ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 839
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 839
โคลเจ็บปวด “ผู้หญิงมากมายอยากที่จะมีเรื่องอื้อฉาวกับผม แต่คุณกลับไม่อยาก ตอนนี้ผมกำลังให้โอกาสคุณอยู่และคุณกำลังปฏิเสธมันเนี่ยนะ? แองเจลีน ผมดูแย่ในสายตาของคุณขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“โคล คุณไม่ได้แย่ แต่คุณกับฉันแค่ไม่เข้ากัน คุณรู้ไหมว่าโชคชะตาจะกำหนดผลลัพธ์ของความสัมพันธ์? คุณมาช้าเกินไป และฉันก็ได้สลักชื่อของใครบางคนในใจของฉันไว้แล้ว นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงยอมรับคนอื่นไม่ได้” แองเจลีนกล่าว
โคลบ่น “คุณโทษผมได้ด้วยเหรอ? ผมเด็กกว่าเจย์ถึงสิบปีในตอนที่แม่ของผมคลอดผม ปรมาจารย์ด้านความรักคนนั้นก็ไล่คุณไปเมื่อตอนคุณอายุ 18 ปี และผมก็ยังเล่นสกปรกอยู่ในผ้าอ้อม ผมจะเทียบเขาได้ยังไง?”
โคลถอนหายใจ “แองเจลีน นี่ไม่ยุติธรรมกับผมเลย”
แองเจลีนก็พูดเช่นกันว่า “ไม่มีความยุติธรรมในความรัก”
ก็เหมือนกับเธอและเจย์ เขามักจะเป็นคนที่บอกทิศทางว่าความสัมพันธ์จะไปทางไหนในขณะที่เธอมักจะเชื่อฟังเขาสั่งเขาอยู่เสมอ
เขาชอบเธอ ดังนั้น เขาจึงคุมขังเธอไว้กับเขา เมื่อเขาไม่ชอบเธอ เขาก็จะไล่เธอไปง่าย ๆ
โคลมองที่แองเจลีนที่กำลังดูเศร้ามอง ณ จุดนี้ เขาถามด้วยความสงสัย “เขามีดีอะไร?”
ในตอนนั้น แองเจลีนไม่มีคำตอบ
ถ้ามันเป็นตอนนั้น เธอคงจะพูดถึงเรื่องจุดแข็งของเขาไปสามวันสามคืนได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอคิดถึงเรื่องสายตาที่เย็นชาของเขาในตอนนี้ เธอก็รู้สึกได้ว่าเธออกหักเท่านั้น
โคลพูดด้วยความโกรธที่เกิดขึ้นจากความผิดหวัง “แองเจลีน ถ้าเขาดีกับคุณและคุณอยู่ในความสัมพันธ์ที่มั่นคง งั้นผมจะยอมแพ้ แต่เขาทิ้งคุณและมีผู้หญิงคนใหม่ให้กับตัวเอง ทำไมคุณยังคิดถึงผู้ชายคนนี้ที่ทำร้ายคุณและทิ้งคุณอย่างไม่มีเยื่อใยล่ะ?”
แองเจลีนหยิบไวน์ที่อยู่ตรงหน้าและดื่มมันจนหมด
ตาของเธอถูกเติมเต็มไปด้วยน้ำตา “เลิกพูดได้แล้วน่า”
“คุณคิดว่าปัญหานี้จะถูกแก้ไขได้ถ้าคุณวิ่งหนีงั้นเหรอ?” โคลถาม
แองเจลีนพูดว่า “ถึงฉันอยากจะวิ่ง ฉันก็ไม่มีที่ให้วิ่งไปไหนหรอก ฉันแค่อยากจะใช่เวลาเพื่อนรักษาแผลในใจ ฉันเชื่อว่าความทรงจำที่งดงามและเจ็บปวดที่เขาทิ้งไว้ให้ฉันจะผ่านไปสักวันหนึ่ง”
โคลรู้สึกพอใจ ทันใดนั้น เขาจับมือของแองเจลีนอย่างมีอารมณ์ร่วม “แองเจลีน คุณยังคงมีผม ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป”
แองเจลีนดึงมือกลับและเตือนเขาอย่างเข้มงวด “โคล ถึงแม้ว่าเขากับฉันจบกันแล้ว นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะสามารถยอมรับความสัมพันธ์อื่นได้อีก ความเจ็บปวดบางอย่างต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อรักษา”
โคลเริ่มส่งเสียงเอะอะ “ช่างน่าขำซะจริงนะ แองเจลีน คุณยอมแพ้ให้กับคนตั้งมากมายเพื่อคนคนเดียว”
แองเจลีนจ้องไปที่เขา “คุณไม่เข้าใจหรอก”
โคลยอมแพ้ให้กับความมุ่งมั่นที่แสนโง่เขลาของเธอ เขายกมือขึ้นด้วยความพ่ายแพ้ “ก็ได้ ก็ได้ ผมซาบซึ้งกับรักที่อมตะของคุณ คุณขอให้ผมมาที่นี่ในวันนี้เพื่อที่จะบอกกับผมเรื่องนี้เพื่อให้ผมยอมแพ้ใช่ไหม?”
แองเจลีนอ้าปากเล็กน้อย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดตัวเองไว้
โคลทำท่าทางเพื่อบอกกับเธอเพื่อให้หุบปาก “ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมเข้าใจ คุณอยากจะตัดข้อผูกมัดทั้งหมดกับผม”
โคลยืนขึ้นและดื่มค็อกเทลที่อยู่ตรงหน้าเขาจนหมด หลังจากนั้น เขามองไปที่แองเจลีนด้วยสายตาที่ยั่วยวน “ผมไม่เคยโดนคนดูถูกแบบนี้มาก่อน” หลังจากที่เขากล่าวเช่นนั้น เขาจึงหันหลังและจากไป
ความโกลาหลกก็เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเธอ “ผู้หญิงคนนั้นโง่รึไง? เธอไม่ต้องการผู้ชายที่ซื่อสัตย์และหล่อเหลาแบบนั้นงั้นเหรอ? เธอหัวกระแทกตอนที่เธอเกิดใช่ไหม?”
แองเจลีนจับไวน์ที่อยู่ตรงหน้าเธอและเริ่มดื่ม
เธอได้ทำร้ายโคลอย่างมาก เธอจะกล้าคุยเรื่องธุรกิจกับเขาได้อย่างไร?
การล้มละลายของตระกูลเซเวียร์คือข้อเท็จจริง
แองเจลีนอาจจะต้องเจอกับหนี้หลายแสนล้าน เธอควรจะทำอย่างไรเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น?
เธอเมาเล็กนน้อยในตอนที่เรียกแท็กซี่ เธอไปที่ทางเข้าของแกรนด์ เอเซียอีกครั้ง
พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว
เมื่อเจย์เดินออกจากออฟฟิศ เขาก็ได้กลิ่นของแอลกอฮอล์อย่างรุนแรง
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเขาเห็รแองเจลีน คิ้วของเขาจึงผ่อนคลาย
“ทำไมเธอถึงมาที่นี่อีก?” สายตาที่เฉียบคมของเขาสแกนไปทั่วร่างของเธอ ไม่เว้นแม้แต่ผมของเธอ
