ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 461
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 461
โรสเดินถอยไปพิงขนาบหน้าต่างและกำหมัดไว้แน่น
“โจเซฟิน ฉันจะจับเขาไว้ เธอหนีไปเร็วเข้า!”
“ไม่นะ ฉันจะทิ้งเธอไปไม่ได้”
“ถ้าเธออยู่ เราทั้งคู่จะตาย” โรสกล่าว
โจเซฟินหน้าซีด
ในที่สุด เธอตัดสินใจพูดสั่งกับโรสอย่างเคร่งขรึม “เธอต้องอดทนรอฉันกลับมานะ”
โจเซฟินจึงกระโดดลงบนเตียงและเธอต้องการไปที่ประตูเพื่อหนี
ชายคนนั้นจ้องมองเธอด้วยความเกลียดชัง “เธอต้องการที่จะหนีงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” เขาเตรียมเข็มพุ่งไปแทงที่หลังของโจเซฟิน
“พี่ชาย ฉันเป็นน้องสาวขอนายนะ นายจะไม่ปล่อยฉันไปเหรอ?” โจเซฟินแสดงความกลัวและกังวลใจบนใบหน้าของเธอ
เธอค่อย ๆ ถอยกลับไปที่ประตู
จู่ ๆ โรสก็ก้าวไปข้างหน้า แล้วหมันตัวเตะจรเข้ฟาดหางไปที่คอของชายคนนั้น
ผู้ชายคนนั้นโกรธโรสมาก เขาหันกลับมาและเหวี่ยงหมัดใส่เธอ
โจเซฟินใช้โอกาสนี้หลบหนี
ชายคนนั้นต้องการจะจัดการโรสให้เรียบร้อยโดยเร็ว แต่เธอก็กอดตัวรัดเขาไว้แน่น หลังจากลูกเตะของเธอ เธอถูกเหวี่ยงหมัดล้มลงกับพื้น
ขอบคุณความว่องไวของเธอจากชีวิตที่แล้วของเธอจริง ๆ ความชื่นชอบของเธอในกีฬาเทควันโดมันใช้ได้เสมอ และความรักกีฬาของเธอยังต้องใช้ต่อสู้กับเจย์ตอนนี้อีก เธอยังคงสงบสติอารมณ์ได้ในช่วงเวลาวิกฤติ
เธอหมุนตัวและลุกขึ้นทันทีหลังจากที่ล้มลง จมูกของเธอพลันเลือดออกและเริ่มเวียนหัว
เธอมองไปที่ชายคนนั้นด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอพลันแดงก่ำพรางน้ำตาของเธอไหลออกมา “เจย์ เพราะวันนี้ฉันไม่สามารถหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของนายไปได้ ฉันอยากฟังความจริง นายเคยรัก แองเจลีน เซเวียร์ บ้างไหม?”
“ไม่”
“ฮ่าฮ่า…” โรสร้องด้วยความเศร้า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ในที่สุดฉันก็เห็นจิตใจข้างในที่แท้จริงของนายแล้ว”
“อีกคำถามหนึ่งแล้วกันที่ฉันจำเป็นต้องรู้คำตอบ นายจงใจจัดฉากอุบัติเหตุที่ฆ่าแองเจลีนเพราะเธอรู้ความลับของประตูเห็ดใช่ไหม?”
“ใช่”
“นายใจดีกับเธอมาก” โรสกำหมัดแน่นและกัดฟัน “วันนี้ ฉันจะยุติเรื่องนี้”
เธอกำหมัดเหมือนเสือชีต้าที่กำลังคลั่ง เธอทุบหน้าต่างด้วยหมัดเดียว
ข้อนิ้วของเธอแตกและมือโชกไปด้วยเลือด
กระนั้น เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย เธอจับเศษกระจกหน้าต่างที่แหลมคมแน่นแล้ววิ่งไปทางชายคนนั้น เศษกระจกที่แหลมคมตัดผ่านเสื้อผ้าบนหน้าอกของชายคนนั้น ขณะที่โรสจ้องมาที่เขาอย่างดุเดือด
“ให้ฉันพานายไปลงนรกกับฉันก็แล้วกันนะ”
เธอผลักเขาอย่างแรง แล้วใช้เศษกระจกฉีกเสื้อผ้าของชายคนนั้น เผยให้เห็นหน้าอกของเขา
ดวงตาของโรสเบิกกว้างด้วยความตกใจ “นายไม่ใช่ เจย์ อาเรส?”
ในเวลานี้ความกล้าหาญทั้งหมดของเธอหายไป
เธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก…
“นายไม่ใช่…” เธอพูดอย่างงุนงง
ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจย์ปรากฏขึ้นในใจของโรส
เสียงที่เขาเรียกเธอว่า ‘ที่รัก’ อย่างเสน่หาดังก้อง…
เขาโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยการเคลื่อนไหวที่ละมุนอ่อนโยน
ดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งต่าง ๆ อยู่เล็กน้อย ในช่วงเวลานี้เธอเข้าใจถึงช่วงเวลาที่แสนวิเศษที่เธอพลาดไป
ช่างเป็นผู้ชายที่วิเศษจริง ๆ ที่เธอพลาดไป!
เจย์บี้!
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวเพราะพวกเขาจะเผชิญหน้ากันโดยที่ไม่รู้จักกัน พวกเขาจะแยกจากกันอีกครั้งหรือไม่?
ไม่สิ…
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากชั้นล่าง!
ชายผู้นั้นฉวยโอกาสหนีโรสขณะที่เธอกำลังเหม่อลอยและผลักเธอไปข้างหน้าในทันใด เสียงชนเข้ากระแทกดังปัง
เสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้หยุดนิ่งไปชั่วขณะบนบันไดก่อนจะวิ่งขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก
…
ณ หอท่าเรือหอมหวน
