ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 48

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 48

แววตาของเจย์แคบลงดูอันตรายเมื่อเขาเห็นโรสที่กำลังบัง “เจนสัน” ไว้เหมือนแม่ไก่ปกป้องลูกเจี๊ยบ

เขารู้สึกหุงดหงิด ยังไงก็ตาม เจนสันก็เป็นลูกชายของเขา ‘เธอคิดว่าเธอเป็นใคร จะมาเอาเจนสันไปจากฉัน?’

“มานี่สิเจนสัน” เจย์เอิ้อมมือไปเพื่อจะพาตัว “เจนสัน” ไป

ร็อบบี้น้อยก้มหน้า คำสั่งนั้นยากที่จะทำตาม

แต่เมื่อคิดถึงเหตผลที่ว่าตัวจนของเขาตอนนี้คือ “เจนสัน” เขาจึงควรตามพ่อ

อย่างไรก็ตาม คุณแม่เห็นเขาเป็นร็อบบี้น้อย และเธอไม่มีทางยอมปล่อยให้เขาโดนลักพาตัวไปโดยพ่อแน่ คุณพ่อกับคุณแม่กำลังแย่งชิงเขา เขาควรทำอะไร?

โรสอุ้มร็อบบี้น้อยไว้แน่นในอ้อมแขน แสดงอย่างชัดเจนว่าจะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่

เธอกลัวว่าร็อบบี้น้อยจะถูกพาตัวกลับไปที่บ้านอาเรส และเจย์จะรู้ว่าเขามีลูกชายสองคน

เมื่อเวลานั้นมาถึง เขาจะต้องนำตัวทั้งเจนสันและร็อบบี้น้อยไป และเธอจะสูญเสียลูกชายทั้งสอง

และนั่นเธอยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน

“เจนสัน?” ดวงตาของเจย์มีความฉงน

‘แม้ว่าเจนสันจะชอบโรสมาก แต่เขาจะยอมทิ้งพ่อจริง ๆ เพื่อเธอเลยเหรอ?’ เขาคิด

‘และเจนสันเองก็ยังไม่รู้ว่าโรสเป็นแม่แท้ ๆ เลยด้วยซ้ำ! มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เขาจะยึดติดกับโรสขนาดนี้!

ร็อบบี้น้อยมองไปที่สายตาที่เย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ ของพ่อ จากนั้นก็มองดวงตาที่สุกสกาวของแม่ เขาเป็นเด็กกตัญญูที่ไม่ต้องการให้พ่อแม่ต้องทะเลาะกันเพราะเขา

ร็อบบี้น้อยคิดว่าเขาควรออกจากอ้อมแขนของแม่ เขากุมท้องของเขาแล้วโกหก “โอ๊ย ผมปวดท้อง ผมต้องไปเข้าห้องน้ำ”

หลังจากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำด้วยขาเล็กสั้นของเขา

โรสนั้นยังกังวลกับร็อบบี้น้อยและต้องการอยู่ใกล้ ๆ เขา ยังไงก็ตาม เจย์หยุดเธอไว้ด้วยขาเรียวยาวของเขา เขากล่าวอย่างเย็นชา “เขาเข้าไปในห้องน้ำชาย เธอก็จะเข้าไปเหมือนกันเหรอ?”

โรสสะอึกและไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“ฉันจะไปรอเขาที่ด้านนอกห้องน้ำ” โรสอึกอัก

เจย์กัดฟัน “เขาเป็นลูกชายฉัน โรส เธอไม่ใช่พี่เลี้ยงของเขาแล้ว เธอไม่มีทั้งสิทธิ์ที่ต้องเข้าไปแทรกแซงชีวิตของเจนสัน”

“แต่เขา…” โรสมองขึ้นไป เธอต้องการจะประกาศออกมาว่าเด็กคนนั้นคือร็อบบี้น้อย ไม่ใช่เจนสัน แต่เธอไม่กล้าบอกความจริง

ภายใต้สายตาพิฆาตของเจย์ โรสจึงพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์

เจย์เดินเข้าไปในห้องน้ำ

ร็อบบี้น้อยกำลังออกมาจากห้องน้ำ ในตอนที่เขาถูกจับโดยเจย์ มือหนาใหญ่ของเจย์จับมือเล็ก ๆ ของเด็กชายไว้แล้วพาเขาไปชั้นบน

โรสแข็งค้างตรงนั้น ความรู้สึกหมดหนทางปรากฏบนใบหน้าของเธอ

เมื่อร็อบบี้น้อยมองกลับไปและเห็นท่าทางรู้สึกผิดของคุณแม่ เขาก็เสียใจมาก

เจย์โยนร็อบบี้น้อยเข้าไปในห้องทำงาน แล้วบอกเกรย์สันให้ดูแลเด็ก ในขณะที่เขาต้องรีบไปประชุมให้จบ

เกรย์สันไม่ได้ยินดีนัก แต่เขาก็ไม่กล้าพอจะปฏิเสธคำสั่งของท่านประธาน

ดังนั้น เขาจึงจบลงด้วยการนั่งอย่างกระวนกระวายตรงหน้าของ “ปีศาจน้อย”

ร็อบบี้น้อยกระพริบตาอย่างไร้พิษสงไปที่เกรย์สัน พยายามจะนึกว่าเขาเป็นใคร เขาต้องหาทางจัดการชายที่งุนงงและเขินอายคนนี้ เขากำลังกังวลเรื่องแม่ของเขา และเขาก็ต้องไปเจอเธอเดี๋ยวนี้

“คุณครับ ถ้าคุณพ่อผมกลับมาแล้วพบว่าผมหายไป เขาจะลงโทษคุณรึเปล่า?” ร็อบบี้น้อยฉายความน่ารักออกมาในขณะที่เขาพยายามคุยกับเกรย์สัน

“ถ้าคุณหายไป คุณพ่อของคุณจะทำให้ผมหายไปจากโลกเลยล่ะครับ” เกรย์สันตอบอย่างเกินจริง และมองร็อบบี้น้อยอย่างหงอย ๆ เกรย์สันไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา เขากลัวว่าลูกชายของเจย์จะหายไปในอากาศธาตุ