ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 610

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 610

“ท่านอาเรส ฉันได้ยินมาว่าขาของคุณไม่สามารถรักษาให้หายได้อีกแล้ว?” น้ำเสียงที่ชัดเจนและไพเราะ ปนไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนดังขึ้นอย่างช้า ๆ

เจย์ขมวดคิ้ว “ทำไมเธอถึงมาที่นี่?” มีน้ำแข็งอยู่ในเสียงของเขา

เซร่ายิ้มและเดินไปข้างหน้าเขาพลางมองลงมาที่เจย์ที่นั่งอยู่บนรถเข็นอย่างวางท่า

เธอเยาะเย้ยเขา “ฉันไม่คิดว่าเจ้าชายที่จัดการสิ่งต่าง ๆ ได้ด้วยตัวเองในเมืองอิมพีเรียลจะกลายเป็นคนพิการ”

ดวงตาเหยี่ยวของเจย์ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งและการจ้องมองของเขาราวกับมีด สายตานั้นกำลังเหล่มองเซร่า

ท้องของเซร่าป่องมากขึ้นแล้ว เธอกำลังถึงวันกำหนดที่จะคลอดในอีกไม่กี่วัน

หญิงมีครรภ์ที่จะคลอดบุตรจะดูไม่ค่อยสวยงาม

ความขยะแขยงในสายตาของเจย์ยิ่งรุนแรงขึ้น

เซร่ารู้สึกไม่สบายใจกับการจ้องมองที่เยือกเย็นของเขา เพื่อให้ได้ศักดิ์ศรีของเธอกลับคืนมา คำพูดของเธอก็กลายเป็นความฉุนเฉียว

“ท่านอาเรส คุณกำลังรู้สึกไม่เป็นที่พอใจเมื่อตกลงมาจากก้อนเมฆที่สูงเช่นนี้ใช่ไหม?” เธอยิ้มเยาะเย้ย

เจย์กลับไม่ได้พูดอะไรกับเธอ

เซร่ารู้สึกว่าเจย์ทนฟังได้ขนาดนี้มันช่างแตกต่างจากเมื่อก่อนจริง ๆ

เธอมองดูใบหน้าที่สูงส่งและดูใบหน้าที่ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ มันเพรียวบางลงจากเดิมแต่ยังคงหล่อขึ้น

หัวใจที่เคยคลั่งไคล้เขากำลังเต้นอย่างควบคุมไม่ได้

เซร่ามองไปรอบ ๆ ห้องก็พบว่าไม่มีใคร จากนั้นเธอวางนิ้วลงบนใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน

เมื่อเธอพูดอีกครั้ง น้ำเสียงที่คุกคามของเธอก็อ่อนลง “พี่เขย ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณต้องรู้สึกไม่สบายใจอยู่ภายในใจ ตอนนี้คุณพิการ สมาชิกในตระกูลอาเรสไม่เคารพคุณเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แถมท่านปู่อาเรสยังลดอิทธิพลของคุณในตระกูลอาเรสอีกด้วย คุณคงเสียใจมากสินะ”

เมื่อเห็นว่าเจย์ไม่ตอบ เซร่าก็ยิ่งไร้ยางอายมากขึ้นไปอีก เธอเข้าหาเจย์ เอาปากแนบข้างหูของเขา แล้วพูดเบา ๆ ว่า “พี่เจย์คะ ถ้าคุณยินดีจะคบหากับฉัน ฉันสามารถช่วยคุณได้ทุกอย่างที่คุณเคยมีกลับคืนมาได้นะ”

“ออกไปให้พ้น!” เจย์รู้สึกหงุดหงิดกับวิธีการของเธอ

เซร่าโกรธมากกับท่าทีที่เย็นชาของเขาและปลอบเขาอย่างอดทน โดยพูดว่า “พี่เจย์คะ ถ้าพี่สนใจเด็กน้อยในท้องคนนี้ ฉันทำได้…” เธอกัดริมฝีปากของเธอขณะที่มีแสงเย็นยะเยือกจากดวงตาของเธอ

“ไสหัวไปซะ อย่าให้ฉันต้องพูดเป็นครั้งที่สาม” เสียงที่น่ากลัวของเจย์ราวกับมาจากนรก ทำให้ผู้คนที่ได้ยินรู้สึกสั่นไปด้วยความกลัว

เซร่ารู้สึกตัวสั่นเล็กน้อย แต่ความตื่นตระหนกของเธอก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะ

“พี่เจย์ ในเมื่อคุณไม่ได้เห็นคุณค่าของความช่วยเหลือที่ฉันมีให้ อย่าโทษฉันที่ไม่ยอมกับการที่จะทำเรื่องอื้อฉาว!” เซร่าพูดด้วยความโมโห

“เมื่อฉันให้กำเนิดเด็กคนนี้ พ่อของคุณจะแต่งงานกับฉัน คุณต้องเรียกฉันว่า ‘แม่’ ” เซร่ากัดฟันพูดอย่างชั่วร้าย

เจย์พูดอย่างเย็นชาว่า “แล้วเธอจะเอาแม่ฉันไปไว้ตรงไหน?”

เซร่าบอกว่า “แม่ของคุณตื่นเต้นแทบจะรอไม่ไหวกับสิ่งที่ฉันเข้ากันได้ดีกับพ่อของคุณ เธอรอฉันไม่ไหวแล้วที่จะมอบลูกให้พ่อของคุณ”

แสงในดวงตาที่หมองคล้ำของเจย์เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเหล่มองเซร่าอย่างสงสัย “ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแม่ของฉันคืออะไร?”

ความตื่นตระหนกส่องประกายในดวงตาของเซร่า

“เธอบอกว่าเธอชอบฉันเมื่อเห็นฉันครั้งแรก นี่อาจเป็นเรื่องในตำนานที่เรียกว่าการถูกชะตาในการดึงดูดเพียงแวบแรกเห็น?”

ท่าทางของเจย์นั้นรุนแรงมาก “หล่อนชอบเธอมากจนสามารถแบ่งปันสามีของหล่อนเองได้งั้นเหรอ? หล่อนนี่เป็นคนใจกว้างจริง ๆ”

เซร่าไม่เคยคิดว่าเหตุใดคุณนายจึงปฏิบัติต่อเธอเป็นพิเศษได้แบบนี้ เธอจึงพูดไม่ออกเมื่อเจย์ถามเธอออกมาอย่างนั้น

“คุณรู้ไหมว่าแม่ของคุณมีบุตรยาก?” เซร่าถาม

เจย์ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาแสดงความนิ่งเฉย

เซร่าคาดเดาว่า “แม่ของคุณคงคิดว่าแทนที่จะปล่อยให้พ่อของคุณมีชู้ข้างนอก ทำไมไม่ให้ฉันผูกมัดใจพ่อของคุณไว้เองดีกว่า? เพราะฉันแตกต่างจากผู้หญิงข้างนอก อย่างน้อยฉันก็จะไม่แข่งขันกับเธอ”

เจย์หัวเราะอย่างเย็นชา “เธอกำลังทำตามความต้องการของศัตรูเธออยู่ นั่นก็คือการหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว”

เซร่ากล่าวว่า “พี่เจย์ วันหนึ่ง ฉันจะให้คุณชดใช้อย่างสาสมสำหรับอคติที่มีต่อฉัน”