ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 501
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 501
มันเป็นคืนที่อ้างว้างสำหรับผู้ชายที่โดดเดี่ยว
เจย์ยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานในห้องทำงานของเขา เจย์เงยหน้ามองออกไปไกล ๆ สายตาของเขาจ้องมองไปที่ตึกสูงที่โดดเด่นที่สุดของเมืองอิมพีเรียล นั่นก็คือแกรนด์ เอเซีย
เขาสงสัยว่าเมื่อไหร่จะได้กลับบ้านที่รักของเขา
แล็ปท็อปบนโต๊ะทำงานแสดงฉากที่มีสีสันของเกมอย่างเงียบ ๆ แต่การแจ้งเตือนที่คุ้นเคยของการออนไลน์ไม่ได้ดังขึ้นมาเลยแม้ว่าเขาจะต้องการด้วยจุดประสงค์อย่างแรงกล้าที่จะเข้าไปเล่นก็ตาม
เจย์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อแท้ บางทีเธออาจพบว่าไม่จำเป็นต้องเข้ามาเล่นออนไลน์หากไม่มีโจซี่อยู่ด้วย
ติ้ง ติ๊ง!
การแจ้งเตือนของการออนไลน์ร่วมกันก็ดังขึ้นจากแล็ปท็อป
เจย์รีบเดินมาที่โต๊ะของเขา เมื่อเห็นไอคอนโปรไฟล์ของ ‘ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบ’ เด้งสว่างขึ้นด้วยสีสัน ความโกรธทำให้เจย์มีรูปลักษณ์ที่ดูมีแรงดึงดูด
‘ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบ’ ส่งข้อความสั้น ๆ ให้เขา ‘นายว่างไหม?’
เจย์ตอบไปว่า ‘ว่าง’
ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบพูดว่า ‘ฉันนอนไม่หลับ เรามาคุยกันหน่อยได้ไหม?’
เจย์พิมพ์ว่า ‘ด้วยความยินดี!’
ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบพูดว่า ‘วันนี้ฉันฝันร้าย’
เจย์เลิกคิ้วขึ้น ‘โอ้?’
‘ฉันฝันถึงความรักของฉัน’
เจย์ “…”
การแสดงออกของเขามืดลง ทำไมการฝันถึงเขาถึงเป็นฝันร้าย?
‘เขาทำอะไรที่น่ากลัวกับเธอเหรอ?’
‘เขามาที่บ้านของฉันเพื่อลักพาตัวน้องสาวของเขาไป!’
‘นั่นคือ… ฝันร้ายที่เธอพูดถึงเหรอ?’
ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบพิมพ์ ‘ฮือ ฮือ ทำไมเขาไม่พาฉันไปด้วย เขาไม่ต้องการฉันอีกต่อไปแล้ว’
เจย์ “…”
ทำไมสมองของผู้หญิงถึงคิดหลงทางจากเหตุผลเหล่านี้ได้เสมอนะ?
พวกเขายังไม่รู้จักกันดีพอสำหรับการเล่นเกมในออนไลน์ แต่การบอกแบบนั้นคือการลักพาตัวเธอไปก่อนหน้านั้นจะทำให้เขาดูเป็นสามีที่นอกใจ
เจย์ถามว่า ‘เธอจะตามเขาไปไหมถ้าเขาต้องการพาเธอกลับบ้าน?’
เจย์วางเมาส์เหนือปุ่มครู่หนึ่งก่อนจะคลิกเพื่อส่งข้อความ
‘ฉันต้องการ แต่… ฉันคิดว่าฉันจะปฏิเสธเขา’
ความเยือกเย็นพลันกลับมาปรากฎที่ดวงตาสีเข้มของเจย์อีกครั้ง
เขาเหมือนถูกฉีกขาดระหว่างรักและเกลียดเธอทุกครั้งที่พวกเขาพูดกัน
‘ทำไมเป็นอย่างนั้นไปล่ะ?’
ไล่ล่าบุรุษด้วยการชักดาบตอบว่า ‘ฉัน… ไม่คิดว่าฉันพร้อมที่จะเผชิญหน้าเขาน่ะ”
เจย์พิมพ์ว่า ‘ไปนอนเถอะ มันดึกแล้ว’
‘ฉันไม่สามารถนอนหลับได้เลย ฉันกำลังรอ เซย์นี่ กรีนกลับมา ฉันอดไม่ได้ที่จะกังวลเมื่อเธอไม่อยู่ที่นี่’
‘เธอไม่จำเป็นต้องกังวล หล่อนไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว’
ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบพูดว่า ‘นายไม่เข้าใจหรอก เธอเป็นน้องสาวที่รักของฉัน ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าฉันได้รับความรักที่มีความหมายจากเธอในตอนที่พี่ชายของเธอปฏิบัติต่อฉัน ฉันรู้สึกว่าจำเป็นต้องแสดงความรักเพื่อเธอ
‘ฉันดูแลครอบครัวของเขาเพราะฉันห่วงใยเขา’
เจย์รู้สึกตกใจ ปรากฎว่าเธอรู้ดีว่าเขาปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี
พูดอย่างชัดเจนเลยว่า ‘เป็นเพราะฉันห่วงใยเขา’ ฉันคือแสงแดดส่องผ่านเมฆที่มืดมนในอกของเขา
เจย์ยืนและเดินไปที่ห้องนอนของโจเซฟิน
เขาเคาะประตู
ขณะที่โจเซฟินสวมวิกยาวที่ยุ่งเหยิงทำให้เขานึกถึง วิญญาณผู้หญิงในชุดขาว
“นั่นนายเป็นอะไร เป็นผีหรือเปล่า? ทำไมนายมาเคาะประตูกลางดึกแบบนี้ เจย์ มันน่ากลัวนะ”
เจย์ดึงวิกออก “ผีอะไร? เธอได้ดูสภาพตัวเองบ้างไหม?”
“นายต้องการอะไรจากฉัน?”
“ไปเปลี่ยนชุด ฉันจะส่งเธอกลับไป”
“กลับไปที่ไหน?”
“แล้วพี่สะใภ้ของเธอพักอยู่ที่ไหนล่ะ ก็ที่นั่นแหละ”
