ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 587

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 587

ประตูห้องพักฟื้นเริ่มเปิดออกพร้อมเสียงเอี๊ยดอ๊าดฟังดูเหมือนเสียงคนผายลมออกมา เป็นหนึ่งเดียวกับความเฉื่อยชา

เจย์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ อารมณ์ร้อนรนที่เขารู้สึกอยู่ได้เพิ่มขึ้นในทันที

เขาส่งสายตาเย็นชาและหมดความอดทนไปที่ประตูห้อง เขามองดูช่องว่างที่กำลังเปิดกว้างเพียงนิดเดียวของประตูขณะที่มันเปิดออกอย่างช้า ๆ

หลังจากนั้นไม่นาน มันก็เปิดกว้างขึ้นจนกว้างเท่าฝ่ามือ

เจย์รู้สึกอารมณ์ของเขาค่อย ๆ แย่ลงด้วยเสียงลั่นดังเอี๊ยดที่ประตู

ด้วยอารมณ์ที่ควบคุมได้ เขาระงับความโกรธที่เดือดพล่านอยู่ภายในและรอใครบางคนที่ประตูเข้ามาด้วยความอดทนอย่างร้ายกาจ

เขากำลังจะได้ไปชำระเงินสำหรับเครื่องมือทรมานเหล่านี้เพื่อออกจากโรงพยาบาล

ในขณะนั้นเองจู่ ๆ มือที่สวมถุงมือผ่าตัดสีขาวได้ปรากฏขึ้นในทางเข้าช่องประตูนั่น มือที่มีขนาดเล็กบ่งบอกได้ถึงว่าเธอคือผู้หญิง

เจย์ยืนยันกับสิ่งที่เห็นได้ทันทีว่าเป็นพยาบาลผู้ดูแล

เขาเลื่อนสายตาเพื่อจ้องไปที่เพดาน รูปหน้าด้านข้างที่ชัดเจนยิ่งขึ้นของเขาส่องประกายไปด้วยความสิ้นหวัง

เมื่อเธอเข้ามาในห้องเดินอย่างเบา ๆ แองเจลีนพบว่าเจย์นอนอยู่บนเตียงโดยเอาแขนทั้งสองข้างหนุนอยู่ใต้หัว ขณะที่ดวงตาเหมือนนกอินทรีของเขาจ้องมองไปที่เพดานอย่างผิดหวัง

เธอไม่เคยเห็นคนป่วยที่ป่วยหนักอย่างนี้มาก่อน

แองเจลีนรู้สึกว่าความกลัวของเธอเพิ่มขึ้น ขณะที่เธอค่อย ๆ เดินไปที่เตียง หลังจากที่เธอตื่นเต้นอยู่นาน ในที่สุด เธอก็รวบรวมความกล้าพูดออกมา “ฉัน… ขอโทษนะ ท่าน… ประธานดูเหมือนว่าจะมีปัญหากับระบบเครือข่ายของโรงพยาบาล… เราไม่สามารถดำเนินการตามขั้นตอนการขอออกจากโรงพยาบาลตามที่คุณต้องการได้ในตอนนี้”

แองเจลีนไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าอยากจะตัดลิ้นของเธอด้วยมีดเลยจริง ๆ ที่พูดออกไปอย่างนั้น ‘พระเจ้า นั่นเป็นข้อแก้ตัวที่น่าสมเพชไปไหม?’

จากน้ำเสียงจอมปลอมเริ่มพูดตะกุกตะกัก เจย์ได้ยินเสียงแบบนั้นที่เขาฝันถึงมานับไม่ถ้วน

ดวงตาที่เย็นชา สีดำคู่นั้นของเขาจับจ้องไปที่ แองเจลีน เซเวียร์

แองเจลีนก้มหน้าลงและดวงตาของเธอจดจ่อลงไปที่พื้นโดยมีขนตายาวคลุมดวงตาอยู่ มือทั้งสองที่กระสับกระส่ายของเธอถูกวางประสานกันตรงที่หน้าอกของเธอเอง

สายตาของเจย์จ้องไปที่ใบหน้าของเธอ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะถูกบังไว้เกินครึ่ง แต่ดวงตาทั้งสองที่อยู่เหนือหน้ากาก จากสายตาของเธอ ไปจนถึงขนตาที่โค้งงอน ไปจนถึงดวงตาที่ส่องประกาย ไปจนถึงคิ้วที่กำหนดไว้ซึ่งคล้ายกับหุบเขาที่อยู่ห่างไกล… ดวงตาเหล่านั้นแม้ว่าพวกมันจะกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้วก็ตาม

นั่นคือ แองเจลีน เซเวียร์ของเขาอย่างแน่นอน!

สาวน้อยผู้เป็นศูนย์รวมแห่งความสวยและสง่างาม หญิงสาวที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสา หญิงสาวที่วิ่งตามเขาไปพร้อมกับเรียกชื่อ ‘เจย์บี้’ ที่ส่งเสียงออกมาจากมุมปากของเธอ!

เธอคนนั้นเป็นฉากที่สวยงามที่สุดในความทรงจำของเขา

เธอเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาต้องฝ่าฟันอุปสรรค

เธอเป็นกลีบกุหลาบเพียงกลีบเดียวที่เขาเก็บไว้ในใจ

ยังมีอีกคือ…

รูปลักษณ์ของเธอได้ถูกทำลายไปแล้ว!

เจย์ปล่อยดวงตาของเขากวาดไปทั่วทุกตารางนิ้วของผิวที่ขาวกระจ่างใสและนวลของเธอ

เขารู้สึกว่าพายุเริ่มก่อตัวขึ้นในอกของเขา

เธอตอนนี้ได้ผ่าตัดไปกี่ครั้งแล้วเพื่อความงามที่เธอมีอยู่ตอนนี้?

ขั้นตอนดังกล่าวเป็นอันตรายต่อผู้ที่มีระบบภูมิคุ้มกันที่ไม่ดีอย่างเธอ

เจย์แทบจะนึกภาพชีวิตของเธอในช่วงสองปีที่ผ่านมาได้เลย

ไม่น่าแปลกใจที่เธอปฏิเสธที่จะติดต่อเขา!

เธอคงรู้ว่าเธอได้เหยียบอยู่บนเส้นทางที่อาจไม่มีวันหวนกลับ ไม่มีการรับประกันว่าอนาคตของเธอจะเป็นยังไง! ความเจ็บปวด ความคลั่งไคล้และความรู้สึกสูญเสีย ในอนาคตจะเป็นยังไง…

เธอต้องแอบร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน!

แทนที่จะได้รับความอบอุ่นจากการกลับมาของเธอ เจย์รู้สึกว่าหัวใจของเขาแข็งกระด้างเหนือความเย็นยะเยือกของทะเลสาบที่กลายเป็นน้ำแข็ง!

“ออกไป!” เสียงทุ้มโกรธจัดออกมาจากริมฝีปากแยกออกจากกัน