ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 380
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 380
“ท่านอาเรสตอนนี้นายอารมณ์ดีขึ้นหรือยัง?”
ดวงตาของเจย์สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม
เขามีความสุขกับการถูกปรนนิบัติจากเธอ ราวกับว่าเธอเป็นภรรยาสาวของเขา นี่เป็นสถานการณ์ที่เขากล้าที่จะเพ้อฝันในความฝันเท่านั้น
เขาพยักหน้า
โรสเข้ามานั่งตรงหน้าเขาทันที “ท่านอาเรส ฉันมีคำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ”
เธอยื่นปลายนิ้วสองข้างออกมา แสดงให้เห็นขนาดของเล็บมือ “เรื่องเล็กแค่นี้”
เจย์ตอบอย่างหนักแน่นว่า “คำขอเล็ก ๆ ยังคงเป็นคำขอได้อีกนะ”
โรสประเมินสถานการณ์ “ใช่ ๆใช่แล้ว ท่านอาเรส นายจะทำตามคำขอของฉันได้ไหม?”
“บอกมาก่อนสิ”
“นายช่วยบริจาคเงินให้เพื่อนของฉันหน่อยได้ไหม?” เธอจับมือของเขาและเริ่มแกว่งมันอย่างยั่วยวน
“ไม่มีปัญหา” คำตอบของเจย์นั้นห้วน “เธอต้องการเท่าไหร่?” เขาถาม
รอยยิ้มของโรสอบอุ่นยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง “ท่านอาเรส ฉันไม่ต้องการเช็คหรือเงินสด… ฉันแค่ต้องการตราประทับของนาย”
เมื่อเธอพูดจบ เธอก็พูดเสริมอย่างไม่อาย “เห็นไหมคำขอนี้เล็กกว่าเล็บมือของฉันเสียอีก จริงไหม?”
เจย์พูดไม่ออก
การใช้ตราประทับของเขาไม่ได้แตกต่างจากการขายร่างกายของเขา เธอพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง?
โรสรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็กลับมาพร้อมกับเอกสารและพลิกไปยังหน้าที่มีการประทับตราเอกสารและวางไว้ตรงหน้าเจย์ทันที
การแสดงออกบนใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ลดลงทันที
“เธอพยายามจะขายฉันเหรอ?” เขาถามอย่างมืดมน
“ทำไมนายพูดแบบนั้น? ฉันจะขายตัวก่อนที่ฉันจะกล้าขายนายด้วยซ้ำ”
เจย์พยายามหยิบเอกสารเพื่อดูเงื่อนไขของสัญญา แต่โรสกดกระดาษแน่นราวกับว่าเธอค่อนข้างกังวล
เจย์สั่ง “เติมน้ำให้ฉันหนึ่งถ้วย”
“โอ้ ได้สิ” โรสตอบอย่างเชื่อฟัง
เมื่อเธอกลับมาพร้อมกับน้ำ เจย์ก็ถือสัญญาต่อหน้าเขา “เธอเป็นพนักงานของบริษัท เบล แต่เธอก็แอบทำงานให้กับบริษัท เซเวียร์ ในเมือง นกนางแอ่น ด้วย เธอจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?”
โรสเช็ดน้ำตาและร้องไห้ “ท่านอาเรส นายเป็นนายท่านที่เกิดมาพร้อมกับช้อนทองในปาก ดังนั้นนายจะไม่มีทางเข้าใจความเจ็บปวดของสามัญชนอย่างพวกเราหรอก สามัญชนต้องทำงานหลายงานในเวลาเดียวกันเพื่อให้เรามีรายได้เพียงพอที่จะจ่ายเงินดาวน์บ้าน!”
ใบหน้าหล่อของเจย์กระตุก เธอพูดราวกับว่าเธอไม่ได้เกิดมาพร้อมกับช้อนทองในปากของเธออย่างนั้นแหละ
เจย์โยนสัญญาลงและเพ่งมองความสนใจไปที่โรส “โรส ลอยล์ เธอควรรู้ว่าฉันเป็นนักธุรกิจ นักธุรกิจสนใจแต่ผลกำไร ถ้าฉันเซ็นชื่อนี้ เธอจะให้ผลประโยชน์อะไรตอบแทนฉัน?”
“ฉันจะเป็นทาสของนายและทำทุกอย่างที่นายต้องการให้ฉันทำในชาติหน้า ฉันจะตอบแทนนายอย่างแน่นอน” โรสกล่าวอย่างหลงใหล
เจย์ยกคางของเธอ “ชั่วชีวิตนี้…”
โรส “…”
“ฉันสาบานว่าฉันจะดูแลลูกชายของนายให้ดีที่สุด ทุก ๆ วัน ฉันจะมาดูแลพวกเขา เธอแสดงออกอย่างกล้าหาญ
สีหน้าของเจย์มืดลง ‘ฝันไปเถอะ ยัยตัวแสบ’
เขาจับคางของเธอไว้แน่น “เธอไม่ต้องดูแลลูกชายของฉัน แค่ดูแลฉันก็พอ”
โรสตะลึง “ท่านอาเรส… นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว นายยังต้องได้รับการดูแลอีกเหรอ?” เธอถามอย่างสั่น ๆ
เจย์ไม่ได้พูดและจ้องไปที่เธอราวกับว่าเธอถามคำถามที่ชัดเจน
“ไม่ต้องกังวล ท่านอาเรส เพียงแค่ให้ยืมเงินกับบริษัท เซเวียร์ จากนาย บริษัท เซเวียร์ จะจ่ายเงินคืนให้นายในอนาคต… พูดมาเถอะ นายต้องการให้ฉันตอบแทนนายอย่างไร?”
“ด้วยร่างกายของเธอ”
ดวงตาของโรสเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาต้องทำตัวหน้าด้านขนาดนั้นเลยเหรอ?
“ใช้เวลาสามเดือนกับฉันแล้วฉันจะเซ็นสัญญา!” เสียงชั่วร้ายของเขากล่าว
สามเดือน?
โรสพยายามต่อรองกับเขา “สามวันได้ไหม?”
“ได้เลย!” ดวงตาของเจย์สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม
มันสายเกินไปสำหรับความเสียใจ ให้ตายเถอะ เธอถูกหลอก? นี่ไม่ใช่เรื่องสามเดือนหรือสามวันทั้งหมดนั้นเลย?
