ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 879
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 879
เซย์นถอนหายใจ “นายช่างเป็นพ่อที่สันโดษจริง ๆ ถ้าน้องสาวของฉันรู้ว่าเธอคงจะไม่ได้เจอเจนสันในอีกสิบปีข้างหน้า เธอคงจะไม่ยกโทษให้นายอย่างแน่นอน”
รอยยิ้มที่บูดบึ้งปรากฏขึ้นบนหน้าของเจย์ “ฉันไม่คาดหวังให้เธอยกโทษให้กับฉันสำหรับทุก ๆ อย่างที่ฉันได้ทำลงไป”
เซย์ก็รู้ด้วยว่าเจย์ช่วยคนรักของเขาไม่ได้ ดังนั้น เขาจึงหุบปากที่สาปแช่งของเขาไว้
เจย์หยิบตั๋วสองใบออกจากกระเป๋าและยื่นมันให้กับเซย์น “ด้วยความน่าจะเป็นทั้งหมด แองเจลีนเดาว่าเจนสันเข้าร่วมวิทยาลัยเยาวชนในตำนานคือสิ่งที่ฉันทำ ถ้าฉันเข้าไปยุ่งกับร็อบบี้น้อยด้วย เธอจะสงสัย เซย์น ฉันอยากให้นายพาร็อบบี๊น้อยไปเข้าร่วมในการประลองเทควันโดที่ถูกจัดในมณฑลเอส แน่นอนว่าการประลองนั้นเป็นของปลอม เมื่อนายมาถึงในมณฑลเอส สตอร์มจะไปเจอกับนายและเขาจะพาร็อบบี้น้อยไปสถานที่ลึกลับอีกที่หนึ่งโดยเครื่องบิน”
“ไปที่ไหนล่ะ?” เซย์นถาม
“ฉันบอกไม่ได้”
เซย์นเริ่มยั้วะโดยคำพูดของเจในทันที “นายต้องเก็บมันเป็นความลับแม้แต่กับฉันเลยรึ?”
เจย์พูดว่า “สำหรับฉันแล้ว ยิ่งคนรู้ที่ที่ร็อบบี้น้อยอยู่น้อยเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งปล่อยภัยเท่านั้น”
เซย์นรู้สึกว่า หลังจากที่ท้องฟ้าถล่มลงมาอย่างรวดเร็ว ขณะที่ภูเขาเอฟเวอร์เรสต์กำลังกดทับที่ตัวเขา การเข้าใกล้ที่ยากจะควบคุมก็กลายเป็นความรู้สึกที่หนักอึ้ง
“เซ็ตตี้น้อยคือคนสุดท้ายใช่ไหม?” เสียงของเซย์นมีร้องรอยของการสะอื้น
เจย์พูดว่า “เซ็ตตี้น้อยไร้เดียงสา เพราะงั้นฟินน์สามารถพาเธอไปได้ง่าย ๆ ฉันจะพยายามให้เซ็ตตี้น้อยอยู่กับแองเจลีนจนถึงที่สุด”
เซย์นพยายามอย่างหมดท่าที่จะกลั้นน้ำตาของเขาเอาไว้ “น้องสาวของฉันจะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในตอนท้ายอยู่ดี ใช่ไหม?
