ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 889
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 889
เซย์นหยิบโทรศัพท์ออกมาและด้วยนิ้วสั่น ๆ เขาได้จองตั๋วเครื่องบินเที่ยวแรกสุดไปยังประเทศเอสสำหรับเขาและร็อบบี้น้อย
จากนั้นเขาก็ส่งข้อความหาเจย์ว่า ‘เครื่องบินจะออกเวลา 13.00 น. วันนี้’
ณ แกรนด์เอเซีย
เมื่อเจย์เห็นข้อความ เขาก็ยังคงไม่สามารถอดกลั้นความโศกเศร้าในใจไว้ได้ ทั้ง ๆ ที่เขาได้เตรียมใจไว้นานแล้ว
เขาเอนศีรษะลงบนพนักพิงเก้าอี้ทำงาน ร่องรอยของความหดหู่ใจที่หายากปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาดุจน้ำแข็งแกะสลัก
“ฉันกำลังส่งลูก ๆ ไปยังที่ต่าง ๆ ทีละคน และทิ้งให้แองเจลีนอยู่คนเดียว แองเจลีนคงจะไม่มีวันยกโทษให้ฉันแน่ ๆ” เจย์พูดอย่างเศร้าสร้อย
ฟินน์ปลอบว่า “เมื่อหายนะมาถึงและคุณไม่เต็มใจที่จะอยู่อย่างโดดเดี่ยว ผมเกรงว่าคุณผู้หญิงจะเจ็บปวดและทรมานทั้งวันยิ่งกว่า เธอจะมีแรงที่จะดูแลลูก ๆ ได้ยังไงกันครับ?”
“ตอนนี้ฉันได้ทำให้เธอเกลียดฉันมากขึ้นไปอีก แต่ฉันหวังว่าความเจ็บปวดของเธอจะลดลงทีละน้อยในอนาคต” เจย์กล่าว
ในตอนนั้นเอง เกรย์สันก็ผลักประตูและเข้ามา เขาถือเอกสารกองใหญ่อยู่ในมือโดยมีตราประทับส่วนตัวของเจย์ประทับอยู่
“ท่านประธานอาเรส เอกสารพวกนี้ต้องการลายเซ็นและตราประทับของคุณ หลังจากที่คุณเซ็นและประทับตราแล้ว ตำแหน่งของผู้รับผิดชอบแกรนด์เอเซียจะถูกโอนไปยังคุณแองเจลีนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครับ”
เจย์พยักหน้าและปรับยืดท่าทางของเขาให้ตรง
เมื่อเปิดพลิกหน้าเอกสาร เขาลงชื่อของตัวเองอย่างร่าเริงในทุกที่ที่เกรย์สันชี้บอก
หลังจากที่เขาเซ็นเสร็จ เจย์ก็เริ่มหัวเราะกับตัวเอง “แองเจลีน ตอนนี้ฉันเป็นคนยากจนที่ไม่มีอะไรเลย จากนี้ไป ฉันคงจะต้องพึ่งพาเธอให้เธอเลี้ยงฉันแล้วล่ะนะ”
ฟินน์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะให้กับประธานอาเรสที่พบกับความสุขท่ามกลางความทุกข์ยาก
“ท่านประธานอาเรสครับ ผมเกรงว่าคุณจะต้องอ้อนวอนนายหญิงในวันข้างหน้า เพื่อที่เธอจะได้ยกโทษให้กับคุณที่คุณโกหกเธอครั้งใหญ่ในวันนี้นะครับ” เกรย์สันพูดขณะหยอกเล่น
เจย์ได้จินตนาการถึงอนาคตที่สดใส “ถ้าฉันสามารถหนีพ้นจากความหายนะได้ ไม่เพียงแต่ฉันจะขอโทษเธออย่างนอบน้อมเท่านั้น ฉันยังสามารถคุกเข่าลงบนทุเรียนเพื่อเธอได้ทุกวัน ฉันจะทำทุกอย่างเลย”
ท่าทางของเกรย์สันดูจริงจัง
เขาอ้าปากขึ้นและรวบรวมความกล้าของเขาออกมาหลังจากที่ใช้เวลานานพอสมควร “ท่านประธานอาเรสครับ มีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเมื่อคืนนี้ครับ”
รอยยิ้มของเจย์ถูกแช่ไว้บนใบหน้าของเขา เขาเงยหน้าขึ้นมองที่เกรย์สัน
เกรย์สันพูดต่อ “เมื่อเช้านี้ แฟรน ยังที่เป็นเน็ตไอดอลได้บอกเล่าเกี่ยวกับตอนที่เธอได้กลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนกับฮาร์เปอร์ในห้องถ่ายทอดสด เธอบอกว่าเธอเห็นคนจำนวนมากตายในพื้นที่ครับ”
เจย์ยืนขึ้นด้วยความตกใจ “แล้ว?”
“ผมไม่อาจกล้าปล่อยให้เธอทำความลับรั่วไหลต่อได้ ผมจึงส่งแฮ็กเกอร์ไปบล็อกห้องถ่ายทอดสดของเธอครับ”
เจย์หยิบเสื้อคลุมของเขาขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและสั่งฟินน์ “ตามฉันกลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน”
“ครับ”
เกรย์สันพูด “ผมจะไปด้วยครับ”
ในเวลาไม่ช้า เจย์และพวกพ้องก็มาถึงอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน แต่ในพื้นที่ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ยามยืนอยู่ในตำแหน่งของตัวเอง ปฏิบัติหน้าที่ของตน
ฟินน์กล่าว “เป็นไปได้ไหมครับที่เน็ตไอดอลคนนั้นกำลังโกหก?”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ขึ้น สายตาของเขาก็ถูกดึงดูดด้วยตัวอักษรสีแดงเข้มที่เปื้อนตึก D13
“พวกมันมาจริง ๆ” ฟินน์กล่าว
“อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนได้ปิดบังข่าวไว้ แต่มองข้ามสัญลักษณ์เตือนเทพเจ้าแห่งความตายที่อยู่บนยอดตึก ผมสงสัยว่าเมื่อคืนนี้มีผู้เสียชีวิตกี่คนกันนะ?” สตอร์มกล่าว
เจย์มองดูยามรักษาการณ์รอบ ๆ ตัวเขา เพียงผิวเผินมันก็ดูเกือบจะเหมือนเดิมก่อนหน้านี้ แต่ระยะห่างระหว่างยามรักษาการณ์แต่ละคนเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“พวกเขาเพียงให้สัญญาณเราถึงความตายเท่านั้น เขาไม่ได้อยากให้พวกเราตายเร็วขนาดนี้หรอก เขาต้องการลงโทษพวกเรา และให้พวกเราได้ลิ้มรสความตื่นตระหนกและความกลัวของการใกล้ตาย” เจย์กัดฟันพูด
เกรย์สันมองดูเครื่องหมายแห่งความตาย D13 และสงสัย “ ‘D’ นี้หมายถึงความตาย แต่ผมไม่เข้าใจตัวเลข หมายเลข 13 หมายถึงอะไรกันครับ? มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขากำลังแสดงความเมตตาด้วยการพรากชีวิตจากตระกูลอาเรสเพียงแค่ 13 คนหรอกใช่ไหมครับ?”
ฟินน์กล่าว “ถ้าเราดูสิ่งนี้ตามการตีความในสมัยโบราณล่ะก็ ผมเกรงว่า 13 นี้จะหมายถึงกำหนดเวลาของความตายครับ”
“หรือพูดอีกอย่างก็คือ ตระกูลอาเรสมีเวลาที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานสุด 13 วัน?” ท่าทางของเกรย์สันตึงเครียด
