ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 347
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 347
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันไม่ต้องการ?” โรสจ้องมองเขาด้วยความไม่แยแส
มือของเขาจับผมปลอมที่ต่อสีดำสนิทของเธอ ทุกปอยผมด้วยความตั้งใจราวกับว่ามันเป็นอัญมณีหายาก
โรสนึกถึงเวลาที่เขาดึงผมและทำให้หนังศีรษะของเธอชา มันทำให้เธอกังวล
เจย์ดึงผมของเธอเล็กน้อยและแกนผมของเธอก็หลุดออกมาอย่างง่ายดาย
จากนั้น เขาทำตัวเหมือนเด็ก เขาถอนผมออกทีละเส้น
โรสตื่นตระหนกเพราะความเจ็บปวด “ท่านอาเรส พวกนี้มันแพงนะ…”
เจย์ตอบอย่างขบขันว่า “เธอไม่เบื่อที่จะแต่งหน้าทุกวันในขณะที่อยู่กับเขาเหรอ?”
“ฉันเต็มใจ” โรสให้คำตอบที่ชัดเจน
“เธอชอบเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เธอกลายเป็นคนเงียบ
ในใจของเธอ เขาสามารถเติมเต็มเธอได้ตลอดสองชั่วอายุคน
เมื่อก่อน เธอเหมือนสุนัขพันธุ์ปั๊ก ตราบใดที่เขายิ้มและโบกมือให้เธอ เธอก็จะเชื่อฟังกับเขา
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเกียรติยศและชีวิตของผู้หญิงมีค่ามากกว่าความรัก
โชคดีที่ความไม่แยแสของเขาและความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับเธอทำให้เธอมีสติขึ้นมา
เธออยากจะกลายเป็นคนใหม่
“หืม?” เขารออยู่นานและในลำคอของเขาก็เปล่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ
เธอจ้องมองเขาด้วยความโกรธ “ใครก็ตามที่ฉันชอบ มันไม่ใช่ธุระอะไรของนาย”
“มันเป็นภารกิจของลูกผู้ชายอย่างฉัน ดังนั้นเธอบอกฉันมาสิ ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฉันหรือไม่?”
เธอเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง
ไอ้โรคจิตคนนี้กลายเป็นคนไร้ยางอายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ใช่ ฉันชอบเขา” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างล้อเลียน
เจย์ฝืนยิ้มเย้ยหยัน “เธอคิดว่าเขาจะยังต้องการเธออยู่ไหม หลังจากที่กำลังเห็นเราอยู่ด้วยกัน?”
โรสตอบว่า “เขารู้ว่าฉันมีลูกและฉันหย่าแล้ว โดยปกติ เขาจะไม่รังเกียจถ้าสุนัขมากัดฉัน”
เจย์จับที่กรามของเธอ “เธอปากร้ายนักเหรอ ห้ะ? กล้าเรียกฉันว่าสุนัขเหรอ?”
“การเรียกนายว่าสุนัขจะเป็นการพูดที่ไม่ชัดเจน”
“อืม…” เขากดดันและปากของโรสก็อ้ากว้าง
มืออีกข้างของเขาคว้าไปหยิบลิ้นชัก หยิบเข็มฉีดยาที่เต็มไปด้วยของเหลวในเข็มออกมา เขาโบกมือให้โรสและพูดอย่างเย็นชา “เธอรู้ไหมว่านี่คืออะไร?”
“นายต้องการทำอะไรฉัน?” เธออยากจะดิ้นไปมา แต่แขนของเขาโอบรอบตัวเธอ พลังงานของเธอหายไป แม้แต่การดิ้นรนก็พิสูจน์ได้ว่าไม่มีจุดหมาย
“เอชไอวี!”
ใบหน้าของโรสซีดลง “คุณบ้าหรือเปล่า?”
เจย์ป้อนของเหลวเข้าปากของเธออย่างแรง เธอไม่สามารถกลืนหรือคายมันออกมาได้และน้ำตาไหลเข้าตาขณะที่เธอสำลัก
เธอทำได้เพียงแค่มองเขาด้วยความโกรธ
เขาหยิบแก้วชาจากโต๊ะข้างเตียงแล้วรินกรอกเข้าปากเธอ จากนั้น มือใหญ่ของเขาก็ดึงศีรษะของเธอไปข้างหลังและได้ยินเสียงอึกใหญ่ โรสกลืนของเหลวลงไปในลำไส้ของเธอเรียบร้อย
เมื่อเธอคิดว่าเธออาจจะติดโรคร้าย เธอก็เหมือนบ้าทันที
เธอไม่รู้ว่าแรงของเธอมาจากไหนในขณะที่เธอทุบหน้าอกของเจย์ด้วยพลังทั้งหมดที่เธอรวบรวมได้
“ไอ้สารเลว นายกลั่นแกล้งฉันแบบนี้ได้ยังไง?”
เธอร้องไห้ออกมา “ฉันจะฆ่านาย!”
เจย์เฝ้าดูเธอด้วยความเงียบ ความแข็งแกร่งและแรงน้อย ๆ ของเธอไม่อาจปล่อยไปได้ อย่างไรก็ตาม คำพูดของเธอทำให้หัวใจของเขาจมดิ่งสู่ห้วงลึกที่หนาวเหน็บ
“จากนี้ไป เธอจะสัมผัสผู้ชายคนอื่นไม่ได้แล้ว” เขาพูดอย่างเย็นชา
โรสตะคอกด้วยความหวาดผวา “เจย์ อาเรส รู้ไหมว่านายเป็นภัยพิบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของฉัน ฉันหวังว่าฉันไม่เคยเจอนาย … ”
เธอรีบใส่เสื้อผ้าและวิ่งออกไปด้วยท่าทางที่ไม่เรียบร้อย
เจย์โยนเข็มฉีดยาลงถังขยะดวงตาที่สวยงามของเขาเหมือนผิวน้ำนิ่ง — เงียบและน่าขนลุก
