ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 936

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 936

ถ้าปู่รู้ว่าเขาได้สังหารลูกชายของป้าโคลอี้ เขาอาจจะทุกทรมาณจากความเศร้าโศก

ป้าโคลอี้คือลูกสาวคนโปรดของปู่ ผู้สืบตระกูลที่โดดเด่นที่สุดที่ปู่ได้เลี้ยงดู

ปู่มักจะพูดบ่อย ๆ ว่าถ้าป้าโคลอี้มีลูก ลูกของเธอจะเป็นทายาทโดยชอบธรรมที่สุดขององค์กรโลกาวินาศอย่างแน่นอน

น่าเสียดาย เขาถูกได้ทำลายความหวังของปู่ด้วยมือเปล่าของเขา

“อ๊ากกก!” โคลเงยหน้าขึ้นท้องฟ้าและตะเบ็งเสียงด้วยความรู้สึกท้อแท้และเศร้าหมอง

“ทำไมนายถึงทำให้ฉันอยู่ในสถานการณ์ที่เลือดเย็นแบบนั้นด้วย เจย์ อาเรส?”

แองเจลีนก้มลงเก็บมีดอันเยือกเย็นบนพื้น!

โคลจ้องเธออย่างเฉยเมย ขณะที่เขาเริ่มคาดเดาเรื่องแรงจูงใจที่เธอมี เขาก็เห็นแองเจลีนเงื้อมีดที่เยือกเย็นขึ้นและแทงมันไปยังหน้าอกของเธอโดยไม่ทันรู้ตัว

โคลเตะมีดอันเยือกเย็นลง แองเจลีนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

“ปล่อยให้ฉันตายซะ”

เกรย์สันและเซย์นรีบเข้ามาในตอนนี้ เซย์นกอดแองเจลีนแน่นขณะที่เธอยังคงขาดสติ “ได้โปรดเถอะ แองเจิล พี่ขอล่ะ เธอต้องอยู่ต่อไป”

ท่าทีความสิ้นหวังและความท้อแท้ปรากฏขึ้นทางสีหน้าของแองเจลีนขณะที่เธออ้อนวอน “เซย์น พี่ไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกใจสลายมากแค่ไหน นี่มันเจ็บปวดมากนะ”

เซย์นพูดว่า “พี่รู้ แองเจิล พี่รู้ว่าเธออยู่ต่อไปไม่ได้โดยไม่มีเขา แต่เธอต้องอยู่ นี่เป็นสิ่งที่เขาคาดหวังจากเธอนะ”

เกรย์สันจ้องโคลอย่างเดือดดาล แววตาที่ดุร้ายกำลังมองราวกับว่าเขากำลังจะกลืนกินโคลไปทั้งตัว

คาร์สันสังเกตเห็นความเคียดแค้นของเกรย์สันและรีบเข้ามาปกป้องโคลที่ได้รับบาดเจ็บให้อยู่ข้างหลังของเขา

เกรย์สันกำหมัดแน่นและคลายออก

ถ้าเจย์ไม่ได้ทำให้เขาสาบานว่าจะภักดีต่อแองเจลีนและสาบานว่าจะปกป้องและคุ้มครองเธอไปตลอดชีวิต เกรย์สันคงจะพุ่งตัวเข้าไปและสู้กับโคลด้วยทุกอย่างที่เขามี

โคลพูดว่า “ช่างมันเถอะ เพื่อเห็นแก่เจย์ อย่าสร้างความลำบากให้พวกเขาเลย ไปกันเถอะ คาร์สัน”

คาร์สันช่วยโคลพาโคลเดินไปยังเครื่องบินขับไล่

ทันใดนั้น เครื่องบินขับไล่สีดำก็บินออกจากป่าทึบและพุ่งไปสุดขอบฟ้าเหมือนกับกระสุนปืน หายไปอย่างไร้ร่องรอยในเวลาไม่นาน

ฝุ่นดูเหมือนจะสงบลงแล้ว

เซย์นและเกรย์สันพาแองเจลีนลงไปจากภูเขา

แองเจลีนได้กลับไปอยู่ในสภาพที่ยังคงปางตายอีกครั้งเหมือนกับผู้ป่วยที่มีสติฟื้นกลับมาเพียงชั่วขณะก่อนที่จะตาย

ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน เซย์นก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอคลาดสายตาอีกแล้ว

โจเซฟินที่กลัวว่าเธอจะทำเรื่องโง่ ๆ ก็อยู่เป็นเพื่อนเธอที่นั่นแม้แต่ในตอนกลางคืน

คืนนั้น โจเซฟินพูดกับแองเจลีนด้วยความดีใจเป็นอย่างยิ่ง “เธอรู้อะไรไหม พี่แองเจลีน? เจย์อาจจะเสียสละตัวเอง แต่เขาก็ได้ช่วยสมาชิกของตระกูลอาเรสทั้งหมด ผู้อาวุโสสูงสุดอาเรสและคนอื่น ๆ ก็ปลอดภัย”

“เจย์คือคนที่ดับไฟที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ฉันเห็นเขาขับรถถังเข้าไปยังทัวร์มาลีนที่ลุกไหม้เป็นเปลวเพลิงด้วยตาของฉันเอง ตอนแรกฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพยายามที่จะทำ แต่ตอนนี้ฉันก็รู้แล้ว เขาพยายามที่จะทำลายร่องรอยของหลักฐานทั้งหมดเพื่อที่สมาชิกขององค์กรโลกาวินาศจะไม่สามารถหาสิ่งมีชีวิตใด ๆ ได้ เพราะงั้น พวกเขาก็ไม่สามารถตัดสินได้ว่าสมาชิกตระกูลอาเรสเป็นหรือตาย”

น้ำตาได้ไหลรินบนหน้าของโจเซฟิน “ความรักของเจย์ไม่มีที่สิ้นสุด ทำไมคนดี ๆ แบบนี้ถึงทิ้งเราไปกันนะ?!”

ในคืนนั้น น้ำตาของแองเจลีนทำให้การมองเห็นของเธอพร่าเบลอ

ทันใดนั้น เธอก็ยกข้อมือใส่ปากตัวเอง

โจเซฟินค่อย ๆ ได้กลิ่นของโลหะ

“เธอได้กลิ่นเลือดไหม พี่แองเจลีน?”