ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 722

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 722

แองเจลีนเก็บเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ จากนั้นใช้มือซ้ายถือแฟ้มแล้วเดินออกไปที่ประตู

รถเข็นของเจย์ปิดกั้นอยู่หน้าประตู

ดวงตาของเขาไม่เคลื่อนสายตามองตัวเธอได้เลย ในขณะที่แองเจลีนยังคงเฉยเมย “ขอทางหน่อยค่ะ” เธอพูดกับเจย์อย่างสุภาพ

เจย์มองตรงมาที่เธอ ดวงตาอันมืดมิดของเขาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจถอยออกไปอย่างมาก

แองเจลีนและเขามาถึงจุดนี้กันได้อย่างไร?

พวกเขาดูแย่ยิ่งกว่าคนแปลกหน้ากันเสียอีก

สายตาของเขาจ้องมองไปที่แขนที่พันผ้าพันแผลของเธอ และไม่มีความรู้สึกใด ๆ แสดงออกมา ด้วยน้ำเสียงของเขา เมื่อเขาถามว่า “แขนของเธอโอเคไหม?”

แองเจลีนยิ้มอย่างนิ่ง ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ ท่านอาเรส มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับฉันเลย”

เธอเรียกเขาว่า ‘ท่านอาเรส’ อีกครั้ง

เธอเรียกเขาแบบนั้น ในเมื่อความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ถึงจุดที่แย่ที่สุด

ใบหน้าของแองเจลีนเคร่งขรึมและเย็นชา แต่เธอใจไม่สงบอย่างที่เธอมอง

หลังจากที่เจย์ได้ไปตัดผมมาแล้ว เขาก็ดูสดใสขึ้น ผมสีดำสลวยเข้ากับใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือของเขาได้เป็นอย่างดี มันทำให้ดวงตาเหมือนดาวและเดือนของเขาดูเหมือนภาพวาดที่ชัดเจนและน่าสังเกตมองยิ่งนัก

เขาแค่นั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูด เขาเป็นเหมือนร่างที่เปล่งประกายระยิบระยับซึ่งทำให้ผู้คนมองข้ามไปไม่ได้เลย

เขาช่างน่าตื่นเต้นและน่าหลงใหล

แองเจลีนบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่าผู้ชายที่หล่อเหลานั้นเป็นพิษและเธอไม่ควรนึกถึงเขาอีก

เมื่อสบตากัน ไม่มีความรักจากอดีตที่ผ่านมาหลงเหลืออยู่เลย แองเจลีนมักจะแสดงด้านที่ไร้เดียงสาของเธอออกมาให้เห็นอยู่เสมอเมื่อตอนที่อยู่กับเขาก่อนหน้านี้ แต่ในวันนั้น เธอเป็นผู้ใหญ่และดูใจเย็นมาก

เธอเป็นเหมือนเด็กที่โตแล้วเพียงภายในชั่วข้ามคืนจริง ๆ ด้วยสิ่งกระตุ้นจากปฏิกิริยาต่าง ๆ

“เราต้องเป็นอย่างนี้ตลอดไปเลยเหรอ?” ในที่สุดเขาก็ถามอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่ไม่สามารถทนต่อท่าทีเย็นชาของเธอได้อีกต่อไป

แองเจลีนยกริมฝีปากของเธอและยิ้มอย่างปฏิเสธใจตนเอง “ยกโทษให้ฉันด้วยนะ ท่านอาเรส ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้จริง ๆ และรบกวนคุณมากเกินไป ฉันไม่ควรใช้ประโยชน์จากความเมตตาของคุณ ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะไม่ไปรบกวนคุณอีก”

หัวใจของเจย์รู้สึกเจ็บปวด

หลังจากแองเจลีนพูดจบ เธอก็เดินผ่านทางช่องแคบ ๆ ออกจากด้านข้างของประตู เธอไม่ต้องการอยู่กับเจย์อีกต่อไป

เจย์หลับตาแล้วถอนหายใจ หญิงสาวคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะเขา

“สตอร์ม รีบตามเธอไป” เจย์พูด

สตอร์มเข้าใจแล้วพร้อมหันรถเข็นกลับไปและไล่ตามเธอทันที

ราวกับคาดหวังว่าเขาจะตามทัน แองเจลีนก็เร่งความเร็วและกดลิฟต์อย่างรวดเร็ว

ระหว่างรอลิฟต์ เจย์ก็ตามเธอไปทันพอดี

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก แองเจลีนก็ก้าวถอยหลบไปราวกับจะเปิดทางให้เขา และเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอเปลี่ยนใจจะไม่เข้าไปแล้ว

เธอไม่ต้องการอยู่ในลิฟต์เดียวกันกับเขา

หัวใจของเจย์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง เขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนที่ไม่สามารถเข้าถึงได้อีกแล้ว หลังจากแยกความสัมพันธ์ของพวกเขา

“เข้าไปสิ” เขาพูดกับสตอร์ม

เขาไม่ต้องการให้ศักดิ์ศรีของเขาถูกสาวโหดร้ายเหยียบย่ำจนกลายเป็นฝุ่น

สตอร์มเข็นรถเข็นเข้าไปในลิฟต์แล้วกดปุ่มไปที่ชั้นหนึ่ง

หลังจากที่ลิฟต์ปิดลงและเคลื่อนตัวลง การแสร้งทำเป็นเย็นชาของแองเจลีนก็ถูกปลดปล่อยออกและน้ำตาก็เอ่อล้นอยู่ในดวงตาของเธอ