ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 63
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 63
เจย์คิดว่าความใจดีของเขานั้นเหมือนดาบสองคม แม้ว่าความใจดีของเขาจะปกป้องมโนภาพของแม่ในใจของเจนสัน แต่โรสใช้ความใจดีของเขาในการทำให้เจนสับสนเพื่อที่จะทำให้เขาเป็นของเธอ
‘ไร้ยางอาย!’
เที่ยงคืนครึ่ง ในที่สุดโรสก็สามารถเจาะรหัสของแฮ็คเกอร์และทำให้เว็บของกิเลนทำงานได้ดังเดิม
หัลงจากที่โรสปิดคอมพิวเตอร์ ปิดทั้งหน้าต่างและประตู ทุกอย่างพร้อมให้เธอกลับบ้านได้แล้ว เธอก็หยิบกระเป๋าของเธอบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ขึ้น เตรียมจะกลับ
ทันใดนั้น ประตูของห้องทำงานก็ถูกถีบเปิดออกจากด้านนอก กลางประตู แสงจากทางเดินส่องให้เห็นร่างสูงใหญ่
ทันใดนั้น มือของร่างสูงก็กดเปิดไฟที่เคยมืดให้สว่างอีกครั้ง
“ท่านอาเรส? คุณมาทำอะไรที่นี่?” โรสมองไปที่เจย์ เขาดูเย็นยะเยือกและสามารถทำให้ทุกคนที่เห็นเขากลัวได้เลย แม้ว่าเขาจะเป็นคนเย็นชาอยู่แล้ว แต่วันนี้เขากลับเย็นเป็นพิเศษ เย็นจนทำให้ทุกคนขนลุกได้เลย
เข้าก้าวเข้ามาหาโรส ก้าวต่อก้าวด้วยขายาวของเขา ดวงตาของเขาแดงก่ำ หัวใจของโรสพลันเต้นระรัว ร่างกายของเธอถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว
“ท่านอาเรส!”
หมัดของเจย์เหวี่ยงไปหาเธอ โรสกลัวมาก เธอปิดตาของเธอแน่น เธอไม่กล้ามองความรุนแรงของเขาที่กำลังเข้ามาหาเธอ
แต่หมัดของเขาไม่ได้ตกลงมาที่หน้าของเธอ แต่เป็นกำแพงถัดจากเธอ กำแพงหินอ่อนหรูหรานั้นแข็งอยู่แล้ว ทำให้มือของเจย์นั้นมีเลือดออกทันที
โรสกลัวมาก หน้าอกของเธอกระเพื่อมอย่างรุนแรง เธอเริ่มหายใจอย่างลำบาก ดวงตาสีทองแดงของเธอมองเจย์อย่างไม่เชื่อ
ครู่หนึ่ง โรสก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ “ถ้าคุณโกรธฉัน ก็ตีฉันเลยสิ จะทำร้ายตัวเองทำไม?”
“หุบปาก” เจย์คำราใส่เธอ เขาเอื้อมมือไปจับแก้มของเธออย่างป่าเถื่อนแล้วกล่าวอย่างโหดเหี้ยม “โรส เธอรู้ไหมว่าฉันเกลียดเธอแค่ไหน?”
ดวงตาของโรสเริ่มมีน้ำตา เธอรักเขาแต่เขาเกลียดเธอ ความเกลียดของเขามีมากเท่ากับความรักที่เธอมีให้เขา มันเป็นลิขิตที่ถูกกำหนดมาให้ทั้งคู่มีความรู้สึกที่ตรงข้ามกัน จุดตัดเดียวในชีวิตของพวกเขา ทำให้พวกเขาห่างกันไปไกลมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ทำไมล่ะ?” โรสถามด้วยน้ำเสียงสะอื้น
เธอเป็นคนมีศักดิ์ศรีและเห็นคุณค่าของตัวเอง ถ้ามันไม่ใช่เพราะเธอรักเขา เธอคงไม่ทำเรื่องแย่ ๆ แบบนั้น
เธอมีลูกให้เขา!
“โรส ตั้งแต่เธอปรากฏตัวมา เธอก็ทำให้เจนสันมีอาการโรคจิตเภชกำเริบ เธอพอใจรึยังกับสิ่งที่เธอทำ?” เจย์จับไหล่ของโรสอย่างแรง และประกาศความผิดของเธออย่างร้ายกาจราวกับเธอเป็นนักโทษ
“เธอทำให้เขาสับสนแล้วใช้ประโยชน์จากหัวใจดวงน้อย ๆ ของเขา เธอใช้ประโยชน์จากความต้องการแม่ของเขาในการเข้าใกล้เขา เธอคิดว่าเธอจะค่อย ๆ สามารถหาทางกลับมาเป็นเมียฉันได้อีกครั้งรึไง?”
“ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น” โรสรู้สึกผิดและสิ้นหวังกับอาการป่วยของเจนสัน
“โกหก!” เจย์คำรามราวกับสิงโตที่ถูกปลุกให้ตื่น “เธอมันคนโกหก เธอไม่คิดว่าหลอกฉันมาพอตั้งแต่ครั้งก่อนแล้วรึไง? เธอคิดว่าฉันจะเชื่อที่เธอพูดเหรอ?”
เมื่อเขาพูดถึงช่วงเวลาของพวกเขาทั้งคู่สมัยก่อน
เธอโกหกเขา
“โรส ฉันต้องการให้เธอหายไปจากโลกของเจนสัน” เขาประกาสราวกับโองการของราชา “ฉันจะให้เธอ 100 ล้าน ภายในสี่สิบแปดชั่วโมง ฉันต้องการให้เธอออกไปจากประเทศนี้แล้วไม่ต้องกลับมาอีก”
โรสคัดค้าน “ท่านอาเรส ฉันไปไม่ได้…”
“นั่นไม่ใช่ปัญหาของฉัน” ดวงตาของเจย์ลุกโชนไปด้วยไฟ “โรส อย่าลืมว่าชีวิตแม่ของเธออยู่ในมือฉัน” เสียงของเขาเหมือนผีดิบที่คลานออกมาจากหลุมศพและพร้อมขย้ำโรส เธอรู้สึกเหมือนจะตายได้ภายในพริบตา
โรสมองไปที่ชายผู้โกรธเกรี้ยวและพยายามปลอบเขา “ท่านอาเรส เจนส์เป็นแค่เด็ก มันเป็นปกติที่เขาจะมีอารมณ์แปรปรวน ให้ฉันเจอเจนสัน ฉันมั่นใจว่าหมอวินิจฉัยเขาผิดพลาด…”
“โรส อย่าได้ใช่เล่ห์เหลี่ยมกับฉันอีก ฉันจะพูดอีกครั้ง ถ้าเธอไม่ไปจากประเทศนี้ภายในสี่สิบแปดชั่วโมง ก็เตรียมตัวรับร่างแม่เธอได้เลย!” เจย์ประกาศก่อนจะเดินจากไป
