ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 665
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 665
โจซี่มองดูด้านหลังของพ่อของเธอในขณะที่น้ำตาไหลรินในดวงตาของเธอ
ถ้าไม่ใช่เพราะเจย์ พ่อของเธอก็คงไม่สนเรื่องชื่อเสียงของเธอ
หลังจากการพิจารณาคดี ในที่สุด เจย์ก็เห็นคนเป็นที่สุดของหัวใจของเขา อย่างแองเจลีน แองเจลีนยิ้มให้เขาราวกับว่าฤดูใบไม้ผลิมีดอกไม้บานสะพรั่ง เจย์มีท่าทีตกตะลึงเล็กน้อย
เขาโล่งใจที่หญิงสาวสามารถรักษาความร่าเริงของเธอไว้ได้ แม้จะพบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่
“มีใครทำให้เธอรู้สึกลำบากใจข้างในนั้นหรือเปล่า?” เจย์ถือโอกาสถามเธอ
แองเจลีนยิ้มอย่างสดใส “นายไม่รู้หรือว่าฉันเป็นคนอดทนแค่ไหน? ใครจะมีใจมารังแกฉันได้บ้าง?”
รอยยิ้มค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเจย์ “มันไม่สำคัญว่าเธอจะน่ารักแค่ไหน เธอไม่ใช่เงิน ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบเธอแน่นอน”
แองเจลีนยอมพ่ายแพ้ “โอเค โอเค ฉันยอมรับก็ได้ว่ามีคนพยายามรังแกฉัน แต่หลังจากที่ฉันได้ทำร้ายพวกเขาไป ตอนนี้พวกเขาก็ดีกับฉันแล้วล่ะ”
ดวงตาของเจย์แข็งค้าง “หันกลับมาแล้วบอกฉันว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร ฉันจะไปกำจัดพวกเขาให้เธอ”
แองเจลีนเริ่มประหม่า “ไม่ ไม่ ไม่จำเป็น ถ้าเราไม่ทะเลาะกัน เราคงไม่รู้จักกันหรอก ตอนนี้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันที่คุยกันได้ทุกเรื่องแล้วล่ะ”
เจย์ “…”
‘ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอเลย ใครคือเพื่อนคนนี้ คนที่เธอคงจะไม่ได้รู้จักถ้าพวกเขาไม่ทะเลาะกัน? เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันนะ?’
หลังจากการพิจารณาคดีเริ่มขึ้น โคนัน วอเตอร์ ทนายความของฮิโรชิได้ยิงประเด็นของเขาอย่างดุเดือด
“ท่านที่เคารพ เราต้องการฟ้องคุณแอนเจลีนในข้อหาจงใจทำร้ายครอบครัวไททัสและครอบครัวอาเรส เนื่องจากมีความคับข้องใจและเป็นคู่แข่งกันในด้านธุรกิจ ดังนั้น ผมมีเหตุผลที่ทำให้เชื่อได้ว่านี่คือการแก้แค้นในที่สาธารณะของคุณแองเจลีนที่ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว”
แองเจลีนโกรธมาก “ไอ้หลอกลวงนั่น ลูกชายแสนฟุ่มเฟือยของพวกเขาจะมีแต่ทำเรื่องเสื่อมโทรมให้กับตระกูลไททัส ทำไมฉันต้องฆ่าเขาด้วยล่ะ? ฉันหวังว่าเขาจะอายุยืนยาวกว่าวาฬหัวคันศรเสียอีก”
“ท่านที่เคารพ คุณแองเจลีนกำลังโจมตีลูกความของผมเป็นการส่วนตัวครับ” ทนายความวอเตอร์กล่าว
“ข้อกล่าวหาของคุณถูกต้อง”
แองเจลีนเริ่มโกรธและพึมพำ “ฉันก็แค่พูดความจริง”
‘ไอ้สารเลว ผู้ชายคนนั้นเป็นคนฟุ่มเฟือยและเป็นไอ้โง่จริง ๆ หนิ’
สายตาของยูมิเปลี่ยนไปมองที่ทนายความของแองเจลีนซึ่งเป็นชายหนุ่มรูปงาม เมื่อมองแวบแรก ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งเดินออกมาจากพื้นที่ที่อยู่โดยสันโดษห่างไกลฝูงชน
ชื่อของเขาคือ ฟินน์ กัลลาเกอร์ เขียนอยู่บนป้ายชื่อบนหน้าอกของเขา
เขาอยู่เงียบ ๆ ในขณะที่มองจากด้านข้าง
ยูมิสงสัยว่าทำไมเขาไม่พูดและยอมให้แองเจลีนทำสิ่งโง่ ๆ
การเฉยเมยของฟินน์ถูกเยาะเย้ยโดยแจ็ค
“โอ้ เจย์ นายไปเอาทนายคนนี้มาจากไหนเนี่ย เขาดูเหมือนเด็กหนุ่มอยู่เลย คดีนี้สำคัญมากสำหรับน้องสาวนายเลยนะ นายไม่ควรประมาทเกินไป ยังไงก็จ้าง ทนายความที่มีชื่อเสียงมาหน่อยก็ดีนะ” แจ็คแสร้งทำเป็นบ่น
“วันนี้เป็นคดีแรกของฟินน์” เจย์พูดอย่างตรงไปตรงมา
แจ็คเยาะเย้ย “เจย์ เงินทุนของแกรนด์ เอเซียน้อยเหรอ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะจ้างมือใหม่มาสู้คดีในโอกาสสำคัญเช่นนี้ หากนายไม่มีเงิน นายบอกฉันมาก่อนก็ได้ อย่างน้อยฉันก็สนับสนุนนายได้”
เจย์พูดอย่างเฉยเมย “ไม่ต้องห่วง เขาจะไม่แพ้”
แจ็คตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเจย์มุ่งมั่นที่จะเอาชนะ เขาไม่รู้ว่าความมั่นใจของเขามาจากไหน
ฟินน์ที่อยู่ใกล้ ๆ เขาจึงได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาพูดกัน รอยยิ้มที่ภาคภูมิใจปรากฏขึ้นในดวงตาที่เฉียบคมของเขา
มีคนถามถึงความสามารถของเขาหรือเปล่า?
ถึงเวลาแสดงความแข็งแกร่งของเขาแล้ว
“ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ ผมขอหลักฐานที่แน่ชัดว่าคุณแองเจลีนทำร้ายฮิโรชิหน่อยครับ” เสียงของฟินน์อ่อนโยนและไม่ก้าวร้าว
ทนายวอเตอร์กล่าวว่า “เราได้ยื่นหลักฐานของเราแล้ว มันเป็นมีดคมสั้น มีกล้องวงจรปิดบันทึกไว้ด้วยและมีดเล่มนั้นก็มีลายนิ้วมือของคุณแองเจลีนอยู่”
หลังจากพูดจบ เขาก็มองดูฟินน์อย่างเหยียดหยาม
