ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 352
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 352
รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์
เด็ก ๆ วิ่งข้ามถนนด้วยความตื่นเต้น
ทว่า รถได้เตรียมเลี้ยวหมุนกลับไปอย่างรวดเร็ว
สีหน้าของเจย์มืดลง…
เธอตัดสินใจมาที่ สวนคฤหาสน์ แต่ไม่ลงมาเจอลูก ๆ ของเธอ หมายความว่ายังไง?
เจย์เดินไปด้วยสีหน้ามัวหมอง
เด็ก ๆ กระโจนใส่ข้าง ๆ รถขณะที่พวกเขายืนร้องไห้ออกมา
“คุณแม่…”
“คุณแม่ ทำไมคุณแม่ไม่ลงมา?”
“คุณแม่ หนูคิดถึงคุณแม่…”
เซ็ตตี้น้อยและร็อบบี้น้อยเกือบจะหมดลมหายใจจากเสียงโหยหวนและคร่ำครวญอย่างต่อเนื่อง
เเจ็คสันยืนอยู่ด้านข้าง ในขณะที่ดวงตาคู่สวยของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา
โรสปิดหน้าและสะอื้น “ฉันเสียใจกับเรื่องนี้ โจเซฟิน ฉันไม่ควรมาที่นี่”
โจเซฟินร้องไห้ไปกับเธอ “พี่สาว ไม่ใช่ความผิดของเธอเลย”
“โจเซฟิน เราไปกันเถอะ” โรสพูด โดยไม่เต็มใจที่เสียเวลาอยู่ต่อไปแล้ว
เสียงเด็ก ๆ ของเธอร้องไห้แทบจะทำให้เธอขาดใจ
โจเซฟินเหยียบเครื่องยนต์รถ กระนั้น เมื่อพวกเขากำลังจะจากไป เจย์ก็มายืนขวางอยู่หน้ารถ ใบหน้าของเขาซีดเซียว
ทันใดนั้น โจเซฟินก็ดับเครื่องยนต์
“พี่ชาย นายมันบ้า!”
“ลงมาจากรถซะ!” เจย์คำราม
โจเซฟินมองกลับไปที่โรส “พี่คะ เราจะทำยังไงกันดี?”
โรสกำลังเกาอาการคันที่แขนขณะสะอื้นอย่างควบคุมไม่ได้
“ขับไปข้างหน้าเลย ชนเขาไปซะ”
โจเซฟิน “…”
เจย์ “…”
เธอมีความเกลียดชังต่อเขามากแค่ไหนกัน?
“โรส ลอยล์ ฉันขอสั่งให้เธอไสหัวลงมาจากรถมาเดี่ยวนี้” เจย์สั่งอย่างโกรธ ๆ เขารู้สึกปั่นป่วนอย่างเห็นได้ชัดกับเด็กตัวน้อยทั้งสามคนที่กำลังยืนร้องไห้อยู่
โรสคิดว่าความเจ็บป่วยและความขี้ขลาดในตอนนี้ของเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้เจย์เป็นคนยโสและใช้อำนาจ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือทำให้เขาสามารถพาลเธอได้ทุกเมื่อที่ต้องการ
คราวนี้ โรสตะโกนออกไปข้างนอกและกลับตะคอกใส่เจย์ “ฉันจะไม่ลงไป นาย—พาเด็ก ๆ กลับไปซะ!”
แต่แล้วรอยยิ้มก็พลันเกิดขึ้นบนใบหน้าของเจย์ “เธอมีสมองคิดขึ้นมาบ้างแล้วใช่ไหม?”
เธอกล้าออกคำสั่งเขาได้อีก!
โรสยังคงทับถมคำพูดต่อไป “ออกไปให้พ้นถ้านายไม่อยากตาย”
โจเซฟินตัวสั่น “พี่คะ อย่าเสียสติ เธอควรหาทางออกให้ตัวเอง”
“มีทางออกแบบไหน? ชีวิตของฉันพังพินาศด้วยน้ำมือของเขา” โรสร้องลั่น
ตอนนี้การแสดงออกของเจย์มืดมนกว่าที่เคย และเห็นได้ชัดว่าเขาโกรธถึงขีดสุด
โจเซฟินมองไปที่เจย์ด้วยท่าทางโศกเศร้า “พี่ชาย ออกไปเถอะ!”
“เปิดประตู” เจย์ร้องลั่นด้วยความโกรธ!
โจเซฟินรู้สึกหวาดกลัวขณะที่เธอปิดหน้าต่างอย่างรวดเร็ว
จากนั้น เจย์ก็เดินไปที่ประตู เปิดมันออก และดึงโรสออกจากที่นั่งของเธอ
“อย่าแตะต้องฉัน” โรสตะโกนขณะที่เธอล้มลงไปที่มุมหนึ่ง
โจเซฟินอธิบายอย่างร้อนรน “พี่คะ อย่าแตะต้องเธอเลย เธออาจทำให้นายติดเชื้อ—”
เจย์ตะลึงไปชั่วขณะ หลังจากนั้นไม่นาน การแสดงออกของความกังวลก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
“โรคอะไร?”
เมื่อวันก่อนโรสสบายดีอยู่เลย ไม่ใช่เหรอ?
