ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 872
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 872
เซย์นจ้องที่โคลด้วยความสบประมาท “จากนี้เป็นต้นไป น้องสาวของผมจะครอบงำคุณในทุก ๆ วัน คุณจะรับมันได้เหรอ?”
แองเจลีนเหวี่ยงกำปั้นไปที่เซย์น “เซย์น นายพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?”
โคลคิดย้อนไปถึงตอนที่แองเจลีนครอบงำเขาและหูของเขาก็เริ่มร้อน
เซย์นตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “เธอชกฉันเพื่ออะไร? ฉันกำลังช่วยเธอเรื่องชีวิตรักอยู่นะ โถ ทำไมเธอถึงโง่งมงายจนไม่รู้อะไรถูกและอะไรผิดเลยล่ะ? ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้เธอก็ยังเลือกคนผิดไม่พออีกรึไง? คนไหนไม่ใช่ก็ตัดออกไปโดยไม่ต้องให้ฉันช่วยได้ไหม?”
แองเจลีนเริ่มโกรธหนัก “ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม่ฉันไม่เคยได้รับจดหมายรักตั้งแต่ยังเด็ก ฉันไม่เคยได้รับดอกกุหลาบสักดอกในวันวาเลนไทน์เลยด้วยซ้ำ กลายเป็นว่า นายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนั่นนี่เอง”
บางทีมันอาจเป็นเพราะเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายเลยตั้งแต่วัยเด็ก ดังนั้นเธอจึงหวงแหนความสัมพันธ์ของเธอกับเจย์มาก เธอเชิดชูเขาราวกับว่าเขาคือพระเจ้าและเริ่มเสพติดกับการรักเขา
ตอนนี้การที่เจย์ทิ้งเธอไป เธอจึงเจ็บปวดมากจนเธอแทบหายใจไม่ไหว
เซย์นที่ถูกน้องสาวของเขาชก สารภาพหลังจากนั้นว่า “เจย์ทำให้พี่ต้องทำแบบนั้น”
แองเจลีนตกตะลึงงัน…
มันกลายเป็นว่านับตั้งแต่วันที่เธอเจอเขา เธอถูกลิขิตให้ไม่สามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของเขาได้
เซย์นยื่นมือของเขาออกไปและพักมันต่อหน้าของแองเจลีน หลังจากนั้น เขากระชากแองเจลีนผู้โง่เขลากลับคืนสติและพูดอย่างสงบว่า “โอเค โอเค เธออยากได้จดหมายรักใช่ไหม? ฉันจะเอาจดหมายรักทั้งหมดที่ฉันเก็บไว้ให้กับเธอ”
เมื่อเขาเอ่ยถึงจดหมายรักเหล่านั้น เซย์นรู้สึกอกหัก “จดหมายรักของฉันจะไม่น้อยไปกว่าของเธอเลย และจดหมายพวกนั้นมันมีความหลากหลายที่จะทำให้เธอพอใจ”
แองเจลีนยอมแพ้แล้วตอนนี้
โคลมองดูคู่พี่ชายและน้องสาวที่ทั้งรักและเกลียดกัน จับที่คางของเขาขณะที่พูดด้วยความอิจฉาว่า “เฮ้อ คงจะดีถ้าฉันมีพี่ชายและน้องสาวที่สนิทกันแบบนี้?”
เซย์นชม้ายตามองที่โคล “โธ่ คุณเป็นแค่เด็กไม่ใช่เหรอ? นั่นก็ยอดเยี่ยมแล้ว ไม่สำคัญว่าคุณจะโง่หรือเป็นอัจฉริยะ ไม่มีใครจะเอาชนะคุณเรื่องความร่ำรวยได้หรอกนะ”
โคลพูดว่า “ผมไม่มีพี่ชายหรือน้องสาวจากพ่อและแม่คนเดียวกันเลย แต่มีพี่น้องต่างแม่มากจนเกินไป”
เซย์นเห็นใจเขามาก “งั้น คุณก็น่าเวทนา”
โคลยักไหล่และพูดอย่างเฉยเมยว่า “คติของตระกูลยอร์คของเราคือ ไม่ใช่ความสามารถในการทำเงิน แต่คือความสามารถในการใช้เงิน”
เซย์นกลืนน้ำลาย “พี่ใหญ่ คุณอยากเป็นน้องชายอุปถัมภ์ไหมล่ะ?”
โคลยิ้มอย่างอยากรู้อยากเห็นและสงสัย
แองเจลีนจับหูของเซย์น “พี่ชาย นายช่วยทำตัวเป็นผู้ใหญ่หน่อยได้ไหม?”
เซย์นส่งเสียงออกมาอย่างน่าสงสาร “ไม่ว่าจะแมวดำหรือแมวขาว ตัวที่จับหนูได้ก็คือแมวที่ดี ก็แค่ห่วงเรื่องฉันจะหาเงินยังไงตราบใดที่ฉันยังสามารถหาเงินได้”
แองเจลีนพูดอย่างเกรี้ยวกราด “ฉันเคยได้ยินแค่ผู้หญิงเกาะผู้ชายกินแต่ฉันไม่เคยได้ยินผู้ชายเกาะผู้หญิงกินนะ เซย์น นายได้ทิ้งชื่อเสียงของตระกูลเซเวียร์ลงในมหาสมุทรแปซิฟิคไปแล้ว”
เซย์นพูดว่า “นั่นคือความโง่เขลาของเธอ มีผู้ชายมากมายที่ถูกเลี้ยงดูโดยหญิงชราผู้ร่ำรวย เรามีคนหนึ่งในตระกูลของเราใช่ไหมล่ะ?”
สายตาของเซย์นมองตรงไปที่เจ้าบ่าว เซธที่อยู่ห่างออกไป
แอลเจลีนโกรธเขามากจริง ๆ
เซย์นเริ่มจินตนาการ “เมื่อฉันมีเงิน ฉันจะใช้ทองคำเพื่อฝังถนนทองคำให้กับเธอเพื่อที่ในตอนที่เธอได้แต่งงาน แขกทั้งหลายจะต้องแสบตา”
แองเจลีนย์พูดไม่ออก “ในตอนที่นายมีเงิน คิดถึงเรื่องแต่งงานของตัวเองก่อนเถอะ”
