ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 646
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 646
“เจย์บี้ ขอเวลาฉันสักครู่นะ” แองเจลีนปล่อยมือของเจย์แล้วหันหลังเดินออกไป
จู่ ๆ เจย์ก็เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ แองเจลีนหันกลับมาและได้ยินเขาเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอได้รับอนุญาตให้พูดได้แค่สามประโยคกับเขาเท่านั้น แล้วจากนั้นเขาก็ต้องออกไปซะ”
นิ้วมือสั่น ๆ เป็นการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแองเจลีน “นายไม่คิดว่า… สามประโยคน้อยเกินไปหน่อยเหรอ?”
เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะบอกให้คนคนนั้นออกไปได้ยังไงด้วยการใช้คำเพียงแค่สามประโยคเชิญให้เขาออกไป มันจะเพียงพอได้อย่างไรกัน?
เจย์แสดงความเย็นชาแล้วบอกให้พูดแค่ว่า “นายน้อยไททัส! ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันทำให้คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นอีกคนหนึ่ง! ไม่ต้องมาเจอกันอีก!”
แองเจลีนตกตะลึง “โอ้ แค่สามประโยคนี้เหรอ? คำพวกนี้มันจะดีหรือเปล่า?”
แองเจลีนเดินไปด้วยความรู้สึกที่ไม่เต็มใจไปหา ฮิโรชิ ไททัส
ฮิโรชิจ้องไปที่แองเจลีนที่กำลังใกล้เข้ามา ความงามและอารมณ์ไร้เดียงสาของเธอได้ยุติลงไปตามกาลเวลาและเพิ่มเสน่ห์ของเธอเข้าไปอีก ฮิโรชิรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น
“คุณ… เซเวียร์?” ฮิโรชิรู้สึกประหม่าอย่างมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับใครบางคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างแองเจลีนซึ่งทำให้เขาพูดติดอ่าง
สีหน้าของเจย์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
ราวกับว่าสมบัติอันล้ำค่าของเขากำลังถูกค้นพบโดยคนอื่น มันเปลี่ยนอารมณ์ของเขาให้บูดบึ้งขึ้นอย่างมาก
“นายน้อยไททัส” แองเจลีนไม่ลืมสามประโยคที่เจย์อนุญาต!
“คุณเซเวียร์ เธอถามฉันว่าวันก่อนฉันจำเธอได้ไหมตอนที่เราอยู่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ในตอนนั้นพี่สาวของผมอยู่ด้วย ผมเลยไม่กล้าตอบคุณ วันนี้ผมจะมาบอกคุณว่าผมจำคุณได้นะ ผมแอบชอบคุณมานานแล้ว
แน่นอนว่าผมจำคุณได้อยู่แล้ว ผมจะลืมคุณได้ยังไง คุณบอกว่าเราสามารถออกไปดื่มด้วยกันได้เมื่อเรามีเวลาไป วันนี้ผมว่าง เลยแวะมาเที่ยวที่นี่เพื่อชวนคุณไปดื่มกับผม คุณคิดว่าไง?” ฮิโรชิพูดไม่ตรงประเด็นออกไปเล็กน้อย
การแสดงออกบนใบหน้าของแองเจลีนเริ่มอึดอัด “ฉันขอโทษด้วย ฉันทำให้คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นอีกคนหนึ่ง”
ฮิโรชิอ้าปากค้าง…
“งั้นนี้คุณหมายถึง คุณไม่ใช่ แองเจลีน เซเวียร์เหรอ?
“ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงคุณก็คงไม่ใช่เธอ เพราะเธอตายไปนานแล้ว”
ความท้อแท้และความสิ้นหวังของฮิโรชิหายไปและในไม่ช้า เขาพูดอย่างโหยหา “ไม่เป็นไร ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะไม่ใช่เธอ ยังไงผมก็ยังชอบคุณมากอยู่ดี!”
แองเจลีนกลอกตามองเขาโดยไม่พูดอะไร “แล้วเราค่อยพบกันใหม่นะ โอ้ ไม่สิ ไม่ต้องเจอกันอีก!”
ฮิโรชิดูผิดหวัง “คุณแน่ใจนะว่าคุณจะไม่นึกถึงมันอีกแล้ว?”
แองเจลีนโบกมือให้เขา!
ฮิโรชิกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาเพื่อให้แองเจลีนกลับมาหาเขา แต่แล้วเขาก็มองเห็นท่าทีอาฆาตของเจย์ แม้ว่าเจย์จะนั่งรถเข็นอยู่ก็ตาม แต่เจย์ก็ยังทำให้เขารู้สึกถึงความเย็นจนทะลุเข้าไปถึงกระดูก
“ไปไกล ๆ ตีนเลยโว้ย!” เจย์ตะโกนบอก
ฮิโรชิวิ่งหนีออกไปด้วยความหวาดกลัว
แองเจลีนกลับมายืนด้านข้างเจย์ด้วยความกลัวในประโยคสามประโยคของเขา “สามประโยคของนายใช้ได้ผลมาก”
เจย์ไม่ได้ส่งรอยยิ้มกลับให้เธอ “ต่อไปนี้ ตอนที่เธอออกไปข้างนอกก็แล้วกันก็เจ้าชู้ให้น้อยลงหน่อยแล้วกันนะ”
แองเจลีนขมวดคิ้ว “แล้วถ้านายไม่ปฏิเสธฉัน ฉันควรใช้ความงามของฉันไหมล่ะ?”
เจย์เพิ่งรู้ว่าพฤติกรรมแปลก ๆ ของเธอในการขยิบตาให้ฮิโรชิเมื่อวันก่อน… เป็นเพียงบททดสอบเขาสินะ?
“ต่อไป เลิกใช้ท่าทีโง่ ๆ พวกนี้ได้แล้วล่ะ” เขาสั่ง
จากนั้น เขาก็พูดประกาศออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “ความรักของเธอคือการตกหลุมรักเธอ! ไม่ต้องมาทดสอบ!”
แองเจลีนโบกมือให้เขาแล้วตอบว่า “ก็ได้”
เจย์ยิ้ม
ฮิโรชิกำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ สำหรับสิ่งนี้ที่บ่งบอกถึงการได้อย่างก็ต้องเสียอีกอย่าง
ในเมื่อแองเจลีนปฏิเสธเขา เขาไม่อยากสูญเสียนายหญิงรองของตระกูลอาเรสไปได้
ดังนั้น เขาจึงหันไปขอร้องพี่สาวของเขา ยูมิ ไททัส “พี่สาว ผมตกลงที่จะแต่งงาน ระหว่างโจเซฟินกับผมครับ! ผมแค่อยากรู้ว่าจะมีผลประโยชน์อะไรถ้าผมได้เป็นลูกเขยของตระกูลอาเรส”
ยูมิตอบว่า “หลังจากที่นายได้แต่งงานกับนายหญิงรองแล้ว ครอบครัวไททัสและอาเรสจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างเป็นทางการ เราจะช่วยแจ็ค อาเรสในการจัดการบริหารของบริษัทแกรนด์ เอเซียก่อน
หลังจากนั้นที่แกรนด์ เอเซียจะล้มละลาย นายและฉันจะทำงานร่วมกันเพื่อเอาชนะแจ็ค อาเรสได้ด้วยแผนการนี้ ครอบครัวไททัสจะสามารถสร้างอำนาจเหนือกว่าขึ้นมาได้”
แววตาโลภมากปรากฏขึ้นในส่วนลึกของดวงตายูมิ
