ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 476
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 476
หัวหน้าพยาบาลรู้สึกค่อนข้างจะตกตะลึง เธอคาดหวังว่าอารมณ์ของนายหญิงจะแปรปรวนมากกว่าที่เห็นเพราะหลังจากที่เข้าใจจากเรื่องราวประสบการณ์ก่อนหน้านี้และเข้าใจว่าจะเป็นคนที่ทำให้พอใจได้ยาก เธอไม่คิดว่าโรสจะเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและพูดจานุ่มนวลขนาดนี้
หัวหน้าพยาบาลยิ้ม “คุณยินดีที่จะตามฉันไปเดินดูรอบ ๆ หอผู้ป่วยกับฉันไหม?”
โรสเดินตามเธอไปอย่างมีความสุข
เธอกลับมาสวมใส่หน้ากากอีกครั้งเมื่อเธอเดินออกไป เธอเปลี่ยนเป็นชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินของโรงพยาบาลและเดินตามหญิงชราไปที่หอผู้ป่วย
หัวหน้าพยาบาลเดินไปข้างหน้าและแนะนำโดยกล่าวว่า “ผู้ป่วยที่นี่มักจะเข้ารับการรักษาเพราะอาการของพวกเขาน่าจะไปไม่รอด(พยากรณ์โรคไม่ดี)และเกือบจะสูญเสียความอยากจะมีชีวิตอยู่ คุณลอยล์ ถ้าคุณสามารถปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยรอยยิ้ม บางทีพวกเขาอาจจะได้รับพลังงานบวกจากคุณที่จะอดทนดำเนินชีวิตต่อไปได้นะ”
โรสยิ้มอย่างใจเย็น
“ถ้ามีโอกาส ฉันก็ยินดีช่วยค่ะ”
เมื่อหัวหน้าพยาบาลมองดูดวงตาที่ใสซื่อและไร้เดียงสาของโรส ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมท่านประธานจึงพยายามเป็นพิเศษเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับการมาถึงของโรส
เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่เป็นอันตราย นุ่มนวลและอ่อนโยนเหมือนลูกแกะตัวน้อยที่ต้องการการปกป้อง
“คุณสามารถเลือกห้องใดก็ได้ที่คุณต้องการดูแลและคุณจะต้องรับผิดชอบในการดูแลผู้ป่วยรายนั้น”
โรสได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกร่าเริง “ฉันเลือกห้องไหนก็ได้เหรอคะ?”
หัวหน้าพยาบาลพยักหน้า
โรสโพล่งออกไปทันทีว่า “ฉันขอดูแลคนไข้ในห้องที่ 11 ได้ไหมคะ?”
“แน่นอน คุณสามารถดูแลได้”
“ขอบคุณค่ะ หัวหน้า”
โรสตื่นเต้นเพราะคนไข้ในห้อง 11 คือคุณปู่ของเธอเอง
“ผู้ป่วยในห้อง 11 อยู่ภายใต้การดูแลของฉัน มาหาฉันพรุ่งนี้แล้วฉันจะสอนสิ่งที่คุณต้องรู้เพื่อดูแลผู้ป่วยรายนั้น”
“ตกลงค่ะ”
หลังเดินจนจบรอบตึก โรสก็กลับที่พักอย่างมีความสุข
โจเซฟินถือโน๊ตบุ๊คของเธออย่างหงุดหงิดขณะที่เธอรออยู่ข้างนอกประตูเพื่อรอโรส
“โจเซฟิน!” โรสร้องเรียกออกมาอย่างมีความสุข
“พี่แองเจลีน ที่นี่ดีกว่าห้องเช่าของเราเยอะเลย”
“ทำไมไม่เช็คเอาท์ออกจากห้องล่ะ? หากมาอยู่ที่นี่ ด้วยวิธีนี้เราสามารถประหยัดค่าเช่าได้เช่นกัน” โรสยิ้ม
โจเซฟินเห็นด้วยอย่างมีความสุข “แน่นอน!”
โรสเปิดประตูและเชิญโจเซฟินเข้ามา
โจเซฟินได้รับคำสั่งจากใครบางคนให้เข้าไปเล่นเกม ดังนั้นเธอจึงเปิดเกมบนโน๊ตบุ๊คอย่างไม่เต็มใจเมื่อเข้ามา
โรสสังเกตเห็นว่าโจเซฟินติดเกมมากเพียงใดและอยากแนะนำเธอไป โดยกล่าวว่า “โจเซฟิน เธอควรเล่นให้น้อยลง เพราะมันไม่ดีต่อสายตานะ”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เธอจ้องไปที่มุมล่างขวาของหน้าจอที่มีรายชื่อเพื่อนของเธออยู่ ‘จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง’
ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายของเธอบังคับให้เธอออนไลน์ในเกม เธอก็คงไม่สนใจที่จะเล่นเกมเด็ก ๆ แบบนี้เช่นกัน
จากนั้นเธอก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “พี่สะใภ้ ‘จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง’ เชิญเธอมาดวลกัน!”
โรสพูดไม่ออก…
“บอกเขาว่าฉันไม่ว่าง”
“เขาบอกว่าเราเป็นพวกหน้าด้านที่จะวิ่งหนีหลังจากได้รับเงินมากมายจากเขา!”
โรส “…”
จากนั้น โจเซฟินก็ดึงโรสไปนั่งตรงที่โน๊ตบุ๊คและพูดว่า “พี่สะใภ้ เล่นกับเขาหน่อยเถอะ!”
โรสพิมพ์ในกล่องแชทว่า ‘ฉันขอโทษ ฉันจะเริ่มงานใหม่ในวันพรุ่งนี้ และไม่มีเวลามากพอที่จะออนไลน์อีกต่อไป ฉันจะคืนเงินให้คุณ…’
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ถามว่า ‘เธอชอบงานใหม่ของเธอไหม?’
โรสตอบว่า ‘ใช่ ฉันชอบมัน’
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง พิมพ์ว่า ‘ทำไมเธอถึงชอบ?’
โรสตอบอีกครั้งว่า ‘เพราะฉันได้อยู่ใกล้กับคนที่ฉันห่วงใย!’
