ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 862
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 862
เจย์พูดอย่างนอบน้อมว่า “ผมไม่รู้อะไรเยอะนักหรอก แต่ผมรู้ทั้งหมดเท่าที่ผมควรจะรู้”
เจย์เว้นช่วงไปครู่หนึ่ง “ผมรู้ว่าตระกูลอาเรสได้ทำให้เจ้าแห่งสงครามโกรธเคืองในสงครามโลกครั้งนั้น แม่ทัพสูงสุดของกองบัญชาการโลกาวินาศ ซึ่งมีนามสกุลว่า ยอร์ก
ขาหายตัวไปหลังสงครามโลก แต่ไม่นานหลังจากนั้น องค์กรลึกลับก็ปรากฏตัวขึ้นไปทั่วโลก องค์กรพวกนั้นสามารถถูกเรียกได้ว่าเป็นเจ้าแห่งความตาย พวกเขาสร้างปัญหาไปทั่วโลก และการสังหารหมู่ก็คือรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์สะดุดตาของพวกเขา
พวกเขาเป็นกลุ่มคนเชี่ยวชาญที่เดินผ่านยามค่ำคืนที่มืดมิด! พวกเขาเป็นปีศาจที่แสนจะน่ากลัวและสยองขวัญ! เป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษที่ทุกประเทศต้องการจะเปิดโปงที่อยู่อาศัยของพวกเขา แต่ไม่มีใครเคยทำสำเร็จเลย”
คุณท่านปู่อาเรสพูดอย่างเคร่งขรึม “ในเมื่อนายรู้ทุกอย่างแล้ว นายกลับมาทำไม?”
เจย์ถอนหายใจยาวและพูดอย่างเศร้า ๆ “ช่วงนี้ผมกำลังคิดว่า คุณปู่ได้เทความรู้สึกแบบไหนให้กับผมกันแน่?
“คุณปู่ได้ฝึกผมให้เป็นผู้สืบทอดตระกูลอาเรสที่ดีที่สุด แต่ก็จงใจส่งคนมาตัดแข้งตัดขาของผมและกีดกันผมที่มีฐานะเป็นผู้มีอำนาจในองค์กรอาเรสเวลาผมอยู่ในสถานการณ์วิกฤตอย่างโหดร้าย คุณปู่มีความคิดเห็นจากโลกภายนอกว่าผมไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในตระกูลอาเรส”
ความเย็นชาของคุณท่านปู่อาเรสได้ย้อนกลับมา “นายเป็นลูกชายของคนคนนั้น ความเมตตาทั้งหมดของฉันที่มีให้นายนั้นล้วนเป็นสิ่งหลอกลวง ฉันส่งนายขึ้นไปบนเมฆและปล่อยให้นายตกลงมาเพียงเพื่อที่จะฉีกหน้านาย เพราะฉันเกลียดแม่ของนายมาก เธอฆ่าคุณย่าของนายอย่างเหี้ยมโหด”
“ฮ่า ๆ” เจย์หัวเราะอย่างขมขื่น “ในตอนแรกผมเริ่มไม่พอใจคุณ”
“แต่เมื่อไม่นานมานี้คุณท่านเซเวียร์ จู่ ๆ ก็บังคับให้ผมเลิกกับแองเจลีน”
“ผมเคยคิดมาตลอดว่าไม่มีอำนาจอะไรที่แข็งแกร่งพอที่จะแยกแองเจลีนกับผมออกจากชีวิตนี้ได้ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าความล้มเหลว ‘ที่ไม่จำเป็น’ ของคุณท่านเซเวียร์จะทำให้ผมยอมแยกทางกับแองเจลีนได้อย่างเต็มใจ”
“ผมทนไม่ได้หรอกที่จะแยกทางกับแองเจลีน แต่ผมต้องทำ เพราะว่าผมกลัวและไม่กล้าเอาชีวิตของเธอมาเดิมพัน พอมาคิดถึงเรื่องนี้ คุณปู่บังคับให้ผมออกจากตระกูลอาเรส และผมก็บังคับให้แองเจลีนทิ้งผม… ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดขึ้นเพราะความรักไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด” คุณท่านปู่อาเรสพูดเอาตัวรอดครั้งสุดท้าย
เจย์ตอบ “เป็นคุณปู่สินะที่ยุยงให้คุณท่านเซเวียร์พูดแบบนั้นกับผมในวันนั้น! คุณปู่กำลังบอกใบ้ให้ผมปกป้องภรรยาและลูก ๆ ของผม คุณปู่รู้หรือเปล่าว่าตอนนั้นความชั่วร้ายได้เข้ามาถึงเมืองอิมพีเรียลแล้ว?”
