ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 573
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 573
แจ็คถามว่า “นายอยากจะทำผิดกฎหมายงั้นเหรอ?”
เกรย์สันจ้องเขาด้วยดวงตาแดงก่ำและตะโกนอย่างไม่พอใจ “ทั้งหมดที่ผมต้องการคือปกป้องเจ้านายของผมเพื่อที่เขาจะได้ไม่ถูกทำร้ายโดยไอ้พวกตีสองหน้าอย่างคุณ”
แจ็คมองชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างประตูห้อง สตอร์มกับเทมเพส เขาจ้องมองสำรวจอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนที่ดูผอมแห้งและบอบบาง ประกอบกับคุณสมบัติที่งดงามบนผิวเนียนขาวสะอาด พวกเขาดูไม่เหมือนนักสู้เลยสักนิด
เขาวางแผนที่จะเข้าไปจับเจย์เป็นตัวประกันเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของบอดี้การ์ด เขาสั่งว่า “พวกนาย ฉันต้องการให้เขาออกไปจากตรงนั้น”
เขาเรียกผู้ชายประมาณสิบกว่าคนวิ่งไปที่ประตูห้อง ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย สตอร์มและเทมเพสยังคงยืนเหมือนต้นไผ่สองต้น ด้วยร่างที่นิ่งอย่างมั่นคงและแข็งแกร่งเพื่อปกป้องท่านประธานของพวกเขาซึ่งอยู่หลังประตูนั่น
ด้วยความโกรธ ทั้งสตอร์มและเทมเพสยืนรั้งตัวเองไว้ระหว่างการต่อสู้ การหมุนตัวเตะของสตอร์มทำให้คนของแจ็คกระเด็นนอนลงอย่างไร้ความสามารถอยู่บนพื้น ในขณะที่บางคนถูกมือของเทมเพสบีบคอจนเริ่มมีเลือดออกจากปากทั้งเจ็ดคนของกลุ่มพวกเขา
แจ็คจ้องไปที่สตอร์มและเทมเพสอย่างงุนงง เขาคิดไม่ถึงว่าชายที่หล่อเหลาและดูบอบบางเช่นนี้กลายเป็นนักสู้มืออาชีพได้
เกรย์สันยังยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวใด ๆ ในขณะที่เขาปล่อยให้แจ็คเหลือบมองอย่างดูถูกเหยียดหยาม “แกรนด์ เอเซียจะไม่สนใจคนไร้ประโยชน์อย่างคุณหรอกนะ ช่วยพาพวกเขาออกไปก่อนที่พวกเขาจะทำให้เปรอะเปื้อนที่นี่”
แจ็คปฏิเสธที่จะยอมแพ้ “ฉันเป็นพ่อของเจย์ เกรย์สัน นายจะมาห้ามไม่ให้ฉันพาลูกชายไปได้ยังไง? ฉันจะทำให้นายต้องทนทุกข์ไปตลอดชีวิต หากเกิดอะไรขึ้นกับเจย์”
เกรย์สันยิ้มอย่างมืดมน “ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณท่าน ผมขอแนะนำคุณว่าอย่ามาเยี่ยมนายท่านอีก เพราะบอดี้การ์ดของเราบางคนอาจจะจำคุณไม่ได้ มันจะดูแย่ที่บางอย่างอาจเกิดขึ้นกับชายชราเช่นคุณหากพวกเขาบังเอิญทำอันตรายกับคุณเหมือนคนอื่น ๆ”
แจ็คโกรธจัด “นาย… นายรอไว้เลยนะ ฉันอยากจะดูสิว่านายจะสามารถรักษาความเย่อหยิ่งนี้ได้อีกนานแค่ไหน”
แจ็คยิงคำพูดไปที่เกรย์สันด้วยท่าทางมีพิษสงก่อนที่เขาจะจากไป
จากนั้น คนของเขาก็หนีออกจากที่เกิดเหตุ โดยสภาพกระอักกระอ่วน
ทั้งเทมเพสและสตอร์มมีสีหน้ากังวล “แจ็คเป็นคนน่ารังเกียจ เกรย์ เขาจะข่มเหงท่านประธานอย่างเปิดเผยในฐานะพ่อของเขาแบบนี้ได้ยังไง? เราอาจจะหยุดเขาได้ในตอนนี้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาใช้วิธีขอความช่วยเหลือจากตำรวจล่ะ? เราจะไม่มีทางเลือกอื่นได้เลยนะ”
เกรย์สันพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ฉันก็กังวลเรื่องนั้นเหมือนกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้เราต้องค้นหาที่อยู่ของนายหญิง ตราบใดที่นายหญิงอยู่ที่นี่ การไม่อนุมัติของเธอในการเปลี่ยนโรงพยาบาลก็จะมีผลเพียงพอแล้วที่จะทำให้คำพูดของเขาเป็นโมฆะในที่ที่ท่านประธานได้รับการรักษาอยู่ตอนนี้”
เทมเพสถามออกไปว่า “แต่ชื่อในทะเบียนสมรสของท่านประธานคือ แองเจลีน เซเวียร์ หากเป็นในฐานะ โรส ลอยล์ ไม่มีอะไรเป็นไปได้เลยที่นายหญิงจะสามารถทำได้ แม้ว่าเธอจะอยู่ที่นี่ก็ตาม”
เกรย์สันถอนหายใจ
สตอร์มพูด “เฮ้อ น่าเสียดาย นายน้อยยังเด็กเกินไป ส่วนชายที่น่ารังเกียจอย่างแจ็คก็ไม่บอกตั้งแต่แรกว่าท่านประธานควรได้รับการรักษาแบบไหน”
ณ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน
เซร่า เซเวียร์ นั่งอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ในขณะที่คนใช้สองคนของเธอป้อนผลไม้และเค้กในเวลาที่เธอตั้งครรภ์อยู่ตอนนี้
คนรับใช้คนหนึ่งถึงกับประจบประแจงเธอโดยพูดว่า “นายหญิงเซเวียร์คะ การให้กำเนิดลูกของ คุณท่านจะทำให้คุณดีเลิศในที่ ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ในฐานะแม่ของเด็ก ฉันแน่ใจว่าความรักของคุณท่านที่มีต่อคุณคงจะเบ่งบานอย่างมาก แม้แต่คุณนายก็ต้องเคารพและหลีกทางให้คุณแน่ ๆ”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากดวงตาของเซร่าแสดงออกมา “ไม่สำคัญหรอกว่าคุณท่านอาเรสจะรักฉันหรือว่าคุณนายจะต้องเคารพฉัน”
สิ่งที่เธอต้องการคือการเป็นเมียน้อยของแจ็คที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ต่างหาก ด้วยวิธีนี้ เจย์ อาเรสจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเรียกเธอว่า ‘คุณนาย’
แค่คิดที่จะได้อยู่ต่อหน้าเจย์ด้วยตัวตนนี้ทำให้เซร่ารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
