ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 613
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 613
โจเซฟินเช็ดเหงื่อเย็น ๆ ให้แองเจลีน “นี่คือสิ่งที่พี่สะใภ้ฝากไว้ให้พี่ชายของฉัน…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เจย์ก็จ้องมองมาที่เธออีกครั้ง
โจเซฟินเงียบลงอย่างรวดเร็วทันที
แองเจลีนก้าวไปข้างหน้าและโต้เถียงทันทีว่า “ท่านอาเรส อย่าโมโหนะคะ ฟังดิฉันก่อนค่ะ มันเป็นเพราะว่าต้นพรรณไม้ชนิดนี้ละเอียดอ่อนมาก ดิฉันจึงปลูกมันลงในกระถางที่แยกจากกัน ตอนนี้มีต้นพรรณไม้อยู่สี่กระถางและอยู่ตรงนั้น มันจะเป็นหนึ่งหรือสองกระถางที่อยู่รอด แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะจบลงด้วยไม่ดีก็ตาม”
“และ… พวกมันทั้งหมดอาจจะรอดถ้าคุณโชคดีพอ เมื่อถึงเวลา ใครจะรู้ว่าพรรณไม้ชนิดนี้ที่นี่จะเพาะพันธุ์ได้หลายพันต้นจากต้นเดียวก็เป็นไปได้ บางทีเมื่อถึงเวลานั้น มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะเพาะพันธุ์สวนพรรณไม้…”
โจเซฟินหัวเราะออกมา “เพาะพันธุ์ลูกหลานหลายพันต้นจากต้นเพียงต้นเดียวเหรอ? ฮ่าฮ่า เธอคิดเกินไปหรือเปล่า?”
ถึงอย่างนั้น เจย์ดูโล่งใจด้วยเหตุผลบางอย่าง
อาจเป็นวลีเด็ดของแองเจลีนที่ว่า ‘เพาะพันธุ์ลูกหลานหลายพันตัวด้วยต้นเพียงต้นเดียว’ ซึ่งทำให้ความโกรธของเขาสงบลงได้สำเร็จ
เขาพูดด้วยความหมายลึกซึ้งว่า “ถ้าอย่างนั้น เธอต้องทำงานหนักแล้วล่ะ”
แองเจลีนยิ้มและพยักหน้า “ค่ะ!”
เธอไม่เคยคิดว่าคำพูดของเจย์กำลังสะท้อนกลับมาจากคำเหล่านั้น
เซร่าเดินโซเซกลับไปที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์พร้อมกับท้องที่ตั้งครรภ์ของเธอ
เมื่อนึกถึงการตบที่โจเซฟินทำกับเธอ เซร่าก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
เธอเป็นลูกสาวนอกสมรสตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กและแม่ของเธอมักจะเข้าร่วมการประชุมครอบครัวของโรงเรียนด้วยตัวเธอเองเสมอ ดังนั้น เด็กคนอื่นจึงดูถูกเธอมาตลอดและทุกคนเรียกเธอว่าลูกกำพร้าพ่อ
ตั้งแต่นั้นมา เธอแอบสาบานกับตัวเองว่าจะเข้มแข็งขึ้นในชีวิตนี้ด้วยความพยายามของเธอเองและจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก
แม้ว่าครอบครัวเซเวียร์จะปฏิเสธเธอในภายหลังและพ่อของเธอก็กลับไปหาครอบครัวของเขา แต่มันทำให้ความคิดที่ฝังอยู่ลึกของเธอยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
โจเซฟินเป็นเพียงลูกสาวบุญธรรมของตระกูลอาเรส เธอคิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงของตระกูลอาเรสสินะ? เธอกล้าดียังไงมาตบฉัน?
‘หืม’ แววตาแห่งการแก้แค้นประกายความเย็นเยียบจากดวงตาของเซร่า
เสือไม่แม้แต่จะอวดพลังของมัน แต่พวกเขาปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นแมวอ่อนแออย่างนั้นหรือ?
เมื่อเธอเดินไปที่ห้องรับแขก ทันใดนั้น เซร่าก็แกล้งปาดน้ำตาที่ไหลออกมาสองสามหยด เธอจับท้องของเธออย่างจงใจและเดินเข้าไปด้วยท่าทางอุ้มท้องอย่างยากลำบาก
แจ็คและคุณย่ากำลังดื่มชาและพูดคุยกันอยู่ในห้องรับแขก พวกเขาเห็นเซร่ากำลังร้องไห้ออกมาที่หางตาของเธอ สีหน้าของเธอดูเจ็บปวดมาก มือของเธอคลุมท้องอยู่ เธอดูน่าสงสารมาก
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสทั้งสองก็เริ่มกังวล “เซร่า เธอเป็นอะไรไป?”
เซร่าแสร้งทำเป็นว่าอ่อนแรงและเจ็บปวด เธอจึงพูดว่า “ไม่รู้สิ เมื่อกี้ฉันเจอโจเซฟิน เธอตบฉันอย่างไม่มีเหตุผล หลังจากนั้น ฉันก็รู้สึกปวดท้อง”
แจ็คกระแทกโต๊ะและลุกขึ้น “ผู้หญิงคนนี้ โจเซฟิน เจย์คอยสนับสนุนให้ท้ายเธออยู่ตลอด นิสัยเสียและชอบใช้อำนาจมากขึ้นเรื่อย ๆ สินะ ไปเรียกนายหญิงรองมาที่นี่ ฉันต้องลงโทษเธอ”
คุณย่าได้พาเซร่าไปนั่งบนเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีแกะสลักและช่วยบรรเทาอารมณ์ของเธอ “เซร่า อย่าโกรธนะ มันไม่ดีสำหรับลูกในท้องของเธอ”
เซร่าร้องไห้และพูดว่า “คุณนายคะ ฉันมีฐานะต่ำต้อยและถูกรังแกมาตั้งแต่เด็ก เรื่องแค่นี้เลยไม่เป็นอะไรมาก ฉันแค่กลัวว่าจะไม่มีใครมาลงโทษเธอ และเธอก็จะเลี้ยงลูกของฉันในทำนองเดียวกันในอนาคต”
แจ็คพูดอย่างโกรธเคือง “ไม่ต้องห่วง ฉันจะหาความยุติธรรมให้ทั้งแม่และลูกเอง”
คนรับใช้ของซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ได้มาถึงที่หอท่าเรือหอมหวนและกล่าวว่า “นายท่าน คุณท่านแจ็คให้มาเชิญนายหญิงรองไปพบค่ะ”
โจเซฟินไม่ได้สงสัยที่พวกเขาเรียกหาและเธอได้บอกลาเจย์ทันที “พี่ชาย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ดูแลตัวเองด้วยนะ”
ใบหน้าของเจย์ชะงักเล็กน้อย “อืม”
เขาคิดในใจว่า ‘เพลิงไหแห่งโทสะของเซร่าลุกไวจริง ๆ ชีวิตที่ไร้ความกังวลและมีความสุขของโจเซฟินอาจจะจบลงแล้ว’