คุณท่านปู่อาเรสเบิกตาโพล่ง
เป็นไปตามที่เจย์ อาเรสคาดเอาไว้ ฉลาดมาก!
ในเมื่อไม่มีอะไรที่สามารถหลอกเขาได้ คุณท่านปู่อาเรสจึงต้องจำยอมสารภาพกับเขาเท่านั้น
“ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาได้มาที่เมืองอิมพีเรียลหรือยัง แต่เมื่อครึ่งปีที่แล้ว ฉันได้ฝันถึงเรื่องที่น่ากลัว ฉันฝันว่าตระกูลอาเรสลอยไปกับแม่น้ำที่เต็มไปเลือด แล้วก็เป็นตอนนั้นเองที่ฉันเริ่มทำการว่าจ้างคนพวกนี้มา”
เจย์ชื่นชมการมองการณ์ไกลที่ยอดเยี่ยมของคุณปู่อย่างแท้จริง “คุณปู่ คุณปู่มองการณ์ไกลได้อย่างยอดเยี่ยมจริง ๆ หญิงชราและครอบครัวของเธอในหมู่บ้านจันทร์สว่างได้ตายไปหมดแล้ว ผมคิดว่าคนพวกนั้นกำลังมาหาเราแล้ว”
คุณท่านปู่อาเรสรู้สึกถึงความเยือกเย็นแล่นผ่านร่างกายของเขา “เจย์ กลับไปเถอะ ภรรยาและลูกของนายยังรอนายอยู่ที่บ้าน จากนี้ไปอย่ากลับมาที่นี่อีก” คุณท่านปู่อาเรสทำได้เพียงใช้อารมณ์เพื่อทำให้เจย์ถอยกลับไป
เจย์พูดต่อ “ความเมตตาของคุณปู่ที่มีต่อผม ตอนนี้ผมรับรู้มันหมดแล้ว คุณปู่คิดว่าผมจะรอดพ้นจากมันไหม?”
คุณท่านปู่อาเรสก็ตอกกลับด้วยเสียงดังลั่นอย่างควบคุมไม่ได้ “แกต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้”
เจย์กล่าวว่า “คุณปู่ การมีชีวิตอยู่อย่างไร้จุดมุ่งหมายจะมีประโยชน์อะไรเหรอครับ?”
“ไปให้พ้น ไปให้ไกล ไปให้ไกลจากตระกูลอาเรสซะ”
“หลังจากที่ผมจัดการเรื่องแองเจลีนและลูก ๆ ได้แล้ว ผมจะกลับมา”
“พวกเราไม่ต้อนรับแกที่นี่!” คุณท่านปู่อาเรสตะโกนเสียงดัง
“ฟินน์ ไปกันเถอะ”
ฟินน์เข็นเจย์และทั้งคู่ก็เดินจากไปอย่างช้า ๆ
ความกลัวอันมากมายได้เล็ดลอดออกมาจากดวงตาของคุณท่านปู่อาเรส “ไม่ ไม่ได้ เจย์
นายกลับมาไม่ได้”
หลังจากที่เจย์กลับมาถึงปราสาท เขาเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเขียนหนังสือและแยกตัวออกมาเป็นเวลานาน
