ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 96
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 96
โจเซฟินไม่สามารถหยุดปาดน้ำตาได้เลย “ขอบคุณพระเจ้าที่เธอปลอดภัย ร็อบบี้น้อย”
โรสจ้องไปที่ประตูด้วยความสงสัย “ร็อบบี้น้อย คุณพ่ออยู่ที่ไหน? ทำไมเขาไม่ได้มากับลูก?”
เธอคิดว่าเจย์จะต้องมาหาเธอเพื่อคุยเรื่องสิทธิเลี้ยงดูบุตรแน่
ร็อบบี้น้อยกอดโรส “คุณพ่อมาช่วยผม คุณแม่ ผมประทับใจมาก แต่ผมไม่ได้เจอคุณพ่อ เพราะผมไม่อยากจากคุณแม่ไป”
โรสถึงกับสะดุด เธอถอนหายใจ “แม่ขอโทษ ร็อบบี้น้อย ตอนนี้คุณพ่อรู้เรื่องตัวตนของลูกแล้ว”
เมื่อร็อบบี้เห็นว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน เขาก็ถอนหายใจออกมาเหมือนผู้ใหญ่ “ไม่ต้องห่วงครับคุณแม่ ถึงคุณพ่อจะอยากฉกผมไปจากแม่ ผมก็จะไม่ไปจากคุณแม่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม”
ทั้งแม่และลูกกอดกันแล้วร้องไห้ เหมือนพวกเขาจะจากกันไปตลอดกาล มันช่างเป็นภาพที่น่าสงสาร
“เขาจะไม่ไปไหน” เจนสันกล่าวขึ้นมากะทันหัน
โจเซฟินเริ่มกลับมาใช้ปากอันร้ายกาจของเธอแล้วหยอกเจนสันทันที “นายจะไปรู้อะไร เจ้าหนู? พ่อนายน่ะเหมือนเสือดุร้ายที่รู้จักแค่การรังแกแม่นาย”
เจนสันจ้องโจเซฟิน เขาไม่อนุญาตให้น้าของเขาพูดไม่ดีใส่คุณพ่อสุดที่รักของเขา
โจเซฟินตีปากตัวเอง “ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไม่พูดถึงพ่อนายอีกแล้ว พ่อของนายเป็นสุดยอดคุณพ่อที่ดีที่สุดในโลก พอใจยัง?”
ทันใดนั้น มือถือของโรสก็ดังขึ้น เมื่อเธอเห็นชื่อที่ขึ้นบนหน้าแจ้งเตือน เธอก็โยนมือถือลงบนโต๊ะกาแฟด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นก็มองไปที่โจเซฟินด้วยสายตาอ้อนวอน
“พี่ชายฉันใช่ไหม?” โจเซฟินถามด้วยความรู้สึกอยากจะบ้า
“ใช่” เสียงของโรสกระวนกระวาย
“ตัดสายไปเลย!” โจเซฟินกล่าวแบบไม่คิด
โรสลังเล ในตอนนั้น เจนสัน อาเรส ก็เดินมาที่โต๊ะกาแฟแล้วกดรับสาย
“เจนสัน เจ้าคนทรยศ!” โจเซฟินว่าเจนสันเงียบ ๆ
“โจเซฟิน อาเรส…” เสียงเย็นยะเยือกของเจย์ดังลอดมาจากปลายสาย
โจเซฟินกลัวแทบตาย เธอรีบคลานเข้าไปหามือถือแล้วกล่าวเสียงอ่อย “นายอยู่ไหนพี่ชาย? พวกเรากังวลกับความปลอดภัยของนายมาก!”
“ร็อบบี้น้อยกลับบ้านรึยัง?” เจย์ไม่ต้องการพูดดี ๆ กับน้องสาวจอมปลิ้นปล้อนของเขา
โจเซฟินรู้สึกถึงอันตรายในมุมมืดหากเธอยังพูดต่อล่ะก็ เธอรีบคลานหนีไปทันที “ฉันไม่รู้ นายควรถามพี่สะใภ้แทนนะ”
โรสทำอะไรไม่ได้นอกจากหยิบมือถือขึ้นมา “ร็อบบี้น้อยกลับมาแล้ว ขอบคุณ… ไม่ใช่แค่นายจ่ายเงินถึงสองร้อยล้านเพื่อเขา แต่นายยังยอมเสี่ยงอันตรายด้วย…”
โรสเตรียมคำขอบคุณเจย์ไว้แล้ว แต่เขาปฏิเสธอย่างเอาแต่ใจ “ร็อบบี้เป็นลูกของฉัน ถ้าฉันไม่ช่วยเขา ใครจะช่วย?”
โรสไม่โต้กลับในเรื่องนี้
“ห้องเลขที่อะไร?” เจย์ถามขึ้นมาหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
“อ๋า?” โรสไม่เข้าใจคำถามของเขา
