ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 926

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 926

แองเจลีนเดินเข้าหาพร้อมกับความตั้งใจที่จะปลอบโจเซฟีน เพียงเพื่อดูความไม่สบายใจที่เพิ่มขึ้นขณะที่สายตาของอีกคนมองมาที่เธอ

ท่าทีของทั้งเซย์นและโจเซฟินทั้งน่าสงสารและน่าห่วง ทำให้แองเจลีรู้สึกไม่สบายใจ

“พี่ชายของเธออยู่ไหน?” เธอถาม

โจเซฟินอ้าปาก เพียงแต่ถูกมือของเซย์นปิดเอาไว้ราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน

เลือดนั้นก็ไหลจากหน้าของแองเจลีน ทิ้งให้เธอเป็นเหมือนผีเสื้อปีกเดียวที่ไม่สามารถกางปีกของมันและบินไปได้ ถูกลิขิตให้เหี่ยวและแห้งไป

“พี่ชายของเธออยู่ไหน?” แองเจลีนถามอีกครั้ง เสียงของเธอเบาเกินไปที่จะได้ยินความโกรธอยู่ภายใน

อย่างไรก็ตาม เซย์นก็เพียงแต่รัดแขนของเขาแน่นเป็นการตอบโต่ เช่นเดียวกับเพชฌฆาตที่โหดเหี้ยม เซย์นไม่มีทีท่าที่จะปล่อยไปจนกว่าโจเซฟินจะหายใจเฮือกสุดท้าย

แองเจลีนค่อย ๆ ยืนขึ้น สายตาของเธอมองไปที่เปลวไฟตรงหน้าพวกเขา

เธอวิ่งเข้าไปยังกองไฟโดยไม่ลังเล

เซย์นและคนที่เหลือรู้สึกใจหาย พวกเขาผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในตอนที่เกรย์สันรีบพุ่งตามแองเจลีนไปเพื่อรั้งเธอไว้

“ได้โปรดเถอะครับ ท่านประธานหญิง ผมเสียใจอย่างสุดซึ้งกับความสูญเสียของคุณ” เกรย์สันสะอื้น

คำว่า ‘สูญเสีย’ ดังก้องเหมือนเสียงระฆังแห่งความตายในความคิดของแองเจลีน มันทำให้เธอคลุ้มคลั่ง

“ฉันอยากตามหาเขา ปล่อยฉันสิ! เขาจะไม่ไปไหนโดยไม่มีฉัน”

ทั้งเซย์นและโจเซฟินก็รีบพุ่งไปข้างหน้าเพื่อปลอบเธอแองเจลีนในตอนที่พวกเขาเห็นเธออาละวาด

เซย์นพูดว่า “เขาปล่อยเธอไปไม่ได้ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักแค่ไหน แองเจลีน เพราะงั้นเพื่อเขาแล้ว เธอต้องใช้ชีวิตให้ดี”

แองเจลีนใจสลายเกินไปที่จะใส่ใจคำพูดของเขา

เธอเคยคร่ำครวญว่าเจย์ อาเรสเย็นชาและห่างเหินมากแค่ไหน แต่เธอก็พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะกล่าวโทษเขา ไม่ใช่กับที่เธอรู้สึกสะเทือนใจมากแค่ไหนในตอนนี้

เธอจะยอมรับตอนจบแบบนี้ที่เธอรู้ว่าความโหดร้ายของเขาเป็นเพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นได้อย่างไร? เธอจะยอมรับมันตอนนี้ได้อย่างไรที่เธอรู้ว่าเขายังคงเป็นเจย์บี้ที่ปกป้องเธอด้วยทุกอย่างที่เขามี?

เกรย์สันอาจจะมีแรงเหมือนม้าล่อ แต่เขาพบว่าการรั้งผู้หญิงคนนั้นเพียงเพื่อให้แองเจลีนมุ่งมั่นที่จะดิ้นรน

ทั้งเซย์นและโจเซฟินช่วยเขารั้งแองเจลีนไว้ ผู้หญิงคนนั้นดูเด็ดเดี่ยวที่จะมุ่งสู่ความตายและเสียงของเธอก็เริ่มแหบแห้งจากการกรีดร้องไปจนหมด

“ปล่อยฉันไปกับเขาเถอะได้โปรด ได้โปรดนะ ฉันขอร้องพวกเธอนะ เธอไม่รู้หรอกว่าการอยู่บนโลกโดยไม่มีเขามันไม่มีเป้าหมายเลย”

“เธอยังมีพ่อแม่ของเธอนะแองเจิล เธอยังมีลูก ๆ เธอต้องคิดเรื่องนี้ให้ดี” เซย์นเกลี้ยกล่อม

“บอกแม่และพ่อของฉันนะว่าฉันขอโทษ ฉันจะทำให้ดีกว่านี้ในชาติหน้า ดูแลลูก ๆ ของฉันด้วยนะ อย่ารั้งฉันไว้เลยนะ เซย์น นายก็รู้ว่าฉันอยู่ไม่ได้โดยไม่มีเขา เขาไปที่ไหน ฉันจะไปด้วย”

“พี่ยังตายไม่ได้นะ พี่แองเจีลีน เชื่อฉันสิ” เจเซฟินปลอบเธอขณะที่สะอึกสะอื้น “พี่ชายของฉันรักเธอมาก เขาวางแผนทุกอย่างไว้เพื่อเธอหลังจากที่เขาตายด้วยซ้ำ เธอจะทำให้ความพยายามอย่างหนักของเขาทั้งหมดสูญเปล่าไม่ได้นะ”

“ไม่ ฉันต้องคุยกับเขา ฉันจำเป็นต้องรู้ให้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในตอนที่เขาตัดสินใจโยนฉันทิ้งไป เขาสัญญากับฉันไปตลอดกาล”

แองเจลีนร้องไห้ฟูมฟาย สะอึกสะอื้นทั้งน้ำตาของเธอในอากาศและฉีกใจของผู้ที่ได้ยิน หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็สิ้นเสียง

ไม่มีเสียงใดให้ได้ยินอีกแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่คือท่าทีที่บูดบึ้งบนใบหน้าที่งดงามของเธอ

ภาพของแองเจลีนนี้ได้ผลักโจเซฟินลงไปสู่คลื่นของน้ำตาที่โศกเศร้ายิ่งขึ้น

อย่าลืมว่า เธอไม่ใช่คนแปลกหน้าที่จะรู้สึกตกหลุมรักใครบางคนอย่างลึกซึ้งได้

ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าความรักของแองเจลีนที่มีต่อเจย์มักจะหนึ่งในการพึ่งพาและการความปรารถนาที่เหนือมนุษย์อยู่เสมอ

โจเซฟินร่ำไห้ว่า “ไม่มีทางที่จะลดความเจ็บปวดของพี่แองเจลีนเลยใช่ไหม? ร่างกายของเธอรับการร้องไห้แบบนี้นานขึ้นกว่านี้ไม่ไหวแล้วนะ”

เกรย์สันเงื้อมมือขึ้นเพื่อทำให้แองเจลีนสลบอย่างเยือกเย็นด้วยที่ไม่เหลือทางเลือกอื่นก่อนที่ใครอื่นจะรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้น

ณ วิลล่าแห่งขุนเขา

โคลถือกระเป๋าใส่เสื้อผ้าพร้อมกับผมสลวยของเซ็ตตี้ในมือของเขา

เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักอย่างลึกซึ้งด้วยจะเป็นลูกสาวของป้าโคลเอ้