ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 758

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 758

เจย์ไม่ได้พูดเร่งเร้าเธอต่อ ดวงตาที่แหลมคมของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอแทน

แองเจลีนดูซูบผอมลงและรูปร่างหน้าตาของเธอดูยากที่จะเข้าใจมากขึ้น โดยเฉพาะดวงตาของเธอ พวกมันดูโตและสว่างกว่าเมื่อก่อน

เมื่อเขาคิดว่าคนที่มีเสน่ห์อย่างเธอสามารถอยู่กับชายอื่นได้ ออร่าเย็นเยียบก็เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขาและล้อมรอบตัวเขาไว้

“แองเจลีน เซเวียร์ เธอต้องเข้าใจนะว่านี่ไม่สำคัญว่าเธอจะลงนามในข้อตกลงหรือไม่ แต่มันอยู่ที่ฉันจะตัดสินใจลงนามด้วยหรือเปล่า”

แองเจลีนก็ตระหนักได้ในทันใด ตอนนี้เซร่าอยู่ในภาวะคลอดบุตรและอยู่ในภาวะฉุกเฉิน จากนั้นเธอก็เพิกเฉยต่อความสงสัยและความคิดทั้งหมดที่อยู่ในหัวของเธอ และลงนามในเอกสารทันที

จากนั้นเธอก็ยื่นข้อตกลงให้กับเจย์ ด้วยความประหลาดใจของเธอ เขาแค่จ้องเธอด้วยดวงตาที่เปล่งประกายของเขา เขาดูไม่ได้ตั้งใจจะเซ็นเอกสารพวกนั้นเลย

“นายต้องการอะไรก็ขอให้ปล่อยเธอไปได้ไหม?” แองเจลีนถามด้วยสีหน้าผิดหวัง

เจย์ถามกลับอย่างเย็นชาว่า “ฉันได้ยินมาว่าวันนี้เธอได้พบกับโคล ยอร์กเหรอ?”

แองเจลีนเงียบ เธออยู่กับ โคล ยอร์ก จริง ๆ ในระหว่างวัน

เจย์สังเกตเห็นว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ความโกรธของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก “แองเจลีน เซเวียร์ ฉันจำได้ว่าฉันเตือนเธอก่อนหน้านี้ไว้ว่าอย่ามีความรักต่อหน้าลูก ๆ เธอลืมเรื่องนั้นเร็วไปหรือเปล่า?”

แองเจลีนมองเขาด้วยความสงสัย “นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

เธอสงสัยว่าเขาส่งคนมาตามเธอ

เจย์ตอบว่า “เด็ก ๆ บอกฉัน”

ความสงสัยทั้งหมดที่เธอมีในตัวเธอหายไปอย่างเข้าใจได้ทันที

เจย์เห็นว่าเธอดูจะไม่ชัดเจนเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของเธอกับที่ผ่านมาไม่นานนี้และเขารู้สึกในอกของเขาเดือดพล่านด้วยความโกรธ มันทำให้เขามีอารมณ์โกรธเป็นควันพุ่งสูงขึ้น ราวกับว่าหากมีการยั่วยุเพิ่มอีกหน่อยจะทำให้เขาระเบิดขึ้น

“เด็ก ๆ ไม่ชอบให้เธอมีแฟน ตัดความสัมพันธ์ของเธอกับเขาซะ” เขาสั่งอย่างไร้ความปราณี

เขาห้ามไม่ให้เธออยู่กับคนอื่น แต่เขามักจะพูดเสมอว่าทำเพื่อลูก ๆ เธอจึงไม่รู้สึกถึงความรักจากเขาเลย

แองเจลีนรู้สึกเจ็บใจ เธอจึงโต้แย้งกับเขาต่อว่า “ไม่ใช่ทุกคนไม่ชอบเขาสักหน่อย ร็อบบี้น้อยชอบเขามาก”

เธอมองดวงตาใส ๆ ที่จ้องมองมาที่เธอ ตาคู่นั้นดูเหมือนไม่มีอันตราย แต่ก็เหมือนใบมีดโกนหลายพันใบที่ค่อย ๆ ทิ่มแทงเข้าใส่เธอ

“แล้วไง? เธอต้องการอะไร?” เจย์ถามด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย

แองเจลีนกล่าวออกมาหมดว่า “การหย่าร้างของเราจะตามมาในไม่ช้าก็เร็วนี้ ต่อไปเราจะสร้างครอบครัวของเราเอง เนื่องจากเจนสันและเซ็ตตี้น้อยไม่ยอมรับเขา พวกเขาจึงควรไปอยู่กับนายแทน ส่วนร็อบบี้น้อยชอบเขา ดังนั้นเขาจะตามฉันมา- อ๊ะ”

ก่อนที่แองเจลีนจะพูดจบ มือของเจย์ก็คว้าคอเธอไว้ราวกับคีมหนีบ แองเจลีนรู้สึกหายใจติดขัด

“เท่าที่ฉันเห็น เธอดูเหนื่อยกับการใช้ชีวิตนะ” เจย์มีอารมณ์โกรธจัด

แองเจลีนมองมาที่เขา ดวงตาของเธอเป็นเสียงร้องที่ไร้เสียง คนที่เธอรักคือเขา แต่เขากำลังผลักเธอออกห่างจากเขา เขาห้ามไม่ให้เธอพบกับคนอื่น

“ท่านอาเรส… ฆ่าฉัน… ฆ่าฉันสิ… เพื่อที่ฉันจะได้เป็นอิสระ” เธอหายใจติดขัดกับคำพูดของเธอขณะที่ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง

เจย์จึงค่อย ๆ ปล่อยมือออก เขาโทษตัวเองอย่างมาก เขากำลังทำอะไรลงไป?

เขาเกลียดเธอเพราะเขารักเธอ แต่เขาเกือบจะฆ่าเธองั้นเหรอ?

แองเจลีนจับคอที่บวมแดงของเธอ ความโกรธของเธอกลายเป็นเสียงหัวเราะ “ทำไมนายไม่บีบคอฉันให้ตายไปเลยล่ะ?”

เจย์ตัวสั่นเมื่อได้ยินคำพูดประณามของเธอ

“ออกไป!” เจย์ตะโกนใส่!

แองเจลีนหันกลับไปและเดินจากไป

ถึงอย่างนั้น เมื่อเธอเดินไปที่ประตู เธอได้ยินเสียงคร่ำครวญของเซร่าในขณะที่เธอเปิดประตูออกไป เธอหันกลับมาและทรุดตัวลงคุกเข่าด้วยเสียงอันดัง “ท่านอาเรส ฉันขอร้องนายล่ะ ได้โปรดเซ็นชื่อในข้อตกลงด้วยเถอะนะ”