ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 55
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 55
หลังจากที่เจนสันยักไหล่โจเซฟินก็วิ่งเข้าไปที่สวนสนุก
คนที่ชวนเขามาเที่ยวสวนสนุกก็คือ ร็อบบี้น้อย พี่ชายทั้งสองคนแต่งตัวเข้ากันมาก เขาใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน ซึ่งมีเพียงไม่กี่ตัว เสื้อยืดของ Adidas สีดำ และกางเกงสีขาว กับร้องเท้าผ้าใบ ความแตกต่างก็คือร็อบบี้น้อย ใส่หมวกปากเป็ดสไตล์ฮิปฮอป
หญิงสาวสวมหมวกฟางขนาดใหญ่ ที่สามารถซ่อนหัวของเธอไว้ในทั้งหัว เธอสวมชุดสีแดงและเธอเว้นระยะห่างจากเจนสันประมาณห้าเมตร เธอพยายามใช้ทุกอย่างเพื่อปิดบังตัวเธอเอง
ร็อบบี้น้อย ใช้สมาร์ทวอทช์เพื่อส่งข้อความหาเจนสัน “ผู้หญิงชุดสีแดงกำลังไล่ตามนายอยู่”
เจนสันไม่ต้องหันกลับไปมองด้วยซ้ำ เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นน้าที่สติไม่ดีของเขาอย่างแน่นอน
“เธอคือ โจเซฟิน อาเรส” เจนสันตอบร็อบบี้
ร็อบบี้น้อยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาส่งข้อความเสียงไปให้เจนสัน “นายไม่ใช่เคยบอกเหรอว่า เธอชอบกลั่นแกล้งนายอยู่เสมอ? นายต้องการให้ฉันช่วยนายแก้แค้นไหม?”
มุมริมฝีปากของเจนสัน ยกขึ้นเล็กน้อย “ตกลง!”
“หาที่ซ่อนตัว ฉันจะย้ายที่ทันที”
ทันทีที่เจนสันได้รับข้อความร็อบบี้น้อย เขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำด้านข้าง โจเซฟินกลัวว่าเจนสันนั้นจะหายไป เธอจึงวิ่งไปที่ไหนสักแห่งที่ใกล้ห้องน้ำเพื่อหยุดเขา
เจนสันเข้าไปเป็นเวลานานแต่ก็ยังไม่ออกมา ผู้คนที่เดินเข้าเดินออกจากห้องน้ำชายต่างก็จ้องมองเธอด้วยสายตาแปลกประหลาด
ตอนนี้โจเซฟินใช้หมวกเพื่อปิดบังใบหน้าของเธอ เธอรู้สึกเกลียดเจนสันมากจนจับขั้วหัวใจ
“น้าโจเซฟิน” ทันใดนั้นร็อบบี้น้อย ก็มาอยู่ข้าง ๆ เธอ รอยยิ้มที่ดูทะเล้นสดใสนั้นปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา
โจเซฟินกำลังตะลึง เธอไม่เคยเห็นเจนสันยิ้มแบบนี้มาก่อน เธอไม่รู้เลยว่าเวลาที่เขายิ้มนั้นจะหล่อและน่ารักขนาดนี้ แต่ก่อนหน้านี้สิ่งที่เจนสันทำต่อเธอนั้น เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่เขากลายมาเป็นคนน่ารักในทันทีทันใด? โจเซฟินรู้สึกหนาวสันหลังของเธอ
เป็นไปได้ไหมว่าเด็กคนนี้มีอาการทางจิตจริง ๆ ?
“เจนสัน เพื่อนที่จะมาสวนสนุกด้วยไม่ได้นัดเจอกันที่นี่เหรอ?” โจเซฟินถามอย่างระมัดระวัง เธอกลัวว่าคำถามของเธอจะไปล้ำเส้นประสาทของเจ้าชายน้อยคนนี้
เจนสันรอยยิ้มโชว์ฟันซี่เล็ก ๆ สีขาวเรียงกันเป็นแถว ขณะที่เขาพูดว่า “น้าโจเซฟิน เพื่อนของผมอยู่ที่ม้าหมุน น้าอยากไปทักทายพวกเขาหรือไม่?”
โจเซฟินตอบอย่างจริงใจว่า “เจนสันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะมีเพื่อน ฉันรักษาหน้าของเธอ จะไปพบเพื่อนของเธอเป็นเพื่อน!”
จากนั้นเจนสันก็หมุนตัวแล้ววิ่งไปตามสายลม “น้าโจเซฟิน รีบตามมาเร็ว”
เมื่อมาใกล้ถึงตรงม้าหมุนเธอสังเกตเห็นว่าเจนสันนั้นหายไปไหน โจเซฟินร้องตะโกนหาเจนสันว่า “เจนสัน เธออยู่ที่ไหน”
ในเวลาต่อมา เจนสันก็โผล่ออกมาราวกับภูติผีปีศาจ จ้องมองเธอด้วยแววตาที่ดุร้าย “น้าแพ้ผม” สามคำนี้โผล่ออกมาจากปากของเขา
โจเซฟินขากรรไกรเกือบค้าง เธอเกือบจะร่วงลงไปกับพื้น เมื่อกี้นี้เจนสันยังยิ้มและพูดคุยกับเธอ ทำไมเขาถึงกลายมาเป็นปีศาจที่น่ากลัวถายในชั่วพริบตาได้อย่างไรกัน?
“เจนสัน นายเป็นโรคจิตจริง ๆ ใช่ไหม?” โจเซฟินพยายามจะตบหัวหลานชายของเธอ แต่เจนสันก็หลบกรงเล็บที่น่ารังเกียจของเธอได้ เขาทำให้เธอเห็นแสงแห่งความตาย
โจเซฟินจับหัวของเธอ เธอรู้สึกปวดร้าวก่อนที่เธอจะคร่ำครวญ “โอ้! สวรรค์ ครอบครัวอาเรสทำบาปอะไรกัน ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้? ทำไมเจนสันต้องทำกับฉันแบบนี้”
“น้าเป็นบ้าไปแล้ว” เจนสันหันไปทางซ้าย
โจเซฟินรู้สึกหมดเรี่ยวแรง เธอทรุดตัวลงบนม้านั่งที่อยู่ด้านข้างเธอ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเจย์แล้วร้องไห้
“เจย์!”
ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ดวงตาของเจย์กระตุกเล็กน้อย เมื่อเขาได้ยินเสียงร้องไห้สะอื้นของโจเซฟิน
