ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 333
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 333
ดวงตาชั้นหลบในของเขาถูกเจาะอย่างเยือกเย็นเข้าไปที่ฌอน แม้ว่าเจย์จะยังไม่ได้พูด แต่ฌอนก็รู้สึกได้ว่าจิตวิญญาณของเขาสั่นสะท้านเมื่อถูกคุกคามจากความตายที่กำลังจะมาถึง
ก่อนที่เขาจะรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขา ฌอนก็โพล่ง “คุณสามารถมีได้ ท่านอาเรส บทภาพยนตร์ของ ท้องฟ้าเดือนหวาย หรือเลขาสุดสวยของผม…ทำตามที่คุณต้องการเลย”
เจย์จ้องไปที่โรสในขณะที่ครุ่นคิด การแสดงออกทั้งหมดของเธอกรีดร้องว่าเธอต่อต้านมันมากแค่ไหน
เขาจะพาเธอไปที่ไหนสักแห่งที่เขาคุ้นเคยมากกว่าที่เธอจะวิ่งหนีได้ตลอดเวลา
อย่างน้อย เขาก็ยังสามารถปกป้องเธอจากระยะไกลได้
“ไม่เป็นไร”
เขาอาจเปล่งเสียงปฏิเสธ แต่นั่นไม่ได้หยุดใจไม่ให้คิดอย่างเงียบ ๆ ว่าจะเกลี้ยกล่อมเธอให้กลับมาอยู่เคียงข้างเขาได้อย่างไร
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นยีนส์ก็เข้ามา
เมื่อดูจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดในห้อง ยีนส์เดินไปกระซิบข้างเจย์ว่า “เจย์ นายได้สัญญาคืนหรือยัง?”
เจย์ยังคงเงียบ
ยีนส์ครวญคราง “โอ้ มานี่เลย เจย์! ความชื่นชมของฉันที่มีต่อนาย พี่ชายที่รักของฉัน มันไหลเหมือนแม่น้ำที่ไม่รู้จักจบสิ้นที่ไหลทะลักสู่ทะเล นายไม่สามารถทำให้ฉันผิดหวังตอนนี้นะ!”
สายตาที่คาดเดาไม่ได้ของเจย์จ้องมองโรส “เซ็ตตี้น้อยร้องไห้หรือเปล่า?”
ยีนส์ตะลึง เจย์เปลี่ยนเรื่องเร็วเกินไปเล็กน้อยจากหัวข้อหนึ่งไปยังอีกหัวข้อหนึ่งเพื่อให้เขาตามทัน
“ก็ดีอยู่นะ เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่ฉันก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเธอจะอารมณ์ดีอยู่เหมือนกันไหมนะ”
จากนั้น ความกังวลก็เปล่งประกายในดวงตาของโรส
อย่างไรก็ตาม เจย์ อาเรส มีความสนุกสนานเพิ่มขึ้น “บางทีเธออาจจะคิดถึงแม่ของเธอ”
“ใครจะรู้” ยีนส์ส่ายหัวแรง ๆ ราวกับพยายามกำจัดความทรงจำของปีศาจน้อยทั้งสามที่กลั่นแกล้งเขา
“ฉันไม่ชอบเธอ”
ความกังวลในดวงตาของโรสเพิ่มขึ้น …
น่าแปลกที่เจย์พยักหน้าเห็นด้วยแทนที่จะด่าน้องชาย “อันที่จริง ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลยนะที่เธอจะเข้ากับร็อบบี้น้อยของฉัน และในขณะเดียวกัน เธอก็เป็นตัวก่อปัญหามากกว่าเจนส์ บางทีนายควรงดที่จะยั่วยุเธอในครั้งต่อไปนะ”
ยีนส์ตกใจ…
สรุปเซ็ตตี้น้อยเป็นลูกแท้ ๆ ของเจย์หรือไม่?
แล้วที่เขาทำให้เซ็ตตี้น้อยได้กลับมาที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนเป็นทั้งหมดแบบนั้นได้ไง?
“เขารู้สึกผ่อนคลายความคิด เจย์ ฉันจะอยู่ให้ไกลจากเธอให้มากที่สุดในครั้งต่อไป”
เจย์ยิ้มออกมาแบบตื้น ๆ
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดหาวิธีลงโทษยีนส์มากมายเหลือเฟือ แต่กลับตอบว่า ‘ไม่มีใครรังเกียจลูกสาวที่รักของฉันหรอก’
การแสดงออกของโรสเริ่มคลั่ง
กลัวว่าเธอจะทำลายตัวละครตัวเองตอนนี้ ฌอนเลยแกล้งไอขึ้นมาพอดี
เมื่อความคิดที่หมุนวนของเธอถูกขัดจังหวะ โรสจึงสามารถกลับมามีสติระลึกถึงสิ่งเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว
เริ่มก้าวแรกยีนส์เป็นคนทำให้เธอภาคภูมิใจ เธอยิ้มให้กับคนที่ชนะการต่อสู้ “ท่านยีนส์ มาที่นี่เพื่อเผชิญหน้ากับพวกเราหรอ?”
ยีนส์สำลักเมื่อเห็นท่าทีของโรส “อย่าแสร้งทำเป็นว่าคุณไร้เดียงสาหน่อยเลยเมื่อคุณใช้กลอุบายสกปรกเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่คุณต้องการ”
จากนั้น เขาก็หันไปทำตัวตุ้งติ้งกับเจย์ “ดูนี่สิ เจย์ ผู้หญิงคนนี้หยิ่งเกินไป นายต้องยืนหยัดเพื่อฉัน ทำอะไรสักอย่างสิ”
เจย์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
เขาอาจไม่เคยทำแบบนี้สำหรับตัวเขาที่จะลงโทษเธอ แม้ว่าเธอจะก่อเหตุสู้รบครั้งใหญ่นี้
“ยีนส์ เราจะไปแล้ว” เจย์หันกลับมา
ดวงตาของยีนส์เบิกกว้างด้วยความตกใจ “เป็นแบบนั้นได้ไง?”
โรสโบกมืออย่างดีใจ “บาย บาย”
ความสิ้นหวังถูกเขียนไว้บนใบหน้าของยีนส์
ยีนส์รู้สึกหงุดหงิดขณะที่พวกเขาออกจากอาคารกลาง
“นายยอมให้เลขาหยิ่งต่อหน้าพวกเราได้ยังไง เจย์? ออร่าอันโอ่อ่าของนายหายไปไหน? นายสามารถยุติเธอได้อยู่แล้ว!”
เจย์จ้องมองน้องชายของเขา “เข้าไปในรถ”
ยีนส์นั่งลงที่เบาะหลัง เมื่อดึงประตูรถออก
เจย์ตำหนิ “มานั่งข้างหน้า”
เมื่อพิจารณาดูการตกแต่งภายในที่หรูหราของรถ เจย์ก็ตระหนักขึ้นว่ารถของเขาไม่ได้มีคนขับ
