ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 359
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 359
ร็อบบี้น้อยเสิร์ฟชาร้อนให้โรสหนึ่งถ้วย “คุณแม่ครับ ดื่มหน่อยนะครับ”
เซ็ตตี้น้อยนวดหลังของโรสอย่างน่ารัก
เจนสันยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้จะทำอะไร
โรสรู้สึกซาบซึ้งกับความรักของลูก ๆ และน้ำตาที่คลอเบ้า
“คุณแม่ อยู่ที่นี่นะครับ” เจนสันกัดริมฝีปากและพูดขึ้นอย่างฉับพลัน
โรสมองไปที่เจนสันแล้วน้ำตาก็ไหลริน เธอยื่นมือออกไปและเจนสันก็เข้ามาหาเธอเพื่อที่จะกอด
เมื่อเจย์เดินเข้ามา เขาเห็นกลุ่มคนทั้งสี่—แม่-และ-ลูก รวมกลุ่มกันด้วยความรัก ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหยุดก้าวของเขาสักครู่ ก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบน
ในห้องหนังสือ ในเก้าอี้สำนักงานของเจย์ จะเห็นได้ว่าเจย์เอนตัวลงบนเก้าอี้และมองขึ้นไปที่กระดานฝ้าเพดานสีขาว
เขาจะทำยังไงให้เธออยู่ด้วยความเต็มใจ?
เสียงเคาะประตูทำให้ได้ยินจากประตูห้องหนังสือของเขา
เจย์เหลือบไปเห็นโจเซฟินถือถ้วยชา หลังจากนั้นไม่นานเธอถามว่า “ พี่ชายฉันเข้าไปได้ไหม?”
เจย์พยักหน้า
โจเซฟินเดินเข้ามาและส่งชาให้เจ “ดื่มสิ”
เจย์ยืดตัวรับถ้วยชา แล้วมองไปที่โจเซฟินที่ไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะจากไป “มีอะไร?”
โจเซฟินหัวเราะอย่างเขินอาย
“แค่พูดมันออกมาถ้าเธอมีอะไรในใจ” เจย์ที่รู้สึกรำคาญบอกเธอ
โจเซฟินกล่าวว่า “พี่ชาย ฉันไม่รู้ว่านายรักเธอหรือเปล่า แต่ฉันเห็นว่านายต้องการให้เธออยู่”
เจย์มองไปที่โจเซฟินสายตาของเขาลึกล้ำและอ่านไม่ออก
โจเซฟินดูเหมือนที่ปรึกษาด้านความสัมพันธ์ที่สามารถมองทะลุได้ทุกอย่าง “นายวางแผนที่จะสู้กับไฟด้วยไฟทั้งชีวิตของนายเหรอ?”
เจย์ชิมชา มันเป็นชากุหลาบที่เข้มข้นและมีกลิ่นหอมด้วยชากุหลาบ มันทำให้เขาขมวดคิ้ว
เขาไม่เคยชินกับการดื่มชาหอม ๆ
เจย์ชูถ้วยขึ้นและมองไปที่โจเซฟินด้วยความไม่พอใจ
โจเซฟินอธิบายอย่างไม่เป็นทางการว่า “โอ้ มันคือชากุหลาบ พี่สะใภ้ใหญ่ชอบมาก”
ต่อจากนั้นเจก็วางถ้วยชาลงบนโต๊ะ
โจเซฟินกล่าวว่า “ดูนายสิ นายกระหายน้ำ แต่นายไม่ยอมถ่อมตัวเพื่อดื่มชาแบบเดียวกับเธอ พี่ชาย หากนายจะใช้วิธีการปัจจุบันของนายต่อไป นายจะสร้างระยะห่างระหว่างนายกับเธอให้มากขึ้น… ”
เจย์เงยหน้าขึ้นมองราวกับว่าโจเซฟินเหยียบบาดแผลของเขา ในทางกลับกันโจเซฟินคิดว่าเขากำลังจะโกรธ
ท้ายที่สุดเจย์คิดว่าโจเซฟินเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่รู้อะไรเลย คนหยิ่งผยองอย่างเขาจะไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงที่ไม่มีประสบการณ์อย่างเธอมาให้ความรู้เขาหรอก ใช่ไหม?
