ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 913

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 913

เช่นเดียวกันแม่ของเขา ม่านตาของโคลเป็นสีนิลและลึกล้ำ ลูกตาของเขายังส่องประกายราวกับดวงดาวที่เจิดจ้าที่สุดในท้องฟ้าที่ไร้จุดสิ้นสุดและว่างเปล่า

ทั้งคู่มีผิวที่เนียนเรียบและไร้ที่ติ ราวกับว่าพวกเขาได้โผล่ออกมาจากอ่างน้ำนม

แม่ของเขาเคยเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างแท้จริง

รูปลักษณ์ของโคลก็ดูเหมือนจะมีความรู้สึกถึงความงามของผู้หญิงด้วย

ไม่ต้องพูดถึงความคล้ายคลึงกันอีกประการหนึ่งที่ทั้งสองล้วนมีเหมือนกัน พวกเขาทั้งคู่เป็นพวกยอร์ก!

“กลับกันเถอะ ฟินน์” เจย์ระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านในอกของเขา

เมื่อกลับมาถึงอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เจย์ขังตัวเองไว้ในห้องเขียนหนังสืออีกครั้งและเริ่มร่างพิมพ์เขียวของแหวนทั้งสองวง

จากนั้นเขาก็ส่งพวกนี้ให้ฟินน์พร้อมกับคำสั่ง “ถ้าฉันจำไม่ผิด นี่ควรเป็นเครื่องหมายตราประจำขององค์กรโลกาวินาศ ให้ใครสักคนทำงานข้ามคืนทำมันขึ้นมา ให้ภูตผีที่เหลือใส่คนละหนึ่งวงและพวกนายก็น่าจะปลอดภัย”

ฟินน์อ้าปากค้าง “แล้วคุณล่ะครับท่านประธาน?”

เงาดำได้ปกคลุมท่าทีที่คมเข้มของเจย์ “จากสิ่งที่ฉันได้อ่านเกี่ยวกับองค์กรโลกาวินาศนี้มาสองสามวันนี้ ฉันสามารถสรุปได้ว่าการแก้แค้นครั้งนี้จะไม่มีวันจบลงถ้าตระกูลอาเรสไม่ยอมจ่ายคืนด้วยราคามหาศาล นั่นมันคือการทำงานของพวกเขา ฟินน์ ดังนั้นให้ความเกลียดชังและการแก้แค้นทั้งหมดจบลงที่ฉันเถอะ”

ฟินน์จ้องมองไปที่ปฏิทินบนผนัง เหลือเวลาเพียงสามวันก่อนความตายจะมาเคาะประตูบ้านพวกเขา

เจย์ยืนขึ้นจากเก้าอี้ เขาเชิดหน้าสูงเหมือนราชาในยามค่ำคืน มีพลังที่ดุร้ายและกดขี่ออกจากตัวเขา “ฉันควรเริ่มการเตรียมการขั้นตอนสุดท้ายสำหรับพื้นที่นี้”

เจย์เดินไปยังชาโตว์ เดอ เซลีน เมื่อคุณท่านปู่มองเห็นเขาก็ฉุนเฉียวและหันหลังกลับเมินเฉยต่อเขา

คุณท่านปู่ไม่เคยมองเขาด้วยสีหน้าใดเลยนอกจากสีหน้าที่บึ้งตึงนับตั้งแต่การตัดสินใจที่โง่เขลาของเขาที่จะกลับมายังอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน

เจย์ก้มโค้งลงตรงหน้าคุณท่านปู่แล้วยิ้ม “คุณปู่คิดจะต่อต้านผมอีกนานแค่ไหนเหรือครับ? เหลือเวลาอีกเพียงแค่สามวันเท่านั้นที่เราจะตายและแยกจากกันนะครับ เราจะเกิดใหม่เป็นคนอื่นโดยที่เราจะไม่มีความทรงจำต่อกัน เส้นทางของเราอาจจะไม่มีวันได้บรรจบพบเจอกันก็ได้นะครับ คุณปู่จะไม่ใช้เวลาสองสามวันที่เหลือนี้เพื่อสอนหลานชายของคุณปู่เกี่ยวกับชีวิตอีกสักหน่อยเหรอครับ?”

