ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 905
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 905
ด้วยที่ไม่มีรถเป็นของตัวเอง โจเซฟินจึงทำได้แค่เรียกรถไปยังอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน
เธอยืนอยู่ที่สี่แยกเพื่อเรียกแท็กซี่
หลังจากที่ขึ้นรถ จู่ ๆ ใครบางคนก็เข้าหาเธอจากด้านหลังรถและดึงประตูเปิดออก พวกเขาเข้ามานั่งข้าง ๆ โจเซฟิน
โจเซฟินจ้องเซนด้วยสายตาที่งุนงง “นายกำลังสะกดรอยตามฉันใช่ไหม เซย์น เซเวียร์?”
เซย์นปากแข็ง “ใคร ใคร ใครกำลังตามเธองั้นเหรอ?”
เขาจ้องเรือนร่างที่โค้งเว้าและสายตาที่ดูถูกของโจเซฟินก่อนที่จะกลืนน้ำลาย คำพูดที่เขาพูดตรงข้ามกับความคิดในหัวของเขาอย่างสิ้นเชิง “ใครอยากที่สะกดรอยตามผู้หญิงหน้าอกแบนแบบเธอกันล่ะ?”
โจเซฟีนเงื้อหมัดและเริ่มต่อยเซย์น “ฉันคัพดีย่ะ! สายตาดูถูกที่นายมองฉันนี่มันอะไรกัน?”
“คัพดีงั้นเหรอ?” เซย์นถามอย่างสงสัย “ฉันว่ามากสุดก็คัพซีนะ”
คนขับแท็กซี่เริ่มไม่สบายใจ “อะแฮ่ม อะแฮ่ม พวกคุณสองคนจะไปที่ไหนครับ?”
“อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนค่ะ”
“เอมิเนนต์ ลิมิตเต็ดครับ”
โจเซฟินจ้องเซย์น “เป็นสุภาพบุรุษหน่อย สุภาพสตรีมาก่อน”
เซย์นชักสีหน้าและอ้อนวอน “แต่ฉันรีบ เราไปที่เอมิเนนต์ก่อนไม่ได้เหรอ?”
โจเซฟินยอม “ก็ได้”
รถคันนั้นเลี้ยวกลับไปทางเอมิเนนต์ ลิมิตเต็ด
20 นาทีต่อมา
แท็กซี่คันนั้นก็มาถึงเอมิเนนต์ลิมิตเต็ด
เซย์นดึงมือโจเซฟินให้ออกจากรถไปพร้อมกับเขา “ลงมากับฉัน ฉันะจะไปส่งเธอที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนในตอนที่ฉันทำสิ่งที่ต้องทำเสร็จ”
โจเซฟินลังเล เสียงในหัวของเธอกำลังเตือนเธอว่าเซย์นคือผู้ชายที่แต่งงานแล้วและเธอควรจะรักษาระยะห่างกับเขาไว้
แต่ร่างกายของเธอดูเหมือนจะขยับและตามเขาไปก่อนที่เธอจะรู้ตัว
เมื่อเดินเข้าไปในเอมิเนนต์ ท่าทีสบาย ๆ ของเซย์นก็เริ่มคิดหนัก ท่าทางที่อันหล่อเหลาของเขาดูเปลี่ยนไปเป็นท่าทางที่เคร่งขรึมยิ่งกว่าทหารผ่านศึก
เมื่อมองไปรอบ ๆ เอมิเนนต์ ลิมิตเต็ดของเซย์น โจเซฟินก็พบว่ามันอยู่ในสภาพที่กำลังถูกปิด
ไม่มีพนักงานในที่ทำงานและออฟฟิศก็ถูกทำความสะอาดและว่างเปล่า
“เกิดอะไรขึ้นกับบริษัทของนายเหรอ เซย์น?” โจเซฟีนถามด้วยความตกใจ
เซย์นยิ้มอย่างสะเทือนใจ “บริษัทล้มละลายน่ะ”
โจเซฟีนรู้สึกบีบคั้นหัวใจกับแววตาที่เศร้าหมองของเซย์นที่มีต่อเอมิเนนต์ เธอพยายามที่จะปลอบเขาว่า “ก็แล้วไงล่ะ ถ้านายจะล้มละลาย? จะพูดอะไรได้อีก? มันดีกว่าที่จะเสียอานมากกว่าเสียม้า นี่อาจจะเป็นราคาเพียงเล็กน้อยที่ต้องจ่ายเพื่อเลี่ยงความโชคร้ายที่ยิ่งใหญ่กว่า ใครจะรู้ล่ะ บางทีทุกอย่างอาจจะเป็นไปอย่างราบรื่นจากนี้เป็นต้นไปก็ได้”
เธอพูดเสริมด้วยน้ำเสียงซุกซนว่า “ฉันคิดว่านายคงจะถังแตกมากกว่านะตอนนี้”
เซย์นท้อแท้ “ฉันยอมตายดีกว่า”
“การมีชีวิตอยู่มันดีกว่าตายนะ” โจเซฟินจ้อง “นายไม่ใช่เด็กแล้วนะ การถังแตกไม่ได้การันตีความตายซะหน่อย ไม่เห็นจะมีอะไรต้องละอายใจเรื่องการถังแตกเลย”
เซย์นเดินไปยังออฟฟิศของเขาด้วยท่าทีที่มืดมน
โจเซฟินเดินตามเขา
ออฟฟิศของเซย์นว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งโต๊ะสำนักงานให้เห็น มีเพียงเตียงทรงอังกฤษที่ดูใหม่อยู่ตรงหัวมุมห้องเท่านั้น
ถัดมาเป็นตู้กดน้ำร้อน
บนผนังฝั่งตรงข้ามมีโปรเจ็กเตอร์พร้อมกับซีดีและดีวีดีจำนวนมากบนตู้โทรทัศน์
มันคือการจัดบ้าน
โจเซฟินอดไม่ได้ที่จะแหย่ว่า “ฉันเห็นว่าพวกเขาไม่เรียกนายว่าพ่อมากรักแห่งเมืองนางแอ่นอย่างไม่มีสาเหตุแล้วหนิ เซย์น ไม่มีเฟอร์นิเจอร์สำนักงานในออฟฟิศของนายสักชิ้น กลับกัน ที่ฉันเห็นก็คือของสันทนาการ”
รูม่านตาของเซย์นมืดมนขณะที่เขาจ้องโจเซฟีนด้วยความตกใจ
ทุกอย่างที่นี่ถูกเตรียมไว้เพื่อเธอ
โจเซฟินเดินไปรอบ ๆ ห้อง หันหลังมา เธอก็พบว่าเซย์นกำลังจ้องเธอด้วยแววตาที่ไม่ปกติ เขาเข้าหาเธอพร้อมกับมือไขว้หลังด้วยท่าทีที่น่าหวาดกลัว
โจเซฟินรู้สึกไม่สบายใจ ถอยหลังติดผนังและถามเขาด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว “นายกำลังจะทำอะไรน่ะ เซย์น?”
