ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 426
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 426
โรสกลืนน้ำลายกับความเข้าใจผิดแบบนี้…แย่ยิ่งกว่าเสียงดนตรีของบูเรดรีส์อีก
“โจเซฟิน เธอต้องเชื่อฉัน ฉันไม่ได้คบกับเซย์น และฉันสามารถสาบานกับเธอว่าแม้ว่าผู้ชายทุกคนในโลกจะสูญพันธุ์และเหลือเพียงเซย์นเท่านั้น ฉันก็ไม่คบกับเขาหรอกนะ”
“ฉันยังเชื่อใจเธอได้อยู่ไหม?”
โรสกลัวที่สุดว่าเธอจะเข้าใจผิด ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายคือโจเซฟิน คนที่เธอมีความรักอย่างลึกซึ้ง เธอสาบานทันทีว่า “โจเซฟิน ฉันสาบานเลยว่า เซย์นและฉันไม่ใช่คนที่คู่กันอย่างแท้จริง ถ้าฉันแย่งแฟนของเธอไป ขอให้ฉันถูกฟ้าผ่าและตายไปได้เลย”
เจย์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและคว้าโทรศัพท์ของเธอมา จากนั้น เขาก็พูดว่า “โจเซฟิน อาเรส สิ่งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับโรสเลย ฉันเป็นคนขอให้เซย์นเลิกกับเธอเอง!”
“ทำไมนายถึงทำอย่างนั้น เจย์?”
“เพราะเซย์นไม่ได้รักเธอไง”
โจเซฟินครุ่นกับคิดคำพูดของเขาสักครู่…
สิ่งที่ไม่คาดคิดจากนั้น เธอตะโกนออกมา อย่างควบคุมไม่ได้ “คนที่เขารักคือโรส ใช่ไหม?”
“โรสเป็นพี่สะใภ้ของเธอ”
โจเซฟินตกใจกับน้ำเสียงที่ดุดันของเจย์ และเธอต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะฟื้นสติกลับมาใหม่ได้
โรสสะดุ้งจากคำพูดของเขาและคว้าโทรศัพท์คืน เธอพูดกับโจเซฟินว่า “อย่าเสียใจไปเลย โจเซฟิน มาเจอกันหน่อยนะ”
“เธอยังมีความคิดที่อยากจะเจอฉันอยู่เหรอ?”
“โจซี่… ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้เธอควรเสียใจ”
“ว่าแต่เธออยู่ที่ไหนล่ะ?”
“สวนคฤหาสน์”
“ฉันจะไปที่นั่น มันเหมาะสมกว่า”
เมื่อเธอวางสายโทรศัพท์ โรสก็ต่อต้านเจย์ด้วยความต่ำช้า “นายมีสิทธิ์อะไรไปทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต?”
เจย์บีบปากของเธอ “โรส ลอยล์ อ่อนโยนกับสามีของเธอหน่อยนะ”
เมื่อหลุดพ้นจากมือของเขา เธอยังคงพึมพำต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด “นายรู้ไหมว่าการบอกเลิกคนรักที่นายเคยรักมาหลายปีนั้นยากแค่ไหน?”
ม่านตาของเขาหดตัวลงขณะที่เขาถามว่า “ทำไมล่ะ? เธอเคยมีประสบการณ์มาก่อนหรือ?”
ขนตางอนยาวของโรสสั่นกระพริบรัว ๆ แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไร แต่การแสดงออกของเธอก็ชัดเจนเหมือนทุกครั้ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หัวใจของเขาก็ดิ่งลงเหวลึก…
ความคิดที่ว่าเธอบอกเลิกรักเขาที่เคยรักมากจนทนไม่ได้ตอนนี้เขารู้สึกว่าภายในร่างกายของเขาถูกระเบิดออกมา
“ตอบฉันสิ” เขาคำรามด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
โรสจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า “เกิดอะไรขึ้นกับนาย?”
เธอพูดต่อราวกับว่าคำตอบนั้นชัดเจนว่า “ถ้านายรักใครไม่ได้ นายก็ต้องยอมแพ้! นอกจากนี้ การสละใครสักคนที่ยังรักออกไปนั้นยากกว่าการรักเขาข้างเดียวเสียอีก”
จากนั้น เจย์ก็ผลักเธอออกไปทันทีและปลดล็อกกุญแจมือ เขาเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าเศร้าใจ
เมื่อเขาเข้าไปในห้องทำงาน เขาเปิดหน้าต่างและรู้สึกได้ถึงลมหนาวที่พัดผ่านมา เขาหวังว่าอากาศเย็นที่พัดมากระทบจะช่วยขจัดความระคายเคืองที่ลุกเป็นไฟในใจของเขาได้
นับว่าโชคดีที่เขาออกจากสถานการณ์นั้นมา ไม่เช่นนั้น เขาคงไม่สามารถรับประกันสิ่งเลวร้ายที่เขาจะทำกับเธอต่อไปได้
มีความสับสนวุ่นวายในจิตใจของเขา
เขาคิดว่าเขาจะเข้ากับโรสได้อย่างไรในช่วงเวลานี้ กระนั้น มันเป็นทั้งหมดที่เขาวิ่งตามเธอในขณะที่เธอวิ่งหนีจากเขา
ความคิดปรารถนาของเขาทำให้เขาคิดว่าตราบใดที่เขาปฏิบัติต่อเธอด้วยความจริงใจ เธอจะให้อภัยเขาสำหรับความผิดพลาดในอดีตของเขา
อย่างไรก็ตาม เขาลืมไปว่าถ้าเธอเลือกที่จะเลิกรักเขา ทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอจะเป็นเพียงเรื่องตลกในสายตาของเธอ
ดังนั้น เขาจึงเป็นเพียงตัวตลกตลอดเวลา
ไม่นานนัก เขาได้ยินเสียงรถของโจเซฟินที่ส่งเสียงเหมือนเป่าขลุ่ยแหลม ๆ
โรสวิ่งออกไปและเข้าไปในรถของเธอ
เธอกลัวว่า เจย์ อาเรสที่ผิดเพี้ยนไปจากเดิมจะพยายามขังเธออีกครั้ง
“ออกจากพื้นที่นี่กันก่อนดีกว่า โจเซฟิน” น้ำเสียงของโรสค่อนข้างตึงเครียด
“พี่ชายของฉันอยู่บ้านเหรอ?” โจเซฟินถาม
“ใช่”
โจเซฟินสตาร์ทเครื่องยนต์ เหยียบคันเร่ง แล้วขับออกไป
บนชั้นสอง เจย์ได้มองไปที่รถที่กำลังออกไปกับท่อควันที่เหมือนเมฆฝุ่นขณะที่ขับออกไป ดวงตาของเขาเย็นลงอย่างช้า ๆ
เมื่อโรสออกจากสวนคฤหาสน์ครั้งนี้ เธอจะไม่กลับมาด้วยตัวเธอเอง ใช่ไหม?
เขาต้องวิ่งไล่ตามเธออีกแล้วเหรอ?