คุณท่านปู่หงุดหงิด

“ดูแกสิ เจย์ อาเรส ผู้ชายที่ใช้ชีวิตโดยการยืมเวลา แต่แกก็ยังมีอารมณ์ที่จะพูดเล่นไปทั่วอยู่อีก”

บางทีคุณท่านปู่อาจรักเจย์มากเกินไป

ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เจย์มักจะใจเย็นและสงบสติอารมณ์อยู่เสมอโดยไม่ระมัดระวังถึงสถานการณ์

“ทุกคนต้องตายครับคุณปู่ นั่นคือวิถีชีวิต ผมได้ใช้ชีวิตของผมไปกับความรักทั้งหมดของหัวใจของผม ผมไม่เสียใจเลย” เจย์ตอบ

“จริงเหรอ?” คุณท่านปู่ถาม “แกถึงขั้นให้แกรนด์เอเซียแก่เธอ แล้วถ้าเธอเอาบริษัทที่แกทุ่มเทใจลงไป พร้อมกับลูก ๆ ของแก แล้วไปแต่งงานกับผู้ชายที่แกแสนจะเกลียดล่ะ?”

แววตาที่ดุร้ายได้ตัดผ่านความสงบนิ่งของรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเจย์

คุณท่านปู่กัดลิ้นตัวเองและถอนหายใจ “แกไม่อยากให้มันเกิดขึ้นใช่ไหม? เพราะฉะนั้นออกไปจากอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนซะ ฉันแน่ใจว่าความสามารถของแกมีมากพอที่จะป้องกันตัวเองได้อยู่แล้ว”

เจย์ตอบว่า “อย่าเสียเวลากับหัวข้อที่ไร้สาระอย่างนั้นดีกว่าไหมครับคุณปู่? ผมมาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการต่อต้านองค์กรโลกาวินาศ”

คุณท่านปู่ส่ายหัวอย่างแรง “ลืมมันไปเถอะ ความตายเป็นเพียงทางเลือกเดียวแล้วเท่านั้น”

เจย์หันไปมองป้อมยามรักษาการณ์ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก “ถ้าเป็นอย่างที่คุณปู่พูดว่าความตายเป็นเพียงทางเลือกเดียว แล้วทำไมคุณไม่ให้พวกเขาอยู่และตายไปพร้อมกับคุณปู่ที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนด้วยล่ะครับ?”

แววตาของคุณท่านปู่ฉายความรู้สึกผิดออกมา

“ฉันปิดบังอะไรจากแกไม่ได้เลยจริง ๆ สินะ”

เมื่อรวบรวมสติได้แล้ว คุณท่านปู่ก็เริ่มพูดคุยกับเจย์อย่างจริงจัง “เมื่อโลกาวินาศทำการเข่นฆ่า พวกมันชอบใช้อาวุธชีวภาพ เจย์ ฉันคิดว่าแกสามารถเรียกมันว่าความหวังก็ได้นะ แต่ตระกูลอาเรสได้ทำความเข้าใจส่วนหนึ่งของอาวุธดังกล่าวแล้วในช่วงที่แม่ของแกอยู่ที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ฉันได้สร้างรถถังที่แข็งแรงพอที่จะยับยั้งอาวุธชีวภาพนี้ได้ และฉันอยากให้แกขับมันในวันนั้น”

เจย์ปัดออกอย่างไม่สนใจแม่แต่น้อยด้วยข้อตกลงที่ทำอย่างลวก ๆ “แน่นอนครับ ผมมีศาสตราจารย์ที่เป็นรุ่นพี่ด้านเครื่องสำอางที่สถาบันเยาวชนแห่งตำนานเตรียมแพะรับบาปสองสามคนที่มีรูปร่างคล้ายกับคุณปู่เช่นกัน สิ่งที่คุณปู่ต้องทำคือรออย่างอดทนในวังใต้ดิน แม้ว่าคุณปู่จะต้องอดอาหารรอความช่วยเหลืออีกสองวันต่อมาก็ตามนะครับ”