดือนสูง ๆ ให้เธอได้หรอก”

โรสกล่าวว่า“ ผมไม่ต้องการเงินเดือน”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงอยากเข้าสู่บริษัทเซเวียร์นัก”

โรสตอบว่า “ถ้าผมสามารถช่วยบริษัทเซเวียร์ได้ ชื่อของแองจ์ ลิน จะถูกเขียนไว้เป็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ในวงการนักเจาะเครือข่ายคอมพิวเตอร์ ผมต้องการชื่อเสียงและคุณต้องการผลกำไร เราทั้งคู่จะได้รับสิ่งที่ต้องการ ดังนั้น ท่านเซเวียร์ คุณอยากที่จะร่วมมือกับผมหรือไม่?”

จอร์จลุกขึ้นยืนและยื่นมือมาหาเธอ “เพื่อรับโอกาสเช่นนี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบรับคำเชิญของเธอ”

โรสยิ้มสดใสส่งให้เขา

“หวังว่าเราจะทำงานร่วมกันได้ดี”

วันต่อมา โรสที่ปลอมตัวเป็นเหมือนเด็กหนุ่มถูกพาไปที่บริษัทของจอร์จ

พนักงานส่วนใหญ่ของที่นี่ถูกไล่ออก จะมีเพียงแต่หัวหน้าใหญ่ในแต่ละแผนกของบริษัทเท่านั้น ที่ยังต้องอยู่จนกว่าบริษัทจะปิด เมื่อพวกเขาเห็นประธานนำบุคลากรใหม่มา ทุกคนก็แสดงออกด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“นายอยากให้ฉันแนะนำพวกเขาให้รู้จักไหม?” จอร์จชะงักกึกและหันไปถามโรส

หัวหน้าส่วนใหญ่ที่อยู่ช่วยเหลือกับความยากลำบากกับบริษัทเซเวียร์จนถึงวันปิด คือพนักงานที่อายุมากที่สุดของบริษัทซึ่งโรสคุ้นเคยกับพวกเขาเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นครับ” โรสส่ายหัว

จอร์จผงะไปเล็กน้อย ดวงตาของเขามีรอยยิ้มที่เป็นนัยว่ารู้อะไรบางอย่าง

เขาพาโรสไปที่ห้องคอมพิวเตอร์และโรสก็นั่งลงทันทีเพื่อเริ่มทำงาน

จอร์จนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนสูงตรงหน้าเธอ เขามองเธอเงียบ ๆ และเริ่มสงสัยว่าเธอสามารถถอดรหัสเครือข่ายคอมพิวเตอร์ของบริษัทเซเวียร์ได้หรือไม่?

โรสมองไปที่จอภาพขณะที่ปลายนิ้วเรียวของเธอวางอยู่บนแป้นพิมพ์ เธอกดเมาส์อย่างรวดเร็วในขณะที่เธอรายงานการค้นพบที่น่าประหลาดใจของเธอต่อจอร์จ

“เจ็ดปีที่แล้ว ระบบเครือข่ายของบริษัทเซเวียร์ถูกถอดรหัสโดยนักเจาะรหัสที่ชื่อ ‘ผู้บริสุทธิ์’ มีการสันนิษฐานว่ากลุ่ม ‘ผู้บริสุทธิ์’ รายนี้ได้ยึดข้อมูลที่ถูกจัดเป็นหมวดหมู่ของบริษัทเซเวียร์ทั้งหมด… และมีภารกิจที่ว่าจะต้องขโมยแหล่งข้อมูลธุรกิจของบริษัทเซเวียร์”