ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 97
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 97
โจเซฟินยืนตรงข้ามกับโรสแล้วกล่าวด้วยความแน่วแน่ “พี่ชายของฉันกำลังจะเอาลูกเขาไปแล้ว โรส อย่าบอกหมายเลขห้องของพี่นะ!”
“โจเซฟิน!” เจย์กัดฟันแล้วตะโกนผ่านลำโพงมา
โจเซฟินกลัวมากจนหน้าเธอเขียวคล้ำ เธอปิดปากทันทีแล้วโบกมืออย่างหมดหวังให้โรส
โรสเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะบอกหมายเลขบ้านไปในมือถือ “บ้านหมายเลข 618”
ทันทีที่เธอบอกออกไป เจย์ก็วางสาย
โจเซฟินทรุดลงกับโซฟาแล้วต่อว่าโรส “พี่บอกหมายเลขบ้านกับเขาทำไม? โรส ไม่รู้เหรอว่าพี่จะเสียร็อบบี้น้อยไปทันทีที่เขามาถึง?”
เจนสันหยิบกล้วยขึ้นมาแล้วยัดใส่ปากของโจเซฟิน ด้วยท่าทางดูหมิ่น เขากล่าว “เธอพูดมากเกินไป”
โจเซฟินนั่วลง ชี้ไปที่จมูกของเจนสัน เธอสาปส่งออกมา “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เจ้าตัวเล็ก นายกำลังคำนวณผลประโยชน์ให้พ่อนาย ฉันรู้ว่านายอยู่ฝั่งพ่อของ-”
เจนสันกล่าวอย่างโมโห “ไม่ ฉันไม่ใช่”
โจเซฟินแค่นเสียง “ฮี่ฮี่ นายมั่นใจเหรอ? นายกล้าพูดไหมว่าพ่อนายน่ะเป็นเสือที่ชอบกินคน?”
เจนสันรักคุณพ่อมาก แน่นอนอยู่แล้ว เขาต้องเมินคำขู่ของน้าเขาเพื่อปัดปัญหา
โจเซฟินเสริมอย่างเจ้าเล่ห์ “เจนสัน นายมีจิตสำนึกรึเปล่าเนี่ย? ใช่ นายถูกเลี้ยงมาโดยพ่อนาย แต่นายอยู่ในตัวโรสตั้งสิบเดือนเลยนะ นายรู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนสำหรับคนท้อง? พวกเธอต้องรับน้ำหนักที่มากขึ้น แถมร่างกายยังเปลี่ยนแปลงไป พวกเธอยังต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้กำเนิดลูกอีก แล้วตอนนี้พ่อนายกำลังจะฉกร็อบบี้น้อยไป นายคิดว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกเหรอ?”
เจนสันกล่าว “เขาจะไม่ทำ”
ก่อนที่พวกเขาจะรู้สึกตัว เจย์ก็ได้ยืนพิงกับกรอบประตูแล้ว เขาฟังทุกอย่างที่พวกเขากำลังพูด เมื่อเธอได้ยินว่าโจเซฟินกำลังยั่วยุลูกเขา เลือดของเขาก็เดือดพล่าน
เมื่อโรสเห็นเจย์ เธอก็กังวลว่าเขาจะจัดการโจเซฟิน อย่างไรก็ตาม ไม่นานเธอก็พบว่าสายตาของเจย์นั้นจดจ้องเพียงร็อบบี้น้อย
เจย์วิ่งขึ้นบันไดมาพร้อมเหงื่อเม็ดใหญ่บนหน้าผาก เขาต้องการเห็นร็อบบี้น้อยให้เร็วที่สุด ความคิดที่อยากเจอลูกชายทำให้เขาลืมความเหนื่อยล้าไปเลย
โรสรู้ว่าดวงตาอันกระตือรือร้นของเขาหมายถึงอะไร เธอดึงร็อบบี้น้อยไปหาเจย์ แล้วแนะนำเขากับเจย์ “นี่คือร็อบบี้น้อย”
เจย์ตกตะลึงมากเมื่อเห็นว่าเด็กคนนี้เหมือนกับเจนสันเป๊ะ ๆ
เมื่อโจเซฟินบอกว่าร็อบบี้น้อยกับเจนสันนั้นเป็นแผดกัน เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กทั้งสองจะเหมือนกันขนาดนี้
เมื่อเจย์เห็นตัวเองในเวอร์ชั่นมินิ เขาก็มั่นใจเลยว่าร็อบบี้นั้นคือเด็กตระกูลอาเรส โดยไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอ ซึ่งนั่นทำให้เจย์ตื่นเต้นมาก แต่มันก็มีความกลัวเล็กน้อยในตัวเขาด้วย เมื่อเขาคิดไปถึงตอนที่ตัวเองไม่ยินดียินร้ายกับร็อบบี้น้อยที่กำลังถูกลักพาตัว สิ่งที่เขาอยากทำคือตบหน้าตัวเอง
โชคยังดี ร็อบบี้น้อยนั้นปลอดภัย ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีทางให้อภัยตัวเองอีกเลยตลอดชีวิต
แม้ว่าร็อบบี้น้อยกับพ่อจะพบกันมาก่อน และมันก็เพิ่งไม่กี่วันนี้เอง แต่ร็อบบี้พบเขาภายใต้ตัวตนของเจนสัน ดังนั้นมันจึงดูเหมือนเขาขโมยความรักของพ่อไปจากคนอื่นมากกว่า
ตอนนี้คุณพ่ออยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาไม่แน่ใจว่าพ่อเขาจะยินดียอมรับเขาไหม ในตอนนั้นเอง ร็อบบี้น้อยดูอ่อนแอมาก
คุณพ่อตามใจเจนสันจนเสียคน แล้วคุณพ่อจะตามใจเขาแบบที่ตามใจเจนสันรึเปล่า? ร็อบบี้น้อยไม่รู้เลยว่าพ่อเขาคิดอะไร ดังนั้นใบหน้าหล่อเหลาของร็อบบี้จึงดูเศร้าเล็กน้อย
