ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 720
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 720
เจย์ไม่เคยสัมผัสอารมณ์แบบนี้มาก่อน
“นายรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?” เขาถาม
ฟินน์กลายเป็นคนช่างพูดมากขึ้นเมื่อถูกกล่าวถึงตัวตนของชายผู้นี้ “น่าแปลกที่ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะเป็นชาวต่างชาติ เราไม่สามารถรับรู้ข้อมูลของเขาได้ไม่ว่าเราจะพยายามเท่าไหร่ ถึงอย่างนั้น ดูจากรูปลักษณ์ของเขาแล้ว เขาดูร่ำรวยมากแน่ ๆ”
เจย์เบิกตาขึ้นเพื่อสบสายตาของฟินน์ ดวงตาของเขาเปล่งประกายอย่างลึกซึ้ง
ฟินน์เป็นคนละเอียดมาโดยตลอด แม้แต่เขายังไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร แสดงว่าเขาคนนั้นเป็นคนที่น่าสงสัย
“ท่านปู่เซเวียร์ปฏิเสธข้อเสนอของเขาไปหรือเปล่า?” เจย์ถามอย่างเศร้า ๆ
ฟินน์ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ด้วยเหตุผลบางอย่าง ท่านปู่เซเวียร์ไม่ได้ปฏิเสธเขาทันที เขาแค่บอกว่าให้นายหญิงเซเวียร์คิดด้วยตัวเอง”
ดวงตาของเจย์เบิกกว้างด้วยความตกใจในขณะที่เขาจ้องไปที่ฟินน์ เขาพูดอย่างไม่เชื่อ “นายพูดว่าอะไรนะ?”
ท่านปู่เซเวียร์รู้ดีว่าเขาไม่ได้ยอมแพ้กับแองเจลีนอยู่แล้ว แต่ทำไมเขาถึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอของชายผู้นี้เลย?
เกรย์สันโกรธจัด “คุณท่านปู่เซเวียร์หมายความว่ายังไงในเรื่องนี้? เขาสนับสนุนให้ท่านอาเรสเลิกกับ นายหญิงเซเวียร์ แล้วยอมให้เธอไปออกเดทกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ?”
เจย์มองเกรย์สันอย่างเฉียบขาดขณะที่เขาพูดตำหนิ “ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณปู่เซเวียร์จะไม่มองมาที่ฉันจนถึงทุกวันนี้ได้หรอก”
ฟินน์มีสีหน้ามืดมนบนใบหน้าของเขา ท่านอาเรสจะไม่มั่นใจอีกต่อไปหากเขารู้ว่าชายผู้นั้นแข็งแกร่งเพียงใด
“ท่านอาเรส เราแค่กังวลว่านายหญิงเซเวียร์จะตกหลุมรักผู้ชายคนนั้น นายหญิงเซเวียร์มักเป็นคนดื้อรั้น แล้วถ้าเธอตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นแล้วจริง ๆ แม้แต่ท่านปู่เซเวียร์ก็ไม่สามารถหยุดเธอจากการแต่งงานกับเขาได้หรอกนะ”
คำพูดของฟินน์เป็นเครื่องเตือนใจอย่างอ่อนโยนว่าเจย์ไม่ควรดูถูกคนที่ขอแองเจลีนแต่งงาน
แววตาของเจย์ดูสูญเสียไปทันที เขาแทบรอไม่ไหวที่จะมองไปที่ชายที่เข้ามาข่มขู่เขา
“ไปจัดการซะ ฉันอยากเจอผู้ชายคนนี้” เจย์พูดหลังจากผ่านไปสักพัก
เมื่อเจย์ออกจากโรงพยาบาล ในที่สุด หัวใจของเขาก็รู้สึกราวกับว่าสงบสุขเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าตอนนี้แองเจลีนอยู่บ้านแล้ว
เขามีพลังพิเศษ
เพื่อสร้างความประทับใจให้กับแองเจลีน เขาตัดสินใจไปตัดผมและไปทำทรีตเมนต์บนใบหน้า มันทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากกว่าที่เป็นอยู่
ในคืนนั้นเอง เมื่อลูก ๆ เห็นพ่อสุดหล่อของพวกเขา พวกเขาแซวเขาอย่างไร้ความปราณี เซ็ตตี้น้อยกลอกตาในขณะที่เธอพูดว่า “คุณแม่ไม่ได้อยู่บ้านแล้วด้วยซ้ำ ไม่มีใครมองว่าคุณหล่อแค่ไหนได้หรอก คุณพ่อ”
เจย์ “…”
เจนสันเป็นนักคิดที่เฉียบแหลมและเดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “คุณพ่อครับ หาคุณแม่เจอแล้วใช่ไหม?”
เจย์พยักหน้าอย่างมีความสุข
ร็อบบี้น้อยทำหน้ามุ่ยในขณะที่เขาพูดอย่างโหดร้าย “คุณพ่อครับ วันก่อนคุณหยาบคายกับคุณแม่มาก จากสิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับคุณแม่ ไม่มีทางที่คุณแม่จะให้อภัยคุณพ่อได้ง่าย ๆ หรอก”
คำพูดของร็อบบี้น้อยทำให้เจย์เกิดความเศร้าในใจ เขาพูดกับแองเจลีนอย่างโหดร้ายเมื่อวันก่อนและทำร้ายเธออย่างที่สุด
เขาต้องวางแผนว่าจะให้อภัยเธอได้อย่างไร
ในเช้าวันรุ่งขึ้น เจย์กำลังจะออกจากบ้านในขณะที่ลูก ๆ ทั้งสามคนปรากฏตัวต่อหน้าเขา
ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยสวมชุดทักซิโด้สำหรับเด็กและผมของพวกเขาถูกสไลเรียบเหมือนเป็นทรงผมผู้ใหญ่ การแต่งหน้าสามารถมองเห็นได้ทั่วใบหน้าของพวกเขา เจย์ดูไม่สนใจพวกเขามากนัก ในขณะที่เขาถามว่า “พวกหนูกำลังทำอะไรกันอยู่?”
“คุณพ่อ เรากำลังแต่งชุดคอสเพลย์เป็นดาราหนังโปรดของคุณแม่กันอยู่ เมื่อคุณแม่เห็นเราคุณแม่จะมีความสุขมากแน่ ๆ ใครจะไปรู้ คุณแม่อาจจะมีความสุขมากจนให้อภัยคุณพ่อไปเลยก็ได้ แล้วเราทุกคนจะได้กลับมาบ้านด้วยกันไงครับ!”
ร็อบบี้น้อยดูร่าเริง
คิ้วของเจย์ขมวดเข้าหากัน “คุณแม่ของพวกหนูชอบดาราหนังเหรอ? ทำไมพ่อถึงไม่รู้เรื่องนี้?”
ร็อบบี้น้อยกล่าวว่า “คุณแม่บอกกับเราว่าอย่าบอกคุณพ่อ คุณแม่ชอบดาราชายไม่กี่คนเท่านั้น คุณแม่ยังวางโปสเตอร์ไว้บนหัวเตียงของเธอด้วยนะครับ”