หัวใจของเจย์รู้สึกเหมือนถูกหนามแหลมทิ่มแทง “ซึ่งนี่ก็เป็นเหตุผลที่ฉันหวังว่านายจะปล่อยเอมิเนนต์ ออเนอร์ไปและช่วยเธอเริ่มบริษัทใหม่ แน่นอนว่า ฉันจะให้ค่าตอบแทนกับนายอย่างงาม”
เสียงเบา ๆ และดึงดูดของเจย์ถูกผสมเข้ากับอารมณ์ที่ลึกซึ้ง “ฉันได้โอนอาณาจักรของแกรนด์ เอเซียภายใต้ชื่อของแองเจลีน ได้โปรดทิ้งเอมิเนนต์ ออเนอร์ไปและช่วยเธอดูแลบรัษัทใหม่แห่งนี้ด้วยกัน ฉันรู้ว่าคำขอนี้มันค่อนข้างยากสำหรับนาย แต่ถือว่านี่คือการที่ฉันขอร้องนาย”
ตาของเซย์นแดงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาบนหลังมือของเขาพร้อมกับเสียงแปะ ๆ เซย์นเช็ดมันออกด้วยเสื้อของเขา ยิ้มและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “นี่คือสิ่งที่ยอดเยี่ยม ฉันไม่ขัดข้องเลย ไม่เลย”
เจ้าชายที่อยู่บนจุดสูงสุดของโลกได้อ้อนวอนด้วยเสียงเบา ทำให้ปัญหาของตัวเขาเองทั้งหมดหายไป
เจย์ยิ้มจาง ๆ “ฉันจะไม่เข้าใจนายเรื่องอะไร? ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าแล้วว่านายจะขัดข้องหรือไม่ สรุปคือ นี่คือสิ่งที่ฉันติดค้างนาย”
เซย์นพูดว่า “นายจัดเตรียมทุกอย่างเป็นรายบุคคล แต่นายล่ะ? นายจะไปเมื่อไหร่?”
เจย์พูดว่า “ฉันจะอยู่กับปู่และพ่อของฉัน อยู่เป็นเพื่อนพวกเขาจนถึงที่สุด ฉันเป็นสมาชิกของตระกูลยอร์กเช่นเดียวกับตระกูลอาเรส มีแค่ฉันเท่านั้นที่จะจบความคับข้องใจนี้ได้”
เซย์นตะคอกว่า “เจ้านักฆ่าสิ้นหวังพวกนั้นจะไม่สือบบรรพบุรุษของนายในช่วง 18 ชั่วอายุคน ก่อนที่จะฆ่านายหรอก อีกอย่าง ทุกคนคิดว่านายคือลูกชายของแจ็ค อาเรส”
“นายจะยังอยู่และตายพร้อมกับพวกเขาหลังจากที่ตระกูลอาเรสทำกับนายมากแค่ไหนเนี่ยนะ? นายบ้าหรือเปล่า?”
รอยยิ้มอ่อนโยนเติมเต็มสายตาของเจย์ “มีความแตกต่างอะไรไหมระหว่างวิธีการที่ตระกูลอาเรสทำกับฉันกับวิธีการที่ฉันทำแองเจลีน?”
เซย์นตกตะลึงงัน จากนั้นเขาก็อุทานออกมาว่า “โธ่เว้ย ทุกคนในตระกูลอาเรสเป็นนักแสดงหรือไง? นายสมควรเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเกี่ยวกับภาพยนต์และโทรทัศน์นะ”
เจย์พูดว่า “มีอีกสิ่งหนึ่ง ฉันอยากให้นายถ่ายทอดข้อความถึงโจเซฟีนเพื่อฉันในอนาคต”
“ว่ามา” ท่าทีของเซย์นเริ่มจริงจังเมื่อเจย์เอ่ยถึงโจเซฟัน
“บอกเธอว่าพ่อของเธอขับไล่เธอออกจากอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเพื่อประโยชน์ของตัวเธอเอง”
“ฉันรู้” เซย์นกล่าว
เจย์เหลือบมองเขาขณะที่เซย์นยักไหล่และยิ้มอย่างโง่เง่า “เอิ่ม เธอไม่รู้หรอก ฉันจะบอกเธอเอง”
หลังจากที่เจย์สารภาพทุกอย่าง เขาเหลือบมองเซย์นอย่างมีจุดประสงค์
เซย์นคิดว่าสายตาของเจย์ดูมีแผนร้าย เขาวางมือทาบอกและดูระมัดระวัง “นายวางแผนจะทำอะไรกับฉัน?”
“ฟินน์ โยนเขาออกไป”
