ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 711

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 711

แองเจลีนหลับไปอย่างรวดเร็ว แต่ในขณะนั้นได้ยินเสียงความโกลาหลจากข้างนอก

แองเจลีนได้สะดุ้งตัวขึ้นมาทันที เธอดึงเข็มจากถุงน้ำเกลือออกจากแขน แล้วเธอก็ลุกขึ้นเดินโซเซลงบันได

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกจากห้องนอน คฤหาสน์ได้รับการออกแบบเหมือนปราสาทในยุคกลาง ผนังที่สร้างจากหินอ่อนดูธรรมชาติอย่างงดงาม มีภาพวาดโบราณมากมายที่แกะสลักไว้ ผู้ที่มีความรู้ในสาขานี้จะรู้ว่ามีสัญลักษณ์พิเศษมากมายรวมอยู่ในที่นั่น

คฤหาสน์นี้ดูเก่าแก่และลึกลับสำหรับแองเจลีน

เป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะจินตนาการว่าชายหนุ่มที่อายุน้อยและสง่าอย่างเขาจะมีรสนิยมที่ล้าสมัยอยู่ในอาคารเช่นนี้

เมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอผลักประตูไปที่สวนหลังบ้าน ที่นั่น ตรงกลางคอกที่เลี้ยงสัตว์เล็ก ๆ เธอเห็นชายที่เหมือนผู้ไร้ความทุกข์กำลังต่อสู้กับฝูงไก่

เขาไล่ตามไก่ที่วิ่งหนีเขา ขนมันกระจัดกระจายไปทั่วคอก ทำให้สุนัขที่อยู่ใกล้ ๆ เห่าด้วยความตื่นเต้น

มันเป็นภาพที่ค่อนข้างตลกขบขัน

ถึงกระนั้น เห็นได้ชัดว่าคนรับใช้ผู้ชายของนายท่านผู้สูงศักดิ์ไม่มีความรู้สึกอยากจะเข้าไปทำแบบนั้น พวกเขามองดูชายผู้นี้อย่างกังวลราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่อันตราย “นายท่าน ปล่อยให้เราจัดการเถอะ คุณทำอะไรแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

ชายคนนั้นยืนอยู่ตรงกลางรั้วล้อมคอก มีขนไก่อยู่เต็มตัว สิ่งนี้ทำให้เขาอารมณ์เสียอย่างมาก

เขาใช้มือข้างหนึ่งบีบจมูกและอีกมือกุมท้อง ดูเหมือนว่าเขากำลังจะอาเจียน เมื่อเขาเห็นแองเจลีน เขาพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ผมสัญญาว่านอกจากความรักที่ยังไม่ลึกซึ้งมากนักแล้ว ผมจะทำให้คุณพอใจในทุกทาง ถ้าคุณต้องการเนื้อสัตว์ในโจ๊ก ผมก็จะทำให้คุณเอง”

ถึงอย่างนั้น หลังจากที่เขาเปิดปากพูด เขารู้สึกว่าอากาศขุ่นมัวเข้ามาในปากของเขา ชายคนนั้นทนไม่ไหวแล้วทรุดตัวลงกับรั้ว อาเจียนอย่างแรง

“นายท่าน ให้เราทำเถอะ”

พวกผู้ชายไม่กล้าเคลื่อนตัวเข้าไปโดยไม่ได้รับการอนุญาตจากชายคนนั้น เมื่อเขาอาเจียนเสร็จแล้ว เขาก็หยิบไม้ที่อยู่ข้าง ๆ เขาพร้อมกลั้นหายใจ เล็งไก่ที่หลบหนีจากระยะไกล

ใครจะเดาได้ว่าไก่จะเริ่มส่งเสียงอึกทึกและถ่ายของเสียออกมาตรงที่มันยืนอยู่ ชายคนนั้นเริ่มอาเจียนอีกครั้ง

แองเจลีนพึมพำอย่างสับสน “มันก็แค่ไก่”

หลังจากที่เธอพูดจบ คนใช้ก็มองเธอราวกับว่าเธอทำให้เป็นเรื่องตลกที่สุดในโลกอยู่

นายท่านเก่งในทุกสิ่งที่เขาขลุกอยู่ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ยกเว้นการฆ่าสัตว์ซึ่งเป็นจุดอ่อนเดียวของเขา

แองเจลีนเดินไปที่คอก จับแม่ไก่ด้วยแขนซ้ายและไก่อีกตัวหนึ่งด้วยแขนขวา แล้วเดินจากไป

ชายคนนั้นรู้สึกประหลาดใจ

ผู้หญิงคนนั้นกำลังอุ้มไก่ไว้กับตัวเธอ เธอไม่คิดว่าพวกมันสกปรกบ้างเหรอ?

ทว่า เขารู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจเธอ แม้ว่าเธอจะนำสัตว์สกปรกพวกนี้มาไว้ในอ้อมแขนของเธอแล้วก็ตาม

มันรู้สึกมหัศจรรย์สำหรับเขา

เขาเดินตามแองเจลีนออกจากรั้วล้อมคอกและคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันเมื่อเขาจำได้ว่าเขายังต้องจัดการแล่เนื้อไก่อยู่

นั่นเป็นความท้าทายอย่างมากสำหรับเขา

แองเจลีนเดินไปที่ก๊อกน้ำและหยิบมีดขึ้นมา แกว่งหัวไก่ขึ้น แล้วเธอก็สับมีดลง เลือดไก่กระเด็นไปทุกที่

ไก่ตายแล้ว

ชายคนนั้นดูหวาดกลัว

การเคลื่อนไหวของผู้หญิงนั้นเก่งกาจและดูคล่องแคล่ว เห็นได้ชัดว่าเธอทำสิ่งนี้มาแล้วหลายครั้ง

แองเจลีนให้ซิมเมอร์ไปเตรียมต้มน้ำ เธอดึงขนออกจากตัวไก่และผ่าท้องของมัน แล้วดึงอวัยวะภายในออกมา

การแสดงออกที่แปลกประหลาดในชั่วพริบตาของชายผู้นั้นเมื่อเขาเห็นมือที่สวยงามของเธอสับผ่านลำไส้ของไก่

แองเจลีนโยนมีดลงต่อหน้าชายคนนั้นเมื่อเธอทำเสร็จแล้ว เมื่อเขาเห็นเลือดบนนั้น เขาก็ตัวสั่นและหันกลับมาทันทีพร้อมกับหลับตา

แองเจลีนกล่าวว่า “ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ นายน้อยผู้ไร้ประโยชน์เช่นคุณไม่ได้จะมองหาภรรยา คุณกำลังมองหาพี่เลี้ยงต่างหาก แล้วคุณก็สามารถใช้เงินของคุณไปหาซื้อภรรยาสาวแสนสวยให้ตัวเองก็ได้”