ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 553

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 553

“หลบไปซะ” เจย์ตะคอก

ชายคนนั้นใช้มือกำเป็นกำปั้นพุ่งไปข้างหน้า สายตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องสิ่งที่เป็นของเขา

“อย่าทำร้ายเขา” แม่ของเจย์อ้อนวอนอย่างเจ็บปวด

เจย์กล่าวว่า “ฉันกำลังพาเธอออกไปและจะไม่มีใครหยุดฉันได้” น้ำเสียงของเขาเผยให้เห็นออร่าที่โหดเหี้ยมและความตาย

ในที่สุดเทมเพสก็กำจัดกลุ่มคนหลังค่อมและมายืนอยู่ตรงหน้าเจย์

“ท่านประธานออกไปก่อนเลยครับ เดี๋ยวทางนี้ผมจะจัดการชำระล้างเอง” เทมเพสกล่าว

“ตกลง” เจย์อุ้มแม่ของเขาไปที่ทางออกของถ้ำ

หญิงคนนั้นร้องตะโกนออกมาด้วยความสิ้นหวัง “ลูก อย่าทำร้ายเขาเลย”

หลังของเจย์แข็งทื่อทันที

แม่ของเขาต้องการปกป้องชายคนนั้นจากส่วนลึกของหัวใจของเธอ บางทีอาจเป็นเพราะเธอมีความรู้สึกลึกอันซึ้งต่อผู้ชายคนนั้นและสิ่งนี้ทำให้เจย์รู้สึกรังเกียจตัวเอง

การเกิดมาของเขาอาจไม่ได้เกิดมาจากความรักเพราะผู้ชายที่แม่รักคือผู้ชายคนนี้ที่อยู่เคียงข้างเธอมาหลายปี

“เทมเพส เราไปกันเถอะ” เจย์ตะโกนเรียก

เมื่อเป็นอย่างนั้น เทมเพสรีบวิ่งไปหาเจย์และช่วยพาพวกเขาไปยังที่ปลอดภัย

“อ๊ากก!”

ชายที่อยู่ข้างหลังพวกเขาส่งเสียงทรมานเหมือนถูกบีบคั้นวิญญาณออกมา

“จอร์แดน จอร์แดน…” หญิงสาวร้องเรียกออกมาด้วยความรัก

“โคลอี้!” ชายคนนั้นไล่ตามมา

เจย์อุ้มผู้หญิงคนนั้นไปที่หอท่าเรือหอมหวน

แจ็ค อาเรสที่กำลังยืนอยู่ที่หอท่าเรือหอมหวนด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่อยู่บนหลังของเจย์ ใบหน้าของเขาพลันซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัดในทันที

“คุณเป็นคนบอกว่าแม่ของผมเสียชีวิตเมื่อเธอให้กำเนิดผมไปไม่ใช่เหรอ?” เจย์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเมื่อเข้าใกล้แจ็ค เขาพยายามระงับโทสะที่เดือดพล่านอยู่ในอกขณะที่เจาถามมันออกมา

การแสดงออกที่เยือกเย็นของแจ็คถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มที่ลึกลับ เมื่อเจย์เห็นสีหน้าน่าขนลุกบนใบหน้าของพ่อที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เขารู้สึกว่าเลือดในตัวของเขาถึงกับหยุดไหลเวียน ไม่ใช่เพราะเขากลัวแจ็ค แต่เป็นเพราะเขาผิดหวังอย่างมากกับแจ็คที่ทำให้อุณหภูมิร่างกายของเขาลดลงด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปจากที่เคยเป็นมาก่อน

“เจย์ มองดูผู้หญิงคนนี้สิ มือของเธอเหมือนกรงเล็บและไม่เห็นแม้แต่กล้ามเนื้อสักนิดเลย เธอดูไม่เหมือนคนหรือสะด้วยซ้ำ นายจะทำให้คนอื่นกลัวโดยการที่พาเธอออกมานะ”

เจย์ตะโกนว่า “พ่อ! เธอเป็นแม่ของผมนะ ลูกชายจะไม่ดูถูกรูปลักษณ์ของแม่ตัวเอง”

แจ็คหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “นายใจดีกับแม่ของนายจริง ๆ ซึ่งเธอไม่เคยช่วยเหลืออะไรมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แล้วนายก็ยังทำเรื่องใจร้ายกับฉันได้ลงคอ ผู้เป็นพ่อของนายที่ดูแลนายมาตั้ง 35 ปี เจย์ ฉันผิดหวังในตัวนายมาก”

เจย์เหล่มองด้วยสายตานกอินทรี “คุณหมายความว่ายังไง?”

แจ็คมองดูท่าทางที่ตกตะลึงของเจย์และสงสัยว่าเจย์คงไม่ใช่คนที่อยู่เบื้องหลังสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเซร่า

เขาเข้าใจว่าเจย์เป็นคนที่อวดดี เพราะจริง ๆ แล้วเขาจะยอมรับมันถ้าเขาทำอะไรลงไป ดูเหมือนว่าไม่ใช่เจย์ที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้

แววตาสำนึกผิดปรากฏบนสีหน้าของแจ็ค เนื่องจากเจย์ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจะไม่ทำให้มีคนรู้สิ่งนี้เป็นอันขาดเช่นกัน

“แล้วนายคิดจะทำอะไรกับเธอ?” แจ็คกลับมามีสีหน้าปกติเหมือนเดิม

เจย์บอกว่า “ผมจะพาเธอไปหาหมอเพื่อรักษาร่างกายของเธอ”