ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 64
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 64
โรสทรุดลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
เธอลากร่างที่อ่อนล้าของเธอด้วยหัวใจที่เจ็บปวดกลับไปที่ชุมชนเจิดจรัส
เด็กทั้งสองนั้นนอนหลับ และโรสก็นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา เธอก้มหน้ากับเข่าแล้วร้องไห้อย่างเศร้าโศก
เธอกังวลเกี่ยวกับเจนสัน!
และเธอก็เห็นใจเจย์ด้วย
เธอรู้สึกเหมือนเธอทำอะไรให้พวกเขาไม่ได้เลย และนั่นยิ่งทำให้เธอเศร้าและหมดหวังยิ่งกว่าเดิม
ร็อบบี้น้อยตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงสะอื้นเป็นระยะที่ดังออกมาจากห้องนั่งเล่น เขาสวมรองเท้าแตะแล้วเดินไปที่ห้องนั่งเล่น มือเล็กจิ๋วของเขากอดแม่ไว้อย่างอ่อนโยน “คุณแม่ เป็นอะไรไปครับ?”
โรสมองขึ้นมา และร็อบบี้น้อยก็เห็นดวงตาของคุณแม่เขาที่แดง น้ำตานอง และบวม ทันทีที่เห็น หัวใจของเขาก็แหลกสลาย “คุณแม่ เจ้านายคุณแม่รังแกเหรอ?”
ความโกรธผุดในดวงตาของร็อบบี้น้อย เขารู้ว่าการทำให้คุณแม่ไปทำงานบริษัทคุณพ่อ จะจบลงที่คุณพ่อรังแกคุณแม่ เขาเริ่มคิดแล้วว่าเขากับเจนสันไม่ควรทำให้คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยกัน
โรสกอดร็อบบี้น้อย เธอกล่าวด้วยความเศร้าอย่างสุดแสน “ร็อบบี้น้อย คุณแม่เพิ่งเสียงานไป เจ้านายไล่แม่ออก”
ร็อบบี้น้อยกล่าวด้วยความโกรธ “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่ ถ้าคุณแม่ไม่ถูกต้อนรับที่นั่น แม่จะได้รับการต้อนรับที่อื่น! ที่ที่แม่จะไม่ต้องรับใช้เจ้านาย เราจะหางานอื่นกัน”
โรสมองร็อบบี้น้อยด้วยความรู้สึกขอโทษ “ร็อบบี้น้อย แม่ตัดสินใจจะย้ายพวกเรากลับยุโรป”
ร็อบบี้น้อยตอบสนองอย่างเฉียบคม “หืม? เราจะจากที่นี่ไป?”
“ในสองวัน!”
ร็อบบี้น้อยกลับไปที่ห้องของเขาและแทบรอไม่ได้ที่จะบอกข่าวร้ายกับเจนสัน “เจนสัน ฉันต้องกลับยุโรปวันมะรืน ฉันจะทำอย่างไรดี?”
เจนสันนั้นกำลังหลับอย่างสงบจึงไม่ได้อ่านข้อความของร็อบบี้น้อย
ร็อบบี้น้อยไม่รอให้เจนสันตอบข้อความ เขาเข้านอนอย่างมืดมนไป
วันต่อมา
โฮไรซอน คอลเลอร์
เมื่อเจย์เปิดประตูห้องของเจนสัน
เจย์ค้นหาทั่วคฤหาสน์และพบกับสมาร์ทวอทช์ของเจนสันที่โต๊ะเกม
เมื่อเขาดูที่ข้อความในสมาร์ทอทช์ เขาก็เห็นข้อความแปลก ๆ ที่เขียนว่า “เจนสัน เรากำลังจะกลับยุโรปเร็ว ๆ นี้ ฉันจะทำยังไงดี?”
สีสันทั้งหมดบนใบหน้าหล่อของเจย์หายไปทันที
เขาคิดถึงใครที่ส่งข้อความให้เจนสันไม่ได้อีกนอกจากโรส
เขาบังคับให้เธอไปวันก่อน และเธอก็ส่งข้อความให้เจนสันกลางดึกเมื่อคืน เขารู้ว่าเธอต้องการจะทำอะไร
‘ชั่วร้ายอะไรอย่างนี้!’
ในตอนนั้น ก็มีสายมาจากโจเซฟิน มันเหมือนกับมีใครปาประทัดมาใส่เขา เธอคำรามอย่างร้ายกาจ “เจย์ นายรู้ไหมว่าลูกชายนายแอบหนีออกมาจากบ้าน?”