ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 753
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 753
แองเจลีนมองโคลอย่างเห็นอกเห็นใจ “อย่าบอกนะว่าคุณตกหลุมรักฉันจริง ๆ”
จากนั้นโคลก็จับข้อมือของเธออย่างตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้น ผมไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยคุณไปอีกแล้ว แองเจลีน เซเวียร์ ผมอยากให้คุณแต่งงานกับผม”
แองเจลีนเอามือออกจากมือของเขาและมองเขาด้วยความหงุดหงิด “คุณชอบฉัน แต่ฉันก็ต้องรู้สึกชอบคุณเหมือนกันสิ”
โคลเป็นคนที่เอาแต่ใจอย่างมาก “ไม่สำคัญว่าคุณจะชอบผมหรือเปล่า ตราบใดที่ผมชอบคุณ ผมไม่อยากทนกับวันที่ไม่มีคุณอยู่ข้าง ๆ อีกแล้ว คุณต้องอยู่กับผมนะ”
แองเจลีนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “นั่นเรียกว่าอาการป่วยทางใจแล้วนะ คุณต้องได้รับการรักษา”
จากนั้น เขาก็ปล่อยมือเธอ “ผมจะรักษามันได้ยังไง?”
เธอสัมผัสข้อมือที่บวมและแดงของเธอ เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “มันง่ายมาก ฉันจะพาคุณไปยังสถานที่หนึ่ง”
จากนั้น แองเจลีนก็พาโคลไปที่คลับหญิงสาวที่ใหญ่ที่สุดของเมืองนางแอ่น
เมื่อเธอไปที่แผนกต้อนรับ แองเจลีนเข้าไปสมัครบัตรและเติมบัตรสมาชิกสามัญให้ เธอยัดบัตรสมาชิกให้ในมือของโคลและพูดว่า “ไปที่ห้อง 404 บนชั้นสองและรอฉันที่นั่น”
โคลมองดูใบหน้าของแองเจลีนที่สวยงามยิ่งขึ้นภายใต้แสงไฟแก้วหลากสีสันและรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
เขาเอาปากแนบหูของแองเจลีน “ตกลง ผมจะรอคุณ” เห็นได้ชัดว่าเสียงนั้นไพเราะมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธออึดอัด
แองเจลีนจ้องที่แผ่นหลังของเขาด้วยความงุนงง
ผู้ชายคนนี้รู้หรือเปล่าว่าทำไมเธอถึงพาเขามาที่นี่?
โคลจะไม่รู้ได้ยังไง?
จริง ๆ แล้วเขามาแวะที่ย่านโคมแดงเป็นประจำ แต่ธุรกิจของเขาที่ ฟลายอิ้ง มูน เซ็นเตอร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการไปรับบริการพวกผู้หญิง
โคลมาที่ห้อง 404 และเห็นว่าเป็นห้องส่วนตัวธรรมดา ๆ ความรู้สึกไม่ชอบเป็นประกายอยู่ในดวงตาของเขา
เขานั่งบนเตียงขนาดคิงไซส์ รอคอยการเข้ามาของแองเจลีน
ไม่นานก็มีเสียงการ์ดห้องถูกเสียบออกมาจากประตู
โคลเต็มไปด้วยความสุขเมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า
ทันทีที่เขาเดินไปที่ประตูห้อง มีเงาสีขาว ๆ หมุนตัวเข้ามาในอ้อมแขนของเขา โคลไม่เห็นหน้าเธอชัดเจนและคิดว่าเป็นแองเจลีน เขาพาเธอไปที่ข้าง ๆ เตียงแล้ววางเธอลงบนเตียง เมื่อเขาเห็นหน้าเธอชัดเจน เขาก็โกรธขึ้นมาทันที
ผู้หญิงคนนี้ห้อยคอเหมือนปลาหมึกเมื่อเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของโคล “ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ คุณผู้ชาย ฉันจะดูแลคุณเอง ฉันรู้ว่าคุณไม่มีประสบการณ์ ฉันจะเป็นเชิงรุกเก่งมาก”
โคลเต็มไปด้วยความโกรธ เขาถามด้วยใบหน้าที่มืดมิดและเสียงที่เย็นชา “แองเจลีนอยู่ที่ไหน?”
“คุณหมายถึงคุณผู้หญิงที่จ่ายเงินให้คุณนะเหรอ? เธอบอกว่าเธอเป็นน้องสาวของคุณ น้องสาวของคุณน่ารักกับคุณมาก เธอบอกว่าคุณไม่เก่งในด้านนั้น ดังนั้นฉันต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยให้คุณฟื้นคืนความรุ่งโรจน์ในฐานะผู้ชาย”
โคลยกมือขึ้นและผลักหัวของผู้หญิงคนนั้นเบา ๆ จากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ล้มลงบนเตียงอย่างเงียบ ๆ
โคลเดินไปเตะประตูให้เปิดออกอย่างขุ่นเคืองและจากไป
ไม่นานหลังจากนั้น แองเจลีนก็ออกจากคลับ เธอคิดว่าเธอกำลังช่วยโคลด้วยโรคกลัวแบคทีเรียหรือสิ่งสกปรกต่าง ๆ ของเขาอยู่ แต่เธอไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือไม่ และรู้สึกกังวลใจกับเงินที่เธอใช้ไป
ทันใดนั้น เงาสีดำปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอราวกับสายฟ้า
แองเจลีนมองเข้าไปใกล้ ๆ และเห็นว่าโคลมีความโกรธอย่างดุเดือด ความคิดแรกของแองเจลีนคือเงินของเธอถูกใช้ไปอย่างสูญเปล่า
“ทำไมคุณออกมาเร็วจัง? โอ้ เงินของฉันมันหายไปอย่างนั้นได้ไง ฮะ?” สีหน้าที่เจ็บปวดของเธอทำให้โคลที่กำลังดุเดือดด้วยความโกรธ ยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำทันที
แองเจลีนเห็นว่าเขาโกรธจริง ๆ และตระหนักว่าเธออาจล้ำเส้นเกินไป เธอยิ้มอย่างประจบประะแจงให้เขาและเกลี้ยกล่อมด้วยท่าทีสุภาพว่า “อย่าโกรธเลยนะ คลับแห่งนี้เป็นย่านโคมแดงระดับไฮเอนด์ในเมืองนางแอ่นเชียวนะ
สาว ๆ ข้างในไม่ใช่แค่หุ่นดีแต่พวกเธอหน้าตาดีด้วย บริการของพวกเธอเป็นอันดับหนึ่ง คุณไม่มีอาการกลัวแบคทีเรียหรือสิ่งสกปรกกับผู้หญิงแล้วใช่ไหม?
นั่นเป็นเพราะที่ผ่านมาคุณเจอแต่ผู้หญิงที่น่าเกลียด ถ้าคุณเห็นสาวสวยเหล่านั้น อาการกลัวแบคทีเรียหรือสิ่งสกปรกก็จะดีขึ้นทันที”
โคลนึกถึงโสเภณีที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยเสียมากกว่าและเขาไม่รู้ว่าเธอรับใช้ผู้ชายมากี่คนแล้ว ทันใดนั้น ความคิดเหล่านั้นของเขาทำให้ท้องไส้ปั่นป่วนขึ้นทันที เขาอาเจียนอย่างรุนแรงขณะก้มลงไปที่ถังขยะ
