ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 984
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 984
ทันทีที่เซย์นออกไป แองเจลีนก็มองไปที่บุปผาในกุณฑีทองด้วยสายตาเหม่อลอย
หลังจากย้ายเข้ามาอยู่บ้านเช่าของเขา โลกของเจย์ก็เงียบและสงบลง
เขาไม่ถูกชาวประมงรังควานรวมถึงไม่ถูกแองเจลีนคุกคามด้วยเช่นกัน
บ้านถูกห้อมล้อมไปด้วยความเงียบสงบในทุกวัน
แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้สึกโดดเดี่ยวอย่างมาก
ราวเหมือนกับว่ามีบางส่วนในหัวใจของเขาได้หายไปเลยทำให้หัวใจของเขารู้สึกว่างเปล่า
เขาซื้อหนังสือหลายเล่ม อุปกรณ์วาดภาพ และเปียโนให้กับตัวเอง
ตารางงานของเขาเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาต้องเรียนรู้ แล้วความรู้ของเขาก็พัฒนาอย่างก้าวกระโดดในเวลาไม่นาน เขาคิดว่ามันช่างแปลกประหลาดที่เขาเข้าใจข้อมูลส่วนใหญ่ในหนังสือได้หลังจากอ่านเพียงครั้งเดียว นอกจากนี้เขายังสามารถเรียนรู้โดยการเปรียบเทียบและอนุมานสิ่ง ๆ หนึ่งกับข้อเท็จจริง และเชี่ยวชาญเรื่องนั้น ๆ ผ่านการศึกษาสิ่งต่าง ๆ รอบตัวอย่างครอบคลุม
ในวันนี้เขาเกิดอารมณ์พาไปแล้วตั้งกระดานวาดภาพขึ้น หลังจากผสมสีแล้วเขาก็เริ่มวาดภาพ
กระดาษแผ่นขาววางอยู่ตรงหน้าเขา เขายกพู่กันขึ้นแต่ก็ไม่รู้ว่าจะวาดวิวทิวทัศน์อะไรดี
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ปล่อยพู่กันให้เคลื่อนไปตามความรู้สึกของเขา
ผลลัพธ์ที่ได้คือภาพเสมือนคนที่มีสีสันสดใส เมื่อเขาเห็นรูปคนบนกระดาษ เขาก็ตกตะลึง
ภาพเด็กผู้หญิงที่มีผมตรงยาวถึงเอว คิ้วของเธอเหมือนเทือกเขาไกล ๆ ดวงตาของเธอเป็นสีของหินออบซิเดียน จมูกแสนเล็กและโด่งของเธอ ผิวพรรณของเธอขาวเนียน และริมฝีปากของเธอเป็นสีแดงเลือดนก
ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือของเธอดูเหมือนเด็กไร้เดียงสาที่ไม่คุ้นเคยกับวิถีชีวิตของโลก ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่เขา เธอดูอ่อนโยนราวกับสัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่ไม่มีพิษภัยใด ๆ
รอยยิ้มของเธอช่างสวยงามและอ่อนหวาน ดูสวยเกินกว่าจะดื่มด่ำได้หมดในทีเดียว!
รอยยิ้มที่ผ่อนคลายค่อย ๆ เล็ดลอดออกมาจากแววตาของเขา
หญิงสาวงามจากนอกโลกนี้ที่ดูขี้อายราวกับสาวบริสุทธิ์และมีชีวิตชีวาราวกับกระต่ายคงอาจพบได้บนสวรรค์เท่านั้นใช่ไหม?
เซ็ตตี้น้อยโทรหาเขาในวันหยุดