ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 762
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 762
รอยยิ้มที่เย็นชาก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเจย์ “ผมจะใช้วิธีการของตัวเองเพื่อให้ได้สิ่งที่ผมต้องการ ระหว่างคุณกับผม จะไม่มีการแลกเปลี่ยนอะไรกันทั้งนั้น”
แจ็คตอบว่า “แล้วถ้าเป็นพวกแผงวงจรรวมล่ะ? นายไม่ต้องการมันแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
เจย์กล่าวว่า “ข้อเสนอของคุณน่าดึงดูดดี แต่ผมยังคงขอยืนยัน ระหว่างคุณกับผม จะไม่มีการแลกเปลี่ยนอะไรกันทั้งสิ้น”
แองเจลีนมองไปที่เจย์ อาเรสผู้ยืนกราน และหัวใจของเธอก็ปวดร้าวราวกับถูกแมวป่าทารุณ
หัวใจของเธอเจ็บปวดเพื่อเขา
เจย์เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์เป็นอันดับแรกเสมอ ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เย็นชาราวกับน้ำแข็ง เขาละทิ้งความสัมพันธ์ของเขากับครอบครัวได้อย่างโหดร้าย ดังนั้น ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตามที่ทำให้เขาทำสิ่งนั้นมันคงจะต้องเป็นความรู้สึกที่ถูกบดขยี้และเจ็บปวดอย่างโหดร้ายแน่นอน
เมื่อฟินน์เข็นเจย์ผ่านหน้าแองเจลีน จู่ ๆ ฟินน์ก็เอามือแนบไปที่ท้องและโน้มตัวลงนั่งยอง ๆ …
“มีอะไรผิดปกติกับนายเหรอ?”
“ท่านประธาน จู่ ๆ ผมก็ปวดท้องขึ้นมา” ใบหน้าของฟินน์ซีดและมีหยดเหงื่อไหลลงมาบนใบหน้าของเขา
เจย์เหลือบมองดวงตาของฟินน์ ตาคู่นั้นดูมีชีวิตชีวา เขารู้ทันทีว่าฟินน์กำลังแกล้งทำ
“คุณเซเวียร์ครับ ช่วยพาท่านประธานลงไปข้างล่างหน่อยนะครับ ผมจะไปห้องน้ำสักครู่ ผมจะรีบลงตามไปที่นั่นในไม่ช้านี้” ฟินน์กุมท้องของเขาและเดินออกจากที่นั่นทันที
แองเจลีนรู้สึกงง แต่เมื่อเธอเห็นแววตาที่แหลมคมและดุดันสลับกันไปมาระหว่างแจ็คและเจย์ เธอกลับรู้สึกปวดใจกับเจย์ขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่ได้พูดอะไรและเข็นเจย์เข้าไปในลิฟต์
เจย์ก็ไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง
ฟินน์ทำให้เจย์รู้สึกประหลาดใจอย่างเต็มที่ด้วยแผนการของเขา
แต่เขารู้สึกสบายใจและแววตาของเขาก็ดูอ่อนลง
แองเจลีนเข็นเจย์ออกไปและออกจากแกรนด์ เอเซีย พวกเขายืนรอเป็นเวลานาน แต่ไม่มีวี่แววว่าฟินน์จะลงมา
ในช่วงเวลาเช้ามืด มีอากาศเย็นสบายและยังมีลมพัดผ่าน
เจย์สวมเสื้อเชิ้ตบาง ๆ ในทางกลับกัน แองเจลีนสวมเสื้อแขนกุด ความหนาวเย็นทำให้เธอยืนกอดตัวเอง และเธอยังมีอาการหนาวสั่นจนขนลุก
แองเจลีนมองเจย์อย่างเคอะเขิน “ทำไมฟินน์ยังไม่มา…”
เจย์โยนกุญแจรถไปให้แองเจลีน “เราจะไปรอในรถ”
แองเจลีนเข็นเขาไปที่ลานจอดรถ เธอมองไปทุกที่แต่ก็ไม่พบรถของเขา
เจย์เตือนเธอว่า “ฉันเปลี่ยนรถแล้ว เป็นรถฮัมเมอร์”
แองเจลีนรู้สึกประหลาดใจ เขามักจะเก็บสิ่งของของเขาเพราะเป็นคุณค่าทางจิตใจ เขาจะไม่เปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ของเขาไปโดยง่ายดาย
เธอเข็นเขาไปนั่งเบาะหลังของรถ ส่วนเธอก็นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาและอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย “ทำไมจู่ ๆ นายถึงเปลี่ยนรถล่ะ?”
เจย์มีสีหน้าผิดหวัง ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากระจกหน้ารถโรลส์-รอยซ์ของเขาถูกทำลายด้วยกระสุน เขาคงไม่เปลี่ยนรถ
“รถเก่าแล้วก็ควรเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ?” เขาพูดแก้ตัว
แองเจลีนยังคงเยาะเย้ยเขาต่อไป “อย่างนั้นเหรอ? ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาและพ่อของนายจะถูกแทนที่ด้วยเช่นกัน”
เจย์รู้สึกอับอาย ทั้งสองสิ่งถูกพิจารณาโดยเปรียบเหมือนกันเลยเหรอ?
แองเจลีนอยากจะตบตัวเอง วิธีที่เธอพูดมันดูโง่เกินไปหน่อยไม่ใช่หรือ?
ระหว่างพ่อผู้ให้กำเนิดและพ่อผู้อุปถัมภ์ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นเลยสินะ?
ฟินน์ยังไม่โผล่มาเลย แต่ในความเป็นจริง หากไม่มีคำสั่งจากท่านประธาน เขาจะไม่กล้าเข้ามาขวางระหว่างพวกเขาและเป็นส่วนเกินอย่างแน่นอน