“พูดต่อ”
โจเซฟินผงะเล็กน้อยและประหลาดใจ
อย่างไรก็ตามเธอยังคงพูดความในใจเหมือนเด็กที่ได้รับรางวัล
“พี่ชาย มีผู้หญิงหลายประเภท สำหรับผู้หญิงที่ชอบวัตถุนิยม ผู้ชายที่ร่ำรวยคนไหนก็สามารถเป็นสามีของพวกเธอได้ พอผู้หญิงแบบนี้ท้องแล้ว เธอก็จะอยู่เคียงข้างนายด้วยความเต็มใจ”
การแสดงออกของเจย์เหมือนถูกแช่แข็ง ‘นั่นไม่ใช่กรณีที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงทุกคนเหรอ?
‘ไอ้สารเลวคนนั้น จอห์นบอกฉันไม่ใช่เหรอว่าจะพิชิตใจเธอได้ ฉันต้องพิชิตร่างกายของเธอก่อนเป็นอย่างแรก?’
‘ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าโรสไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น’
โจเซฟินยิ้มเมื่อเห็นการแสดงออกของเจย์ ช่วงหลังดูเหมือนนักเรียนที่ดี พร้อมจะเรียนรู้
“สำหรับพี่สะใภ้ใหญ่ เธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ เธอไม่ชอบวัตถุนิยม แต่เธอมีความภาคภูมิและหยิ่งทนง สำหรับผู้หญิงแบบนี้นายต้องแสดงความอดทนและความมุ่งมั่น นายต้องเคารพเธอ ให้พื้นที่และอิสระกับเธอมากพอ รักษาท่าทางที่เป็นสุภาพบุรุษของนายไว้ และยืนอยู่ในที่ที่เธอสามารถสังเกตเห็นความรักอันเร่าร้อนของนายได้… ”
ทันใดนั้น โจเซฟินก็โน้มตัวไปข้างหน้าและพูดกับเจย์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พี่ชายเชื่อฉันเถอะ นายมันฟีโรโมนเดินได้ แม้ว่านายจะไม่ได้ทำอะไร แต่ในที่สุดโรสก็จะมาหานาย!”
สีหน้าของเจย์หม่นลง “ฟีโรโมนเดินได้?”
โจเซฟินปิดปากและหัวเราะอย่างแห้ง ๆ “ฉันผิดเอง นายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งที่เดินได้”
เจย์ถอยกลับไปในความคิดของเขา
‘ฉันบังคับให้โรสจนมุมอย่างรุนแรงหรือเปล่า? นั่นคือสาเหตุที่ฉันได้รับผลกระทบเชิงลบจากเธอในตอนนี้?’
โจเซฟินครุ่นคิดบางอย่างก่อนจะปรึกษาเจย์อย่างเคร่งขรึม “นายไม่เคยดูถูกและทำให้เธออับอายใช่ไหม? เธอไม่ใช่คนที่ไม่มีความรู้สึกและเธอจำมันได้ทั้งหมด หากนายต้องทำอะไรสักอย่างจำไว้ว่าอย่าทำผิดซ้ำอีก การกระทำอย่างการใช้เงินเพื่อทำให้เธออับอายและบังคับให้เธอทำสิ่งที่ขัดต่อเจตจำนงของเธอถือเป็นสิ่งที่ไม่-ไม่ควรทำ โปรดจำสิ่งนี้ไว้”
เจย์รู้สึกราวกับว่าเขาติดอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง
ในอดีตเขาพยายามที่จะใช้เงินเพื่อได้สิทธิในการดูแลเด็ก ๆ
