ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 813
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 813
หลังจากวางสาย ใบหน้าที่สง่างามและมีเสน่ห์ของเจย์ก็ปกคลุมไปด้วยเมฆหนาทึบในทันที
แองเจลีนกำลังแสดงอาการหมดหนทางที่จะสวมบทบาทเมื่ออยู่ภายใต้การปราบปรามของคนอื่นในครอบครัวเซเวียร์
ทว่า เขาไม่สามารถให้ความช่วยเหลือใด ๆ กับเธอได้เลย
เขาควรจะทำอยังไงดี?
หลังจากเงียบไปนาน…
“ฟินน์”
ฟินน์ตอบและเดินเข้าไป “ครับ ท่านประธานอาเรส”
เจย์พูดว่า “เราได้คฤหาสน์ในถนนแอปเปิ้ลแล้วหรือยัง?”
“เราได้ดำเนินการตามระเบียบเรียบร้อยแล้ว ผมยังจ้างคนไปทำความสะอาดและดูแลเรื่องอนามัยในระหว่างวันแล้ว เราทิ้งเฟอร์นิเจอร์เก่า ๆ ทั้งหมดและซื้อใหม่เรียบร้อยแล้วครับ คุณต้องการย้ายเข้าไปโดยเร็วที่สุดเลยไหมครับ ท่านประธานอาเรส?” ฟินน์กล่าวถาม
เจย์มองเขาอย่างพอใจ “ดีมาก เราจะย้ายเข้าไปคืนนี้เลย”
ฟินน์ถึงกับอึ้ง เขาเดาได้ว่าท่านประธานอาเรสตั้งใจจะซื้อคฤหาสน์ของครอบครัวเซเวียร์ แต่ไม่คิดว่าเขาจะย้ายเข้าไปเร็ว ๆ นี้
“ตกลงครับ ผมจะไปเอารถ”
ในเมืองนางแอ่น
เมื่อระหว่างการเสิร์ฟอาหารค่ำ แอนก็จ้องมองอย่างตะลึงกับอาหารโฮมเมดแสนอร่อย
“เธอทำเองทั้งหมดนี้จริง ๆ เหรอ?” แอนถามอย่างไม่เชื่อ
เซ็ตตี้น้อยพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “แน่นอน มีอาหารมากมายที่คุณแม่ของหนูสามารถทำได้”
กลัวว่าเซ็ตตี้น้อยจะพูดมากเกินไปและทำให้แอนเกิดความสงสัย แองเจลีนจึงรีบตักไก่ชิ้นหนึ่งลงในจานของเซตตี้น้อย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “กินซะนะ เซ็ตตี้น้อย เราไม่ควรพูดในระหว่างที่เรากินอยู่”
แอนไม่ได้วางแผนที่จะมองข้ามเรื่องนั้นง่าย ๆ กับแองเจลีน และเริ่มพูดเป็นตุเป็นตะ “อาหารเหล่านี้เป็นอาหารที่มีแต่คนธรรมดา ๆ เท่านั้นที่จะกินได้ เธอไม่เคยกินอาหารพวกนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว เธอไปเรียนทำอาหารพวกนี้ได้ยังไง แองเจลีน?”
เมื่อเห็นว่าแม่จงใจปกปิดเรื่องอะไรบางอย่าง เจนสันจึงช่วยเธอให้พ้นจากสถานการณ์เลวร้ายโดยพูดอย่างเย็นชาว่า “ความรู้ไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำจากใคร”
ร็อบบี้น้อยยิ้มอย่างมีไหวพริบ “คุณยายแอน ถึงตาคุณแล้วที่จะแสดงทักษะการทำอาหารของคุณให้เราเห็นในวันพรุ่งนี้นะครับ”
ด้วยเหตุนี้ แอนจึงหมดความสนใจในการซักไซ้แองเจลีนในทันที
แองเจลีนรู้สึกโล่งใจและมองดูลูก ๆ ของเธออย่างซาบซึ้ง
หลังอาหารมื้อเย็น แองเจลีนล้างจานโดยไม่บ่นแม้แต่ครั้งเดียว
คนอื่น ๆ ได้รวมตัวกันที่โต๊ะกาแฟเพื่อทานผลไม้หลังอาหารเย็น
แอนนั่งข้าง ๆ จอร์จอย่างหมดหวังและพูดด้วยน้ำเสียงที่เอาแต่ใจว่า “พรุ่งนี้คุณจะให้ฉันทำอาหารจริง ๆ เหรอ จอร์จ?”
จอร์จรู้สึกอึดอัด “นี่เป็นกฎที่แองเจลีนตั้งขึ้นและทุกคนต้องปฏิบัติตาม เธอยังเป็นแบบอย่างให้คนอื่นด้วยตัวเองได้เลย”
แอนกล่าวว่า “คุณรู้จักฉันดี ผิวของฉันนั้นมักเป็นภูมิแพ้อยู่เสมอ ฉันเกรงว่าฉันจะสูญเสียผิวบาง ๆ ถ้าสัมผัสคราบน้ำมันสกปรก ๆ ในห้องครัว”
จอร์จลังเล “เอิ่ม?”
เซ็ตตี้น้อยโกรธจัด “คุณยายแอน คุณพยายามจะทานอาหารของแม่หนูฟรี ๆ งั้นเหรอคะ?”
แอนถามว่า “เธอพูดอะไร ยัยเด็กน้อย? เธอจะเรียกว่าฟรีได้ยังไง? เราคือครอบครัวเดียวกัน ไม่ใช่เหรอ? แม่ของเธอเด็กกว่าฉัน ดังนั้นเธอจึงต้องรับใช้คนที่แก่กว่า จริงไหม?”
เซ็ตตี้น้อยอาจยังเด็ก แต่เธอสามารถพูดเรื่อยเจื้อยและเก่งในเรื่องแก่นแก้วเป็นพิเศษ
“แล้วจะให้น้าเซร่าทำอาหารไหมคะ คุณยายแอน?”
