ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 956
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 956
เซย์นตอบหลับ “โรเซ็ต อาเรส นายก็แค่เรียกเธอว่าเซ็ตตี้น้อย”
“โอเค”
เจย์ออกไปหลังจากที่ทั้งสองแลกเบอร์โทรศัพท์
เซย์นถอนหายใจและพูดอย่างไม่พอใจว่า “นายควรเป็นคนที่ขอร้องฉัน ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่กำลังอ้อนวอนนายล่ะ?”
หลังจากที่มอบหมายงานของเขา เซย์นก็ไปยังสวนบันทึกรักและรายงานกับแองเจลีน
เซ็ตตี้น้อยก็บังเอิญอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน
ทันทีที่เซย์นเห็นเซ็ตตี้น้อย เขาพูดอย่างขี้โม้ว่า “ฉันเจอครูเปียโนของหนูด้วย เซ็ตตี้น้อย ฉันสัญญาว่าหนูจะชอบเขามากหลังจากที่เห็นเขา”
หลังจากสามปี เซ็ตตี้ได้โตขึ้นจากลูกบอลขนอ้วนกลมเป็นคุณหนูผอมเพรียว เธอมีคิ้วและตาสวยสดใจรางกับฤดูใบไม้ร่วงที่มีเสน่น์ที่ทำให้ดูสวยมาก เธอสวมรองเท้าคู่สีขาวด้วยขายาวสวยซึ่งทำให้เธอมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่โดยไม่สลัดความไร้เดียงสาและนิสัยร่าเริงของเธอในฐานะคุณหนูเลย
เมื่อเธอได้ยินว่าเซย์นได้จ้างครูสอนเปียโนให้กับเธอ เซ็ตตี้น้อยก็บุ้ยปากและต่อต้านในทันที “หนูไม่อยากได้ครูสอนเปียโน ฟินน์ฝึกเล่นเปียโนกับหนูก็ได้”
แองเจลีนดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วและถามอย่างมีเลศนัยว่า “เขาตกลงเป็นครูของเซ็ตตี้ไหม?”
เซย์นยืดอก “เธอคิดว่าพี่จะให้เขายอมจำนนไม่ได้หลังจากที่ฉันเข้าไปด้วยตัวเองงั้นเหรอ?”
แองเจลีนดีใจอย่างมาก
เธอดึงเซ็ตตี้น้อยมาข้าง ๆ และสอนอุดมการณ์ของเธออย่างอดทน “เซ็ตตี้น้อย นี่คือคุณครูสอนเปียโนของลูกที่ปวดหัวและความจำเสื่อม ก็พูดได้ว่า ลูกต้องไม่ยั่วโมโหเขาและเป็นเด็กดีต่อหน้าเข้านะ”
เซ็ตตี้น้อยตอบอย่างขอไปที “หนูรู้ค่ะ หนูรู้”
นั่นคือทั้งหมดที่แองเจลีนกล่าว อย่าลืมว่า เธออยากให้เซ็ตตี้น้อยเจอกับความประหลาดใจนี้ด้วยตัวเอง
วันต่อมา
ตามที่อยู่เซย์นได้มอบให้แก่เขา เจย์ก็มาถึงโฮไรซอน คอลเลอร์เมืองอิมพีเรียลอย่างตรงเวลา
ในระหว่างการเดินทางกลับไปยังโฮไรซอน วิลล่าของฟินน์และเซ็ตตี้น้อยจากสวนบันทึกรัก ฟินน์ก็ได้แนะนำและสอนเซ็ตตี้น้อยอย่างไม่หยุดหย่อน “เมื่อคุณเจอกับครูสอนเปียโนหลังจากนี้ คุณต้องสุภาพกับเขา ถ้าเขากระหาย จำไว้ว่าต้องรินน้ำให้กับเขา ถ้าเขาเผลอเล่นผิดคีย์ ก็แค่แกล้งเหมือนว่าคุณไม่สังเกตเห็นมัน”
เซ็ตตี้น้อยงุนงง “เขาก็แค่ครูสอนเปียโนคนหนึ่งใช่ไหมคะ? ทุกคนกังวลเรื่องอะไรนักหนา? คุณแม่บอกกับหนูว่าไม่ให้ยั่วโมโหเขาและตอนนี้คุณก็กำลังขอให้หนูไม่ทำให้เขาขายหน้า ผู้ชายที่โตแล้วอย่างเขาเปราะบางกว่าตุ๊กตากระเบื้องอีกเหรอคะ?”
ฟินน์พูดว่า “ผมไม่มีความคิดเห็นอื่น ๆ กับเรื่องที่คุณทำกับคนอื่น ๆ แต่เขา คุณต้องปฏิบัติกับเขาให้ดีเพราะเขาสมควรที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างดีจากคนอื่น ๆ”
เมื่อเธอรู้สึกว่าฟินน์ พี่ชายที่มักจะตามใจและโอ๋เธอ กำลังแสดงความกังวลอย่าเหลือล้นต่อครูสอนเปียโนที่เธอยังไม่ได้เจอ เซ็ตตี้น้อยก็อิจฉาและไม่พอใจ “แล้วหนูก็ยืนยันที่จะไม่ทำมันในวิธีของคุณ”
เมื่อพวกเขาลงจากรถ เซ็ตตี้ก็จงใจที่จะถ่วงเวลา
ฟินน์มีท่าทีที่เคร่งขรึมและพูดว่า “คุณสายแล้ว เขาไม่ชอบเด็กที่มาสายนะ”
เซ็ตตี้น้อยเริ่มยอกย้อน “เขาเป็นใครกัน? ทำไมทุกคนถึงบังคับให้หนูดีกับเขาล่ะ? ฟินน์ คุณบอกว่าคุณจะไม่บังคับหนูให้ทำสิ่งที่หนูไม่ชอบ แต่ตอนนี้คุณกำลังทำแบบนั้นเป๊ะเลย”
“หนูไม่อยากได้ครูสอนเปียนโน แต่ทุกคนก็ยัดเยียดเขาให้กับหนู ไม่ใช่แค่นั้น หนูถูกตั้งกฏเกณฑ์ตั้งมากกมายด้วยเหมือนกัน หนูเกลียดครูสอนเปียโนนั่น”
เจย์กำลังพิงตัวกับทางเข้าของวิลล่าอย่างอ่อนล้า เมื่อเขาสังเกตเห็นการต่อต้านอย่างรุนแรงของเซ็ตตี้น้อย แววตาของเจย์ก็มืดมน
ฟินน์จูงมือของเซ็ตตี้น้อยและรีบเดินเข้าไปข้างใน
ฟินน์ตื่นเต้นเป็นอย่างมากในตอนที่เขาเห็นเจย์
ถึงกระนั้น โรงพยาบาลและท่านประธานก็ได้เตือนเขาเมื่อนานมาแล้วว่าเขาไม่ควรกวนอารมณ์ของพ่อบุญธรรม เพราะฉะนั้น เขาจึงพยายามอย่างที่สุดที่จะทำตัวนิ่งเหมือนกับน้ำ
“คุณครับ งั้นผมขอฝากเซ็ตตี้น้อยไว้กับคุณด้วยนะครับ”
สายตาของเจย์มองไปที่หน้าของเซ็ตตี้น้อยและอึ้งเล็กน้อย
เขาไม่เคยเห็นเด็กที่สวยเช่นนี้ เธอมีเหตุผลที่จะหยิ่งทรนง
เมื่อเซ็ตตี้น้อยมองไปที่เจย์ เธอก็แข็งทื่อไปในทันที
