ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 740

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 740

ท่านปู่เซเวียร์และจอร์จเป็นคนเข้มงวดในตอนที่พวกเขาเป็นพ่อคน พวกเขาจะเข้มงวดกับลูกชายของตัวเองมาก แต่เมื่อพวกเขาเห็นหลานของพวกเขาในตอนนี้ ความอ่อนโยนของความเป็นลูกผู้ชายก็ล้อมรอบพวกเขา พวกเขากระตือรือร้นมากที่จะแสดงความอ่อนโยนต่อเด็ก ๆ เหล่านี้

“เด็ก ๆ หน้าเหมือนพ่อเลย ดี ดีจริง ๆ” ชายชราชม

เซย์นรู้สึกสับสนจริง ๆ “คุณปู่ อะไรจะดีขนาดนั้นที่หน้าตาเหมือนเจย์ เจ้าก้อนน้ำแข็งก้อนนั้นเนี่ยนะ? ยีนที่ยอดเยี่ยมของตระกูลเซเวียร์ของเราถูกขจัดไปเลย จะมีอะไรให้น่ายินดีอีกล่ะ?”

จอร์จกล่าวว่า “ยังไงก็เป็นเซ็ตตี้น้อยที่ดูเหมือนแม่ของเธอ”

เซย์นขมวดคิ้วอย่างแรงในทันทีจนสามารถคีบแมลงวันได้เลย “ใช่ เธอเหมือนแม่ของเธอ เป็นคนขี้แยอีกคนน่ะ”

จอร์จเริ่มโกรธและดุเซย์นว่า “ไม่ว่าจะมองยังไง ฉันก็คิดว่าเด็กพวกนี้ดีกว่านายมาก”

เซย์นไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอีกต่อไป

ท่านปู่เซเวียร์ให้ความสำคัญกับการศึกษาของเด็กเป็นอย่างมาก เขาจึงถามอย่างระมัดระวังว่า “พวกหนูเรียนที่ไหนกันเหรอ?”

ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยดูขี้อายเล็กน้อย พวกเขาก้มหน้าและไม่พูดอะไร

เจนสันพูดอย่างเปิดเผย “คุณตาครับ เราไม่ได้ไปโรงเรียน”

เขาพูดราวกับว่าคำพูดของเขาเป็นทองคำพูดเพียงเล็กน้อยและไม่ได้ให้คำอธิบายมากเกินไป คุณทวดอาเรสเข้าใจผิดว่าพวกเขาขี้เกียจเรียน

คุณทวดอาเรสเริ่มวิตกกังวล “ไม่ดีเลย ปู่ต้องติดต่อโรงเรียนดี ๆ ให้ทุกคนแล้วล่ะ จะได้ไปเรียนเหมือนเด็ก ๆ ทั่วไปเขา”

เนื่องจากทัศนคติของคุณปู่ทวดของพวกเขาแน่วแน่ เขาจึงไม่มีที่ว่างสำหรับการโต้แย้ง เด็กทั้งสามคนไม่ได้คัดค้านใด ๆ

คุณนายเซเวียร์และเชอร์ลี่ย์ยุ่งอยู่ในครัวมาทั้งวันแล้ว เมื่อพวกเธอได้ยินเสียงเด็ก ๆ ทั้งสามมาถึง พวกเธอก็รีบออกมาพร้อมกับขนมอร่อย ๆ

ในห้องรับแขกของครอบครัวดูมีความสุขและบรรยากาศก็เข้ากันอย่างมาก

แองเจลีนจ้องมองไปที่เชอร์ลี่ย์เป็นครั้งคราว เธอมีคิ้วและดวงตาที่อ่อนโยน ในขณะที่คำพูดและการกระทำของเธอนั้นบอบบาง ราวกับเสียงเอื้อนในขวดแก้ว มันทำให้คนอื่นไม่มีหัวใจสัมผัสเธอได้เลย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซย์นไม่อยากที่จะหันหลังให้กับเธอ

แองเจลีนถามเซย์นด้วยเสียงกระซิบว่า “ฉันไม่ได้ติดต่อโจเซฟินตอนที่ฉันกลับมาครั้งนี้เลย นายมีข่าวคราวเกี่ยวกับเธอบ้างไหม?”

