ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 643

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 643

“คิดว่าจะออกไปได้หลังจากมีอะไรกันเสร็จแล้วงั้นเหรอ?” มุมปากของเจย์ขดขึ้นในขณะที่เขามองไปยังผู้หญิงที่โค้งคำนับอย่างสุภาพและยอมรับความผิดพลาดของเธอหลังจากที่ทำผิดไป

แองเจลีนเงยหน้าขึ้นพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น ถ้านายเต็มใจที่จะยอมให้ฉันรับผิดชอบ ฉันก็จะดูแลนายได้เหมือนกัน”

เจย์จ้องมองไปที่ชุดของเธอ “เธอใช้บัตรของฉันเพื่อจ่ายค่าชุดนี้ ใช่ไหม?”

แองเจลีนหน้าแดงทันที

เธอเพิ่งพูดอย่างไม่เห็นแก่ตัวว่าเธอจะดูแลเขา แต่ความเป็นจริงก็ตบหน้าเธออย่างรุนแรง สุดท้ายคือคนที่ถูกดูแลอยู่ก็เป็นเธอ

“ทำความสะอาดสถานที่นี่ซะ” เจย์พูดอย่างโกรธเคืองขณะที่มองไปรอบ ๆ ตัวเขา

แองเจลีนพยักหน้าอย่างจนตรอก “ได้สิ”

เมื่อเธอทำความสะอาดเสร็จแล้ว เจย์บอกว่า “พาฉันกลับไปที่ห้องของฉันหน่อย ฉันอยากอาบน้ำ”

แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแต่งตัวให้เขา แล้วเข็นเขากลับไปที่ห้องและช่วยเขาอาบน้ำ

“เธออยากอาบน้ำด้วยไหม?” เขาถามทันที

แองเจลีนกำลังจะขอร้องให้เขาปล่อยเธอให้ได้ใช้ห้องน้ำอยู่พอดี เธอไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้โดยไม่จำเป็นต้องบอกก่อน เธอดีใจมากจนไม่สามารถหยุดพยักหน้าได้เลย

“ขอบคุณนะ ท่านอาเรส!”

“เธอมีเสื้อผ้าไหม?” เขาถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ในตอนนั้นเองที่แองเจลีนนึกขึ้นได้ว่าเธอทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้ที่บ้านของโจซี่เมื่อเธอออกจากแถวโรงเรียนอนุบาลเอ๊กซ์พริเมนทรัลตอนเหนือเมื่อเช้าวันนั้น

“ท่านอาเรส ขอยืมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนหน่อยนะ” เธอขอร้อง ยอมละทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมด

เมื่อมองสายตาที่อ่านไม่ออกนั่น ส่องประกายผ่านดวงตาของเจย์ “ช่วยอาบน้ำให้ฉันก่อน”

แองเจลีนไม่คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอจึงรีบเดินตามเขาเข้าไปในห้องน้ำ

อ่างอาบน้ำที่มีขนาดใหญ่มากจนเหมือนสระว่ายน้ำขนาดเล็ก

เจย์จับข้อมือของแองเจลีนทันทีหลังจากที่เขาลงไปในอ่าง เขาดึงข้อมือเธอเบา ๆ แล้วเธอก็ตกลงไปในอ่างอาบน้ำทันที

“ท่านอาเรส นายกำลังทำอะไร?” เธอเผลอสำลักน้ำเข้าไปเต็มปาก ขณะที่เธอโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เธอพยายามจะลุกขึ้นหนี แต่เจย์กักตัวเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา

“อย่าขยับนะ” เขาสั่ง

“มันสนุกมากหรือไงที่แกล้งฉันน่ะฮะ?” เขาถามด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา

แองเจลีนเกือบจะน้ำตาไหล “ท่านอาเรส ฉันขอโทษ”

“มันสายเกินไปแล้วที่จะเสียใจในตอนนี้”

เขาแกล้งเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในท้ายที่สุด เธอนอนหมดแรงอยู่ในอ่างอาบน้ำ เธอจ้องมองไปบนเพดานอย่างไร้ชีวิตชีวาในขณะที่เธอถอนหายใจ “กลายเป็นว่านายต้องกลับมาตอบสนองความโปรดปรานของนายในไม่ช้าก็เร็วนี้สินะ”

“เธอเพิ่งรู้ตัวเหรอ?” เจย์พูดแซว

แองเจลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะถามอย่างกะทันหันว่า “ท่านอาเรส นายยกโทษให้ฉันแล้วหรือยัง?”

เจย์เอนหลังพิงอ่างและหลับตาลงอย่างผ่อนคลายในขณะที่คลื่นน้ำในอ่างซัดกระทบใบหน้าของเขา

เขายังคงไม่ตอบ แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูสงบอย่างผิดปกติ

แองเจลีนเผยรอยยิ้มกว้างออกมา รอยยิ้มของเธอสวยงามราวกับดอกไม้

จากนั้น เธอก็จุ่มตัวเองลงไปในอ่างน้ำเหมือนนางเงือกและว่ายไปหาเขาก่อนที่จะพูดเบา ๆ ว่า “ที่รัก!”

เจย์ได้เปิดตาที่เต็มไปด้วยความรักอันเย้ายวนของเขา ผมสีเข้มของเขาเปียกปอน น้ำพลันหยดลงบนใบหน้าที่สง่างามสมบูรณ์แบบของเขาและเพิ่มความกดดันให้เขามากขึ้นไปอีก

เขามองเธออย่างแน่วแน่ก่อนจะพยักหน้าที่หมายความว่าเป็นการตอบรับ

แองเจลีนมีความสุขราวกับเป็นเด็กน้อย โดยคว้าคอเขาไว้อย่างกะทันหันขณะที่เธอกดริมฝีปากลงไปสัมผัสที่ปากเขา

“ที่รัก!”

“ต่อไปนี้ฉันจะเป็นผู้หญิงที่ดี”

“ดีเลย”

เมื่อพวกเขาออกจากห้องน้ำ แองเจลีนตระหนักได้ว่าเธอมีปัญหา เธอไม่มีเสื้อชั้นในที่สะอาดอยู่เลย

เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำที่เผยให้เห็น ขายาวสีขาวซีดของเธอ การเห็นเธอในร่างแบบนี้ทำให้เลือดในร่างกายของเจย์พุ่งพล่านอย่างที่สุด

ในท้ายที่สุด เจย์ได้โทรหาโจเซฟินและให้เธอนำเสื้อผ้าของแองเจลีนมาให้

แองเจลีนเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่โจเซฟินนำมาให้และเตรียมแต่งตัวออกไปที่ห้องอาหารกับเจย์เพื่อรับประทานอาหารเย็นกับลูก ๆ

โจเซฟินปฏิเสธที่จะเดินจากไปและคนรับใช้จึงต้องเตรียมจานอีกชุดหนึ่งให้เธอได้ร่วมรับประทานอาหารด้วย

แองเจลีนดูอารมณ์ดีตลอดเวลาในมื้อเย็นนี้ ด้วยดวงตาและคิ้วของเธอโค้งงอเผยให้เห็นความสุขและเธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการหัวเราะคิกคักได้

ดังนั้น เซ็ตตี้น้อยจึงถามร็อบบี้น้อยว่า “นายคิดว่าคุณลอยล์ถูกพ่อทรมานจนเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”