ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 562
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 562
“จอร์แดน ทำไมพระเจ้าถึงไม่ยุติธรรมนักล่ะ? ฉันเคยมีอะไรกับคุณมาหลายครั้งแล้ว แต่เพียงครั้งเดียวกับชายคนนั้น แต่แล้วเด็กคนนี้เกิดมาโดยไม่ใช่กับคุณ” ด้วยน้ำเสียงของโคลอี้ติด ๆ ขัด ๆ
จอร์แดนรู้สึกหดหู่เช่นกัน “บางทีความยุติธรรมอาจแตกต่างในสายตาของพระผู้เป็นเจ้า ท่านให้คุณกับผม แต่ท่านให้เด็กกับเขา”
ทั้งคู่กอดกันด้วยความรู้สึกใจสลายและหดหู่ใจ
ทันใดนั้น โคลอี้ได้ผลักจอร์แดนออกไปและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “จอร์แดน คุณคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่เจย์เป็นลูกของเรา”
จอร์แดนยิ้มอย่างขมขื่น “เป็นไปได้ยังไง? เวลาเกิดของเขาตรงกับเวลาที่ผู้ชายคนนั้นได้กระทำกับเธอนะ!”
โคลอี้พูดต่อหน้าโดยกล่าวว่า “จอร์แดน ฟังฉันนะ การตั้งครรภ์ครบกำหนดได้ก็ต่อเมื่อถึง 10 เดือน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจย์ไม่ใช่ทารกครบกำหนดล่ะ?”
จอร์แดนมองเชยชมกับความคาดหวังของโคลอี้ที่พูดออกมาทำให้เธอดูน่ารัก
เสียงของจอร์แดนแหบแห้ง “โคลอี้ เราต้องยอมรับความจริงนั้น ยิ่งคุณมีความหวังมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งรู้สึกผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น”
“จอร์แดน คุณไม่คิดว่าเจย์เหมือนคุณมาก ๆ บ้างเหรอ? พวกคุณทั้งคู่ดูเหมือนกัน แม้กระทั่งบุคลิกและท่าทางของพวกคุณก็คล้ายกัน…”
คำพูดของโคลอี้ประสบความสำเร็จในหว่านล้อมจนเกิดความสงสัยในหัวใจของจอร์แดน มันค่อย ๆ คิดเพิ่มขึ้นและหยั่งลึกเข้าไป ทำให้เขามองเห็นแสงแห่งความหวังเล็ก ๆ
“เอาล่ะ ผมจะหาโอกาสที่จะทำการทดสอบเรื่องนี้ดู” จอร์แดนตอบ
“ตกลง”
จอร์แดนใช้ความพยายามอย่างมากก่อนที่เขาจะแอบเก็บเส้นผมของเจย์สองสามเส้นเพื่อเอาไปทดสอบ
จากนั้น เขาก็ดึงผมของตัวเองสองสามเส้นออกมาเช่นกัน เขาใส่ตัวอย่างของเส้นผมทั้งสองของพวกเขาในซองที่ปิดสนิท และแอบให้คนที่เขาไว้ใจส่งไปทดสอบความเป็นพ่อลูก
ไม่กี่วันต่อมาด้วยความกังวลใจ
ในช่วงเวลาหลังจากหนึ่งสัปดาห์นั้น ในที่สุดจอร์แดนก็ได้รับเอกสารรายงาน เขารีบกลับไปที่ หอท่าเรือหอมหวนด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ ในขณะที่เขาขังตัวเองไว้ในห้องทำงาน เขาใช้เวลาในการเตรียมใจก่อนที่จะเปิดซองจดหมายออกมา
เขาตะลึงเมื่อเห็นผลการทดสอบ
ในรายงานฉบับนั้นเขียนด้วยตัวหนาว่า ‘ความคล้ายคลึงกันนั้นใกล้เคียงถึง 99% ความสัมพันธ์แบบพ่อและลูกถูกสร้างขึ้น’
หัวใจของจอร์แดนที่สิ้นหวังมาหลายปีและกลายเป็นน้ำแข็ง ดูเหมือนจะพบชั้นบรรยากาศทะเลทราย เป็นเหมือนฝนที่ตกลงมาหลังจากความแห้งแล้งอันยาวนาน ความสุขที่ยิ่งใหญ่ผสานกันภายในหัวใจของเขา
เจย์เป็นลูกชายของเขา!
ปรากฎว่าเจย์เป็นลูกชายของเขา!
หลายปีที่ผ่านมา เขาดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อว่าพระเจ้าทอดทิ้งเขา เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าในช่วงวัยชราของเขาจะได้รับข่าวดีเช่นนี้
น่าเสียดายที่ความรู้สึกสบายใจนั้นอยู่ได้ไม่นาน มันค่อย ๆ แทนที่ด้วยความกังวล ความไม่สงบและความรู้สึกผิด
เจย์เป็นลูกชายของเขา แต่เขาทำร้ายผู้หญิงของเจย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาได้ทำให้ผู้หญิงที่เจย์รักถึงแก่ความตาย ซึ่งทำให้มีความแค้นระหว่างพ่อกับลูกด้วยเหตุนั้น มันไม่อาจลบเลือนได้ในชีวิตนี้
“เจเจ พ่อขอโทษ” จอร์แดนเคยรู้สึกภาคภูมิใจมาทั้งชีวิตกับการกรทำเหล่านั้นและไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้าใคร แต่ตอนนี้ เขาต้องการสุภาพต่อหน้าเจย์อย่างจริงใจ
“พ่อขอโทษ” จอร์แดนพึมพำ
ช่วงสุดสัปดาห์นั้น เจย์กำลังพาหมอไปที่หอท่าเรือหอมหวน