เซย์นเหลือบมองเชอร์ลี่ย์ซึ่งอยู่ตรงข้ามเขาด้วยความรู้สึกผิด สีหน้าของเขาดูตื่นตระหนกเล็กน้อย “ฉัน… ไม่ได้ตามเธอไปด้วยสักหน่อย”

เมื่อแองเจลีนได้ยินเสียงพูดติด ๆ ขัด ๆ เธอก็รู้ว่าเขากำลังโกหก ถึงอย่างนั้น เมื่อเห็นเขามีจิตสำนึกต่อเชอร์ลี่ย์มาก แองเจลีนก็ไม่ถามเขาต่อ

ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องอันขมขื่นอยู่ข้างนอก

“จอร์จ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน? คุณหย่ากับผู้หญิงคนนี้แล้ว แต่เธอยังคงอยู่ที่นี่วันแล้ววันเล่า คุณให้ภรรยาตัวจริงเข้าไปอยู่ในสายตาบ้างได้ไหม?”

นี่คือเสียงของ แอน คอนเนอร์ ภรรยาของจอร์จ

คำพูดของเธอเหมือนกับก้อนหินที่ถูกโยนลงไปในทะเล ทำให้ทะเลมีพายุโกลาหล

การที่คุณท่านเซเวียร์และคุณนายเซเวียร์หย่าร้างกันทำให้ทุกคนตกใจ

“จอร์จ สิ่งที่เธอพูดมันเป็นเรื่องจริงเหรอ?” ท่านปู่เซเวียร์ชี้ไปที่ด้านนอกของประตูด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่จอร์จลูกชายของเขา

จอร์จก้มหน้าลงและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

แอนพุ่งเข้ามาในห้องรับแขกราวกับว่าเธอกำลังเดินผ่านประตูบ้านของเธอเอง

เมื่อเห็นผู้คนมากมายนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก เธอก็ตกใจ จากนั้นเธอก็เริ่มหัวเราะ “ฉันเข้าใจแล้ว แม้แต่ท่านปู่เซเวียร์ก็อยู่ที่นี่ แล้วนายหญิงก็อยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ? ไม่เป็นไร ๆ ฉันอยู่นี่แล้ว เธอให้เหตุผลทุกอย่างกับฉันได้ พ่อและแม่ของเธอหย่าร้างมาหลายปีแล้ว จริงใช่ไหมที่เขาอยู่ที่นี่แล้วไม่กลับบ้านเลย?”

แองเจลีนมองแม่ที่กำลังร้องไห้ของเธอและรู้สึกเหมือนหยุดหายใจทันที

“พ่อคะ ทำไมพ่อถึงหย่ากับแม่?” แองเจลีนยืนขึ้นและถามด้วยดวงตาสีแดง

เดิมทีเธอคิดว่าพ่อและแอนที่อยู่ด้วยกันก็แค่ทำให้แม่ผิดหวัง แต่แล้วพ่อและแม่ของเธอก็หย่าร้างกันโดยไม่คาดคิด

งานนี้แม่ของเธอต้องตกใจขนาดไหน

ตอนนี้จอร์จเป็นเหมือนหนูที่ข้ามถนน ทุกคนต่างตะเบ็งเสียงและทุบตีมัน เขาก้มหน้าลงและไม่พูดอะไรเลย

แอนต้องตอบแทนเขาว่า “ฉันจะพูดแทนเขา ทำไมนายท่านถึงหย่ากับแม่ของเธองั้นเหรอ? นั่นมันเป็นเพราะแม่ของเธอไร้ประโยชน์ เธอให้กำเนิดลูกสองคน แต่คนหนึ่งใช้สมองเพราะเรื่องความรัก

ในขณะที่อีกคนหนึ่งเป็นอย่างกับขยะ พ่อของเธอชอบฉันมากกว่าลูกสองคนแล้วฉันสามารถให้กำเนิดลูกกับเขาได้ เขาเลยหย่ากับแม่ของเธอไงล่ะ”