ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 529

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 529

ท่ามกลางสภาพจิตใจที่เลื่อนลอย เจย์รู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในช่วงวัยรุ่นของเขา

เขาจีบแองเจลีนโดยที่ไม่คิดจะลังเลเลย เขาเดินไปหาเธอ “ฉันเป็นคนเดียวที่สามารถให้ดอกกุหลาบกับเธอได้ เข้าใจไหม?”

“ฉันไม่เข้าใจ” แองเจลีนกล่าว ดวงตาของเธอเบิกกว้างและประกายแววตาเป็นเหมือนหินอ่อน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสับสน

“แม้แต่เซย์นก็ให้ดอกกุหลาบฉันไม่ได้เหรอ?”

“เขาจะไม่ให้ดอกกุหลาบกับเธอไปตลอดหรอก เว้นแต่ว่าถ้าสมองของเขาถูกกระแทกกับประตูเสียก่อน”

เธอจ้องมองเขาด้วยความงุนงงในตอนนั้น ดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับดวงดาวในยามราตรี…

เขาใช้ความไร้เดียงสาของเธอในวัยเพียงแค่แปดขวบและคุยโม้โออวดต่อหน้าแองเจลีนที่ฉลาดพอ ๆ กัน

บางทีอาจเป็นเพราะความน่ารักของเธอทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจูบเธอ ตอนนั้น เขาเป็นวัยรุ่นที่อยู่ในช่วงเลือดร้อน ดังนั้นใบหน้าของเขาจึงแดงก่ำหลังจากจูบเธอ

“พี่คะ พี่หน้าแดง” แองเจลีนหัวเราะคิกคัก

หน้าเขาแดงราวกับลูกมะเขือเทศ!

เขาลูบหัวของเธอเบา ๆ แล้วอุทานว่า “ทุกวันนี้เด็ก ๆ โตเร็วจนรู้มากถึงเพียงนี้เลยเหรอ?”

อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เขารู้สึกว่าจูบนี้เป็นเพียงการสัมผัสได้ไม่นาน แต่ทำไมมันถึงดูลึกซึ้งเหมือนอยู่ในความฝันที่เขากำลังฝันอยู่?

ยิ่งไปกว่านั้น จูบนี้ก็ไม่ได้หวานเหมือนในฝันแต่ทำให้เขารู้สึกขยะแขยง?

“คุณพ่อ!”

เสียงเด็กน้อยดังก้องกังวานเข้ามาในหัว

เจย์อยากจะลืมตา แต่เขาง่วงเกินไปจนเปลือกตาของเขาอ่อนล้ามาก ทำให้ไม่สามารถเปิดตาขึ้นมาได้เลย

หลังจากพยายามอยู่นาน เขาก็เปิดตาได้เพียงข้างเดียว

เขาเห็นเซร่าเดินมาเสิร์ฟอาหารเช้า เธอยืนอยู่หลังประตูที่กำลังจะเข้ามาในห้อง เธอยิ้มให้เขาและพูดว่า “พี่เจย์ ตื่นแล้วเหรอคะ?”

เจย์มองเซร่าด้วยเปลือกตาที่ยังคงหนักอึ้ง เขานอนไม่หลับและเปลือกตาล่างของเขาบวม ทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากขึ้นและในขณะเดียวกันก็ดูเข้าถึงความรู้สึกเขาไม่ได้เช่นกัน

“ออกไปซะ” น้ำเสียงที่เย็นเยียบของเขามีร่องรอยของความเกลียดชัง ทำให้เซร่าหยุดอยู่ที่ที่เธอยืนอยู่ในตอนนี้

หลังจากนั้นไม่นาน เซร่าก็รีบพูดออกมา “ได้ค่ะ”

ขณะที่เธอเดินจากไป หัวใจของเธอก็เต้นรัว ๆ

ระหว่างทางลงบันได เธอเดินผ่านเจนสัน ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อย

มีแววตาที่ชั่วร้ายในดวงตาของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเด็ก ๆ พวกนี้บางทีเธออาจทำสิ่งดี ๆ กับเจย์ในเช้าวันนี้ก็ได้

เพราะเธอแอบเข้าไปในห้องโดยเอาเทียนหอมกลิ่นของดอกโรสแมรี่และจงใจฉีดน้ำหอมกลิ่นกุหลาบก่อนจะเข้าใกล้เจย์ นั่นเป็นเพราะเธอรู้ว่าดอกกุหลาบมีความหมายพิเศษสำหรับเจย์

มันเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักระหว่างเขากับแองเจลีน

ด้วยความงุนงง เขาเห็นภาพหลอนหลังจากสูดหายใจเข้าลึก ๆ ของสารที่ถูกสะกดจิตของเทียนเล่มนั้น ยิ่งไปกว่านั้น เธอเข้าใกล้เขาขณะฉีดน้ำหอมกลิ่นกุหลาบ เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นแองเจลีนและจูบเธอไปด้วยซ้ำ

ย้อนกลับไปในตอนนั้น โรสดึงดูดใจเจย์ได้สำเร็จก็เพราะโรสแสดงออกทุกอย่าง “ด้วยการพูดและด้วยการกระทำ” เท่านั้น ดังนั้นเธอแค่ต้องการการเดินตามรอยเท้าของโรส เธอคิดว่าเธอเก่งกว่าโรสในทุก ๆ ด้าน ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะพ่ายแพ้ต่อผู้หญิงล้าสมัยที่โง่เขลาอย่างโรส

ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยที่ดูไร้เดียงสา พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นแววตาที่แปลกประหลาดของเซร่า พวกเขามองผ่านเธอไปแล้วรีบวิ่งไปหาพ่ออย่างมีความสุข

ในทางกลับกัน เจนสันเหลือบมองที่ใบหน้าของเซร่าและสังเกตเห็นรูปหน้าที่บูดเบี้ยวของเธอ ทำให้ดวงตาของเขาเย็นลงทันที

พวกเขาเร่งฝีเท้าและมาถึงห้องนอนของพ่อ

ในตอนนี้เจย์ได้ลุกขึ้นนั่งแล้ว แต่ในขณะนั้นเขาไม่รู้สึกกระฉับกระเฉงงเลย

“คุณพ่อ ตื่นแล้ว!” ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยปีนขึ้นไปบนเตียงของพ่อ กลิ้งไปกลิ้งมาราวกับลูกบอลในบ้านลูกบอล

เจนสันสูดดมกลิ่นไปรอบ ๆ และได้กลิ่นดอกไม้ที่จางหายไป เขาสัมผัสกลิ่นนั้นได้ในอากาศ

“คุณพ่อครับ เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม?” เจนสันถาม