ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 728

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 728

แองเจลีนมีสีหน้าเย็นชา “ฉันสามารถเซ็นเอกสารหย่ากับท่านอาเรสได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ เขาเพียงแค่พูดคำนั้นออกมาแล้วฉันจะให้ความร่วมมือทันที”

เจย์รู้สึกโกรธทันที

เพื่อให้ได้ศักดิ์ศรีที่เธอเสียไปเมื่ออยู่ตรงหน้าเจย์ แองเจลีนจึงใช้โคลเป็นคนเข้ามาแสร้งทำเป็นคนรักของเธอ

“คุณบอกว่าจะแต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ?” เธอมองไปที่โคล เสียงของเธออ่อนโยนและเบา

โคลรู้สึกดีกับเธอและพยักหน้า “ใช่สิ”

เขารู้ว่าแองเจลีนจงใจทำให้ชายคนนั้นรู้สึกโกรธ โดยแสดงให้เขาเห็นด้านที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์ของเธอ ถ้าเป็นวันอื่น แองเจลีนคงไม่ถูกใจเขาขนาดนั้นหรอก

ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกโกรธ

ตรงกันข้าม เขารู้สึกขอบคุณอยู่ในใจที่เจย์ทำให้ได้เห็นด้านอ่อนโยนของแองเจลีน

“ฉันต้องการจัดงานแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่ ฉันอยากสวมชุดแต่งงานที่สวยที่สุดในโลก ฉันต้องการรถหรู คฤหาสน์…”

โคลยิ้มอย่างอ่อนโยนและไม่เป็นอันตราย ‘ผู้หญิงคนนี้รู้คุณค่าที่จะหลอกใช้ฉันอยู่สินะ?’

“ก็แล้วแต่คุณเลย”

แองเจลีนเหลือบมองเจย์อย่างใจจดใจจ่อเมื่อเธอพูดจบ และเธอแอบสงสัยว่าเขาจะเศร้าไหมกับเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น

ใบหน้าของเจย์บูดบึ้ง แต่เขาเหลือบสายตาไปทางอื่น

เขากลัวว่าเขาจะควบคุมอารมณ์รุนแรงในใจไม่ได้ ถ้าเขาได้ทุบตีแองเจลีน เขาจะยัดเธอเข้าไปในห้องมืดเล็ก ๆ ที่เธอไม่มีวันทิ้งเขาไปได้อีก

สำหรับความรู้สึกชายคนหนึ่ง ตอนนี้เจย์ต้องการให้เขาหายไปจากโลกนี้ตลอดไป

แองเจลีนไม่เห็นว่าเจย์จะรู้สึกเสียใจที่เขาไม่มีเธออีกต่อไป เธอจึงผิดหวังมาก

ดวงตาของเธอช่วยไม่ได้ที่จะเปลี่ยนเป็นสีแดง

โคลโอบเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าของแองเจลีนแนบที่อกของเขา

ดวงตาของเจย์เฉียบคมราวกับมีด ในขณะที่จ้องมองโคลอย่างดุเดือด

โคลถึงกับตกใจเพราะเขาคิดว่าเจย์ดูเป็นคนที่อันตรายที่สุดในโลกเลย ทำไมหลังจากที่เห็นดวงตาของเจย์แล้ว เขารู้สึกราวกับว่าเขาต้องก้มลงกราบเจย์ด้วยนะ?

‘ผู้ชายคนนี้… ใช่สิ เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าชื่นชมจริง ๆ’

แองเจลีนปรับความรู้สึกบูดบึ้งของเธอเองและดันหัวตัวเองออกมาจากอกของโคล เมื่อเขาเห็นว่าโคลมีความสุขเพียงใดเมื่อได้สัมผัสเธอ แองเจลีนก็จ้องมองเขาอย่างชั่วร้าย

เนื่องจากเธอหันหลังให้กับเจย์อยู่ เจย์จึงมองไม่เห็นท่าทางที่ดุร้ายของเธอได้

ในขณะนั้น เธอต้องการตบใบหน้าที่หล่อเหลาของโคลอย่างหนักแล้วเหวี่ยงหมัดใส่เขา

ท่านปู่เซเวียร์รู้สึกว่าหากพวกเขาอยู่ด้วยกันนานกว่านั้นอีกสักวินาทีเดียวก็จะควบคุมอะไรไม่ได้เลย เขาพยายามคลี่คลายสถานการณ์อย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ถึงเวลาตรวจร่างกายตามกำหนดของฉันแล้ว เราไปกันเถอะ”

แองเจลีนช่วยท่านปู่เซเวียร์ลุกขึ้นและเดินจากไป

โคลหันกลับมามองเจย์ เขายิ้มอย่างสุภาพและไม่เป็นอันตราย แต่เจย์พูดกับเขาอย่างชัดเจนว่า “จอมปลอม”

เมื่อคุณหมอกำลังเตรียมตรวจร่างกายของท่านปู่เซเวียร์ แองเจลีนก็เพ้อคิดไปเรื่องอื่น

เธอแอบสงสัยว่าทำไมเจย์มาที่โรงพยาบาล

‘มีอะไรผิดปกติกับร่างกายของเขาหรือเปล่า?’

ท่านปู่เซเวียร์มองออกว่าหลานสาวของเขากำลังคิดอะไรอยู่และพูดว่า “แองเจลีน เธอช่วยไปถามหน่อยได้ไหมว่าเมื่อไหร่ที่ฉันต้องกลับมาตรวจร่างกายอีก?”

แองเจลีนพยักหน้าและพูดว่า “ตกลงค่ะ”

หลังจากที่แองเจลีนเดินออกจากห้องตรวจ เธอเดินไปที่ห้องตรวจส่วนตัวของเจย์

เธอแสร้งทำเป็นว่าเธอเพิ่งเดินผ่านไปและเธอได้เพียงชำเลืองตามองไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ในขณะนั้นเอง เจย์เงยหน้าขึ้นมาโดยบังเอิญ เมื่อสบตากัน แองเจลีนก็รีบหลบตาไปทันที