ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 715

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 715

ในวันรุ่งขึ้น แองเจลีนตื่นแต่เช้า

หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อเธอจำได้ว่าโคลได้สัญญาว่าจะส่งเธอกลับไปยังเมืองอิมพีเรียลในวันนี้

เมื่อเธอครุ่นคิดอย่างหนักเกี่ยวกับที่มาของความสุขของเธอในตอนนี้ แต่จู่ ๆ ดูเหมือนว่าเป็นเพราะเจย์ที่อยู่ในเมืองอิมพีเรียลทำให้คิดขึ้นมาได้

แองเจลีนรู้สึกเศร้าอีกครั้ง

“เขาไม่ชอบเธอแล้ว เธอไม่ควรคิดถึงเขาอีกต่อไป จากวันนี้เป็นต้นไปเธอต้องลืมเขาให้ได้ แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงหน้าเธอก็ตาม เธอต้องแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาดูถูกเธอได้อีกแล้ว” เธอคุกเข่าอยู่ข้างรั้ว ใช้นิ้วจิ้มหญ้าที่ขึ้นอยู่ข้าง ๆ

โคลเห็นที่เธอพึมพำกับตัวเธอเอง เมื่อเขาออกจากบ้าน เขาตั้งใจฟังมันอยู่นานก่อนที่เขารู้ว่าเธอกำลังบังคับใจตัวเองให้ขีดเส้นแบ่งระหว่างตัวเธอกับผู้ชายคนนั้น

“แองเจลีน เราไปกันเถอะ” เขาเรียกพร้อมแสดงรอยยิ้ม

แองเจลีนก้มหน้าลงในขณะที่เธอเดินเข้าไปหาเขา

“ทำไมล่ะ กลัวที่จะเจอเขาเหรอ?” เขากำลังจุดบุหรี่และพ่นควันออกมาหลายก้อน

เขามีท่าทางสูบบุหรี่ด้วยทักษะที่ยอดเยี่ยม เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนชอบสูบบุหรี่มานานแล้ว

แองเจลีนเริ่มไอจากควันบุหรี่

โคลรู้สึกตกใจ การสูบบุหรี่เป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคยอย่างมาก แต่แองเจลีนมีอาการไม่พึงประสงค์จากควันบุหรี่ ควรทำอย่างไรดี?

หลังจากเขาลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาก็สูดบุหรี่เข้าไป

เมื่อแองเจลีนไอออกมา เธอก็จ้องมาที่เขาและพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “บอกตามตรงเลยนะ ฉันอยากเจอเขา แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าฉันแล้ว ดังนั้น ต่อให้ฉันอยากเจอเขามากแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าเขาได้ เขาจะโกรธขึ้นมาทันที”

โคลกระทืบเท้าเหยียบปลายผงบุหรี่ที่คุไฟของเขา

“เราไปกันเถอะ”

ในโรงรถมีรถอยู่เรียงเป็นแถว แต่หลาย ๆ คันถูกคลุมด้วยผ้าคลุมจนคุณไม่สามารถมองเห็นการออกแบบของรถทั้งหมดได้ มีเพียงรถเมอร์เซเดสรุ่นใหม่ล่าสุดเพียงไม่กี่คันเท่านั้นที่จอดอยู่ด้านนอกให้เห็น

รถยนต์คันหนึ่งมีความหรูหรามาก ได้รับการออกแบบอย่างงดงาม เป็นรถสีดำที่สะท้อนแสงสีทองเล็กน้อยจากพระอาทิตย์ขึ้นทำให้ดูหรู

คนขับรถเปิดประตูหลังของรถและยืนอยู่ข้าง ๆ

โคลหันไปถามแองเจลีนว่า “คุณชอบรถคันนี้ไหม?”

แองเจลีนตกใจ เธอแค่จะนั่งบนรถและไม่ได้คิดจะสนใจ เธอพยักหน้า “ชอบ ๆ”

โคลจึงพูดว่า “รถคันนี้เป็นของคุณแล้วนะ”

แองเจลีนตกตะลึง คนรวยทุกคนมีน้ำใจขนาดนี้เลยเหรอ?

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ขับ” เธอรีบปฏิเสธ

โคลเข้าไปนั่งเบาะหลังของรถหลังจากที่เธอเข้าไปนั่งแล้ว

จากนั้นคนขับรถเคลื่อนตัวไปนั่งที่คนขับและพร้อมสตาร์ทรถออกไป

โคลหันไปมองแองเจลีน “ผมสังเกตว่าคุณดูมีประสบการณ์มากเมื่อคุณทำการแยกชิ้นส่วนต่าง ๆ ของโทรศัพท์ออกจากกันเมื่อคืนนี้และคิดว่าคุณคงชอบรถยนต์ด้วย”

แองเจลีนอธิบายว่า “ครั้งหนึ่งฉันเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่น่าสยดสยอง ตั้งแต่นั้นมาฉันก็กังวลเรื่องการขับรถอย่างมาก”

โคลรู้สึกตกใจ “คุณเกือบจะไม่รอดจากอุบัติเหตุรถชนกับรถคันนี้เมื่อไม่นานมานี้อยู่เลย ก่อนหน้านี้ยังแย่กว่านี้อีกเหรอ?”

แองเจลีนพยักหน้า

เหตุการณ์ทั้งสองเกิดขึ้นเพราะ เจย์ อาเรส

อย่างน้อยเธอก็รอดชีวิตมาได้

อย่างไรก็ตาม เธอเสียชีวิตไปแล้วในครั้งนั้น มันอาจจะดูไม่จริงจังเท่าครั้งนี้ว่าไหม?

โคลจ้องมองไปที่แขนของเธอที่ถูกคลอบด้วยเฝือก “มันไม่มีผลข้างเคียงอะไร ใช่ไหม?”