ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 606
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 606
เมื่อเห็นเจย์ล้มลงอยู่บนพื้น เธอจึงวิ่งเข้าไปวางมือบนไหล่ของเขา แล้วเธอก็ยกเขาขื้นไปที่เตียง
เจย์ล้มตัวลงบนเตียงอย่างผิดหวัง จากนั้นแองเจลีนเอาผ้าห่มคลุมไปที่ตัวเขาแล้วนั่งที่ข้าง ๆ เตียงเพื่อปลอบโยนเขาว่า “ท่านอาเรส อย่าใจร้อน ขาของคุณเพิ่งจะหายดีและการฟื้นตัวในการเดินได้อีกครั้งจะเป็นกระบวนการที่ใช้เวลานานพอสมควร คุณควรใช้ช่วงพักฟื้นนี้ให้เป็นโอกาสในการใช้ชีวิตที่ดำเนินไปอย่างช้า ๆ ”
เจย์ตอบห้วน ๆ “อืม”
จากนั้นเขาก็เหล่ตามองไปที่แองเจลีน “เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลยเหรอ?”
แองเจลีนกล่าวด้วยความสุข “ท่านอาเรส ฉันตอบคำถามสิบข้อเสร็จแล้ว!”
“ให้ฉันดูหน่อยสิ”
แองเจลีนกลับไปที่ห้องและหยิบหนังสือคำถามออกมา
เจย์เห็นคำถามที่เธอทำและมองเธอด้วยมุมมองที่เปลี่ยนไป…
เธอทำห้าคำถามถูกต้องสำหรับเก้าคำถามแรก ตามที่เขาเดาไว้
สำหรับคำถามสุดท้าย ยังคงเป็นคำตอบที่ทำให้เขาแทบบ้า ‘ตื้อเขาอย่างไม่จบไม่สิ้น!’
“ขอปากกาหน่อย”
แองเจลีนยื่นปากกาลูกลื่นในมือของเธอให้เขา
เจย์ได้แก้ไขข้อผิดพลาดสี่ข้อให้กับเธอ แองเจลีนตกตะลึงเมื่อเห็นวิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้อง
“ฉันตอบคำถามผิดสี่ข้อเลยเหรอ?” เธอรู้สึกอารมณ์เสียมาก
ถึงอย่างนั้น เจย์ก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังอารมณ์เสียเรื่องอะไร “เธอควรรู้สึกภูมิใจที่ตอบคำถามของฉันได้อย่างถูกต้องนะ”
กระนั้น แองเจลีนก็พูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “ท่านอาเรส ไอคิวของเราแตกต่างกันมาก ฉันจะไม่ถูกคุณรังแกในครั้งต่อไปอีกเหรอ?”
เจย์มองเธอเงียบ ๆ “ฉันดูไม่มีอะไรทำมากนักหรือไง? ฉันจะรังแกผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเธอไปเพื่ออะไร?”
แองเจลีน “…”
เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอ?
ถ้าเธอเป็นโรส ลอยล์ที่อ่อนแอและด้อยกว่าในอดีต เธอจะยอมรับว่าเธออ่อนแอ
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอเป็นแองเจลีน เซเวียร์ เขาควรเรียกเธอว่าสาวแกร่งที่สามารถท้าทายครูเทควันโดถึงแปดคนพร้อม ๆ กันได้ เด็กสาวที่อ่อนแอหมายความว่าอย่างไร?
เธอเหลือบมองที่ขาของเจย์และพูดว่า “ท่านอาเรส ดิฉันไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย…”
“งั้นเธออยากโดนฉันแกล้งเหรอ? นั่นคือสิ่งที่เธอหมายถึง?” เจย์มีรอยยิ้มในดวงตาของเขา
แองเจลีน “…”
ไอ้ทึ่มเอ๊ย เธอไม่ใช่คนที่ชอบทำให้ตัวเองเจ็บตัวหรอกนะ!
ทำไมมันจึงยากที่จะสื่อสารกับผู้ชายในอุดมคติของเธอได้เช่นนี้?
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันสามารถปกป้องคุณได้ต่างหาก” แองเจลีนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและป่าวประกาศเสียงดัง
เจย์ถึงกับอึ้ง
หลังจากผ่านไปนาน เจย์ก็พูดอย่างขุ่นเคืองว่า “ใครต้องการการปกป้องจากเธอกัน?”
“คุณกำลังมีปัญหาในการเคลื่อนตัวอยู่นะ แล้วถ้าคุณต้องยอมรับว่าคุณอ่อนแอในเวลานี้ล่ะ?” แองเจลีนไม่เข้าใจจริ ง ๆ ว่าเขาจะดื้อรั้นเรื่องนี้ไปเพื่ออะไร
เจย์เงยหน้าขึ้นและมองเธออย่างจริงจัง “ฉันเคยพูดมาก่อนแล้วไงว่า ฉันพึ่งสมองของฉันเพื่อหาเลี้ยงชีพตัวเองได้ ไม่ใช่พึ่งขาของฉัน”
แองเจลีนตกใจเล็กน้อย หัวข้อเดิมชัดเจนเกี่ยวกับการที่เขาเคยกลั่นแกล้งผู้คนด้วยการใช้สมอง เหตุใดจึงเปลี่ยนไปใช้สมองหาเลี้ยงชีพได้กันนะ?
“ตราบใดที่เซลล์สมองของฉันยังไม่ตาย ฉันสามารถสร้างความรวยมั่งคั่งที่เธอต้องการได้”
แองเจลีนดูตกตะลึง…
“ท่านอาเรส ฉันหาเงินด้วยตัวเองได้”
ผู้ชายคนนี้พลั้งปากพูด หรือเขาหมายถึงมันจริง ๆ ?
เป็นไปไม่ได้เลยที่เขารู้จักเธอในฐานะ แองเจลีน เซเวียร์ ใช่ไหม?
หลังจากที่เจย์พูดออกมาเพียงไม่กี่คำนี้ เขาก็เงียบไป
แองเจลีนเก็บหนังสือคำถามแล้วกลับไปที่ห้อง เธองีบหลับไประยะเวลาสั้น ๆ และตื่นมาตรงเวลา ในตอนแปดโมงเช้า
เธอนั่งรอให้เจย์แต่งตัวและอาบน้ำเสร็จก่อน จากนั้นในเวลาต่อมาขณะที่เขากำลังดูข่าวอยู่ เธอก็เข้าไปเปลี่ยนชุดสีดำ
