ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 919
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 919
เซย์นจ้องมองไปที่นาฬิกาที่ผนังอย่างไม่สบายใจนัก
โจเซฟินนั่งลงบนเตียง พร้อมกับมือที่ถูกมัดไว้ข้างหลัง
หลังจากหันไปมองที่ผนังนับครั้งไม่ถ้วน โจเซฟินก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้นอกจากแซวเขา “นี่เป็นครั้งที่ 99 ที่นายดูนาฬิกาแล้วนะ เซย์น นาสอยากกอดมันไหม? หรือบางทีอาจจะใช้ชีวิตที่เหลือของนายกับนาฬิกาไปเลยไหม?”
เซย์นนั่งอยู่ข้าง ๆ เธออย่างกังวล
“โจเซฟิน ถ้าฉันบอกเอว่าคืนนี้เป็นคืนการต่อสู้ของโลกาวินาศและอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนล่ะ? เธอจะทำอะไร”
โจเซฟินเบิกตาโพล่งด้วยความกลัวในสิ่งที่คำพูดของเขาหมายถึง เธอเริ่มตะโกนและกรีดร้อง “ปล่อยฉันออกไปนะ ฉันต้องไป”
เซย์นถึงกับผงะจากการเดือดพล่านอย่างกะทันหันของเธอ “โจเซฟิน ฉันแค่บอกว่า อาจจะ”
โจเซฟินเริ่มขัดขืนกับการถูดมัดไว้ “แล้วถ้าสิ่งนี้กลายเป็นความจริงล่ะ เซย์น? นั่นหมายความว่าฉันจะไม่ได้เจอครอบครัวอีกเลยหลังจากคืนนี้ นายกำลังทำให้ฉันพลาดโอกาสสุดท้ายในการบอกลานะเซย์น! นายมันช่างโหดร้ายแบบนี้ได้ยังไงกัน? นายมันเป็นปีศาจ!”
เซย์นรู้สึกว่าจิตใจของเขาแตกสลายอยู่เบื้องล่างน้ำหนักของคำพูดที่โกรธเคืองของโจเซฟิน
“หลังจากคืนนี้นะ โจเซฟิน เมื่อพรุ่งนี้เช้ามาถึง ฉันสัญญาว่าฉันจะแก้มัดให้เธอนะ ตกลงไหม? ฉันสัญญา”
ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังสนั่นกึกก้องจากนอกหน้าต่าง ราวกับฟ้าผ่าที่แรงพอที่จะทำให้ท้องฟ้าแตกกระจาย แรงสั่นสะเทือนของมันทำให้ไม่มีมุมไหนของเมืองอิมพีเรียลไม่รู้สึกถึงมัน
เซย์นและโจเซฟินรู้สึกว่าแก้วหูของพวกเขากำลังจะระเบิด
ทั้งคู่มองหน้ากัน
เมื่อดึงม่านออก เซย์นก้มองไปที่ทิศทางของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน แล้วพบว่าได้มีหมอกดำปกคลุมอยู่
เซย์นพึมพำกับตัวเอง “นี่มันเกิดขึ้นจริง ๆ เหรอ?”
เมื่อรวบรวมแรงที่มีราวกับกำลังทหาร 1,000 นาย โจเซฟินก็พยายามจะปลดเชือกรอบข้อมือของเธอออก
เซย์นหันไปเห็นใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวจากความพยายามที่ใส่ไปที่มือของเธอและรอยแดงอันแสนน่าใจหายที่หางตาของเธอ เธอถูกกระตุ้นด้วยความเจ็บปวดในใจของเธอ
“ฉันเกลียดนาย เซย์น เซเวียร์”
“ฉันเกลียดนาย”
โจเซฟินตะโกนว่า “เป็นความผิดของฉันเองที่รักนาย”
“ถ้านายแต่งงานกับฉันไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ทำไมนายถึงไม่ยอมให้ฉันทำตามความต้องการสุดท้ายของฉันล่ะ?”
“แน่นอนว่านายทำดีกับฉันอยู่แล้ว”
ลมหายใจของเซย์นสะดุดกับคำพูดของโจเซฟิน
“ฉันทำเพื่อประโยชน์ของเธอนะ โจเซฟิน”
โจเซฟินตะโกน “เพื่อฉันงั้นเหรอ? นายควรเคารพคำขอร้องของฉันและช่วยให้มันเป็นจริงสิถ้านายทำเพื่อฉันจริง ๆ น่ะ”
เซย์นตัวสั่นเทาเมื่อเขาเดินไปหาโจเซฟินแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาขณะที่เธอคร่ำครวญอยู่เต็มหัวใจ
“ขอร้อง โจเซฟิน ฉันขอร้องเธอล่ะ มันแค่คืนนี้เท่านั้น โอเคไหม? อย่าร้องไห้เลยนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”
น้ำเสียงของโจเซฟินเต็มไปด้วยความโกรธ “ไม่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับตระกูลอาเรสหลังจากคืนนี้ไปแล้ว ฉันสาบาน เซย์น ฉันสาบาน ฉันจะฆ่าตัวตายทันที”
เซย์นอ้าปากค้างเพราะคำพูดของเธอ
การร้องไห้คร่ำครวญ ความโกรธเคือง และการดิ้นรนทั้งมือทั้งเท้า ทำให้โจเซฟินหมดแรง
ด้วยความเหนื่อยล้า เธอล้มตัวลงนอนบนเตียงและเริ่มต่อว่าเซย์นเรื่องบาปของเขา “นายไม่รู้หรอกว่าการได้รักมันหมายความอะไร เซย์น”
“พวกเราเพียงแค่เคยเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลอาเรส และเป็นลูกชายของตระกูลที่ถูกเหยียบย่ำ นายรู้สึกว่านายไม่ดีพอและนายก็ไม่กล้ายอมรับความรักของฉัน ฉันจึงได้วิ่งไล่ตามนายแทน นาสรักฉันใช่ไหม? แล้วทำไมนายไม่ยอมรับความรักของฉันล่ะ? นายทำเพียงแค่ดึงเชอร์ลี่ย์ โทมัสเข้ามาระหว่างเรา นายทำเพียงแค่เผาทิ้งทุกความอาลัยอาวรที่ฉันมีต่อนาย”
“ช่างเถอะ นายทำมันไปแล้ว ไม่มีอะไรเหลือที่ทำให้ฉันต้องอยู่แล้ว ทั้งหมดที่ฉันต้องการมีแค่ได้ตายไปกับครอบครัวของฉัน แล้วทำไมนายต้องห้ามฉันด้วย?”
“ทำไมนายต้องฝืนใจฉันอยู่เสมอ? มันเจ็บนะ มากจนมันเหมือนเจ็บเจียนตายได้เลย”
“ฉันไม่ควรรักนายเลย”
“ฉันหมายความแบบนั้นจริง ๆ เซย์น ฉันไม่ควรรักนายเลย”
ดวงตาของเซย์นส่งประกายด้วยน้ำตาขณะที่เขาพยายามจะหายใจ อกของเขาเหมือนถูกก้อนหินกดทับตรงหัวใจ
เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ไร้วิญญาณของโจเซฟิน เขาพึมพำอย่างเศร้าสร้อย “เธอพูดถูก เธอไม่ควรรักฉันเลย ฉันไม่ใช่คนที่คู่ควรกับความรักที่เธอเต็มใจจะมอบให้เลย”
