ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 723

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 723

ฌอนเดินเข้ามาในขณะที่แองเจลีนกำลังรอลิฟต์ตัวถัดไปอยู่

แองเจลีนพูดอย่างแข็งกร้าว “ฉันรู้ว่าคุณสมคบคิดกับแจ็ค คุณเคยสงสัยไหมว่ามูลค่าที่บริษัท เบล ต้องจ่ายสำหรับการทรยศหลังจากที่บริษัทของท่านอาเรสกลับมาอยู่เหนือกว่าอีกครั้งมันเท่าไหร่?”

ฌอนยิ้มแล้วพูดว่า “คุณเซเวียร์ การทำธุรกิจก็เหมือนอยู่ในสนามรบนั่นแหละ ไม่ว่าคุณจะตายหรือผมจะตาย แกรนด์เอเซียก็ได้ผูกขาดกับตลาดมาหลายปีแล้ว และทำให้บริษัทอื่น ๆ อยู่รอดได้ก็ต่อเมื่อเกิดรอยร้าวเท่านั้น เขาควรได้เห็นกับในวันนี้ที่มาถึงบ้างแล้ว ผมคิดว่าแกรนด์ เอเซียมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันกับขาของเขา เหมือนกับที่ขาทั้งสองจะไม่มีวันลุกขึ้นได้อีก”

แองเจลีนมองดูใบหน้าที่สง่างามและอ่อนโยนของฌอนก่อนที่เธอหัวเราะออกมาในทันที “ฌอน ฉันได้ยินมาว่าเหตุผลที่นายสามารถยืนหยัดอย่างมั่นคงในบริษัท เบล ได้นั้นเป็นเพราะความช่วยเหลือจากท่านอาเรสในการกำจัด สแตนลีย์ เบล ออกไปหนิ นี้เป็นวิธีที่นายตอบแทนความสนับสนุนของเขางั้นเหรอ?”

ฌอนบอกว่า “ตอนที่เขาช่วยผมในวันนั้น มันเป็นเพียงเพราะสิ่งที่โหดเหี้ยม คือการขอให้ผมอยู่ห่างจากคุณเพื่อที่เขาจะได้แต่งงานกับคุณโดยเร็วที่สุด ดังนั้นถ้าผมจะช่วยเขาในวันนี้ แน่นอน มันต้องมีเงื่อนไขหลักประกันเช่นกัน

ผมได้สัญญากับเขาไว้ แม้ว่าสิ่งนี้จะผิดสัญญา แกรนด์เอเซียก็ต้องชดใช้ค่าเสียหายอย่างมากมายในกรณีผิดสัญญาเช่นกัน เขากับผมไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว”

ใบหน้าของแองเจลีนมืดลง เจย์รักเธอมากจนถึงครั้งสุดท้าย ทว่า พวกเขาค่อย ๆ ถอยห่างออกไปจนถึงจุดที่พวกเขาแย่กว่าคนแปลกหน้า

แองเจลีนยิ้มอย่างสดใสให้เขา “เนื่องนายได้ตัดสินใจไปแล้ว ฉันจะสนับสนุนการตัดสินใจของนายก็แล้วกัน ถึงอย่างนั้น ในฐานะที่เคยเป็นเพื่อนที่ดีของนาย ให้ฉันแนะนำนายหน่อยนะว่า ยิ่งนายปีนสูงขึ้นแค่ไหน นายจะเจ็บปวดมากขึ้นเมื่อนายตกลงมาเท่านั้น”

รอยยิ้มที่อ่อนโยนของฌอนหยุดค้างบนใบหน้าของเขา

แองเจลีนมองเห็นความต้องการของเขาขนาดนั้นได้เลยเหรอ?

ลิฟต์มาถึงชั้นของพวกเขาและแองเจลีนกดลิฟต์ลงขณะที่เธอพูดสิ่งสุดท้ายกับฌอนว่า “นายแสดงเก่งมาก นายเกือบจะหลอกฉันได้แล้ว”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์และประตูลิฟต์ก็ปิดลง

ฌอนจ้องไปที่ประตูลิฟต์ที่ปิดอยู่ด้วยความงุนงง

เขาไม่สามารถซ่อนมันไว้ได้อย่างดีเลยเหรอหรือว่าแองเจลีนฉลาดเกินไปกันแน่?

เมื่อแองเจลีนเดินออกจากสำนักงานกลาง เธอมองเห็นรถโรลส์-รอยซ์ที่จอดอยู่ที่ประตูของบริษัทเบล

‘เจย์ยังไม่ไปอีกเหรอ?’

เธอเหลือบมองรถโรลส์-รอยซ์อย่างช้า ๆ และเดินไปทางบีเอ็มดับเบิลยูที่อยู่ด้านหลังของรถโรลส์-รอยซ์

เจย์เห็นว่าแองเจลีนเมินเฉยเขาผ่านกระจกรถและรู้สึกเสียใจอยู่ภายใน

เขาตกใจในตอนนั้นมากเมื่อเธอหายตัวไป เขาเฝ้ารอการกลับมาของเธอ แต่ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นแบบนี้เมื่อเธอกลับมาในที่สุด

เธอไม่แยแสกับเขาเลยจริง ๆ

หลังจากที่บีเอ็มดับเบิลยูขับออกไป รถโรลส์-รอยซ์ก็ขับตามหลังไปทันที

ขณะที่รถแล่นไปตามถนนที่แออัดของเมืองอิมพีเรียล แองเจลีนก็มองไปที่รถโรลส์-รอยซ์ที่อยู่ด้านหลังเธอ มันรู้สึกละลายหัวใจที่เย็นชาของเธอเล็กน้อย

กระนั้น ในไม่ช้าแองเจลีนก็ตระหนักได้ว่าเธอไม่มีหลักการอะไรที่จะต้องไปเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้ว ถ้าเขาปฏิบัติต่อเธอไม่ดี เธอควรจากเขาไป เมื่อเขาทำดีกับเธอ เธอก็เป็นเหมือนลูกสุนัขที่เกาะติดเขา

เธอทำให้หัวใจของเธอเองกลับมาแข็งกระด้างและไม่หยุดคิดเรื่องนั้น

รถโรลส์-รอยซ์ตามเธอไปตลอดทาง ถึงอย่างนั้น เจย์รู้ว่าเธอคงรู้สึกบอบช้ำจิตใจเมื่อมีรถยนต์วิ่งตามเธออยู่ เขากลัวว่าเธอจะฟุ้งซ่านขณะขับรถ เขาจึงต้องเปลี่ยนกลยุทธ์

เขากดโทรหาเธอ แองเจลีนดูหมายเลขโทรศัพท์ที่คุ้นเคยและลังเลที่จะรับสาย

เจย์ถือโทรศัพท์และมองไปที่รถบีเอ็มดับเบิลยูที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาดูมืดมนกว่าที่เคย

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นไม่หยุด

แองเจลีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ

“หยุดรถเถอะ” เจย์สั่งด้วยเสียงเยือกเย็น

เสียงของแองเจลีนมีความเยือกเย็นและความโหดเหี้ยมปนกันอยู่ เธอพูดอย่างประชดประชัน “ท่านอาเรส ฉันทราบดีถึงสถานะของคุณตอนนี้บอกฉันมาสิว่าต้องทำยังไงอีก?”

เจย์ถึงกับพูดไม่ออกเพราะคำพูดของเธอ

สักพักหนึ่ง เจย์ก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เรามาคุยกันเถอะ”

แองเจลีนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา พร้อมน้ำเสียงของเธอที่ฟังดูเย็นชาเป็นพิเศษ “ท่านอาเรส ไม่มีอะไรต้องพูดระหว่างเราอีกแล้วล่ะ”

“เธอจะโกรธฉันอีกนานไหม?”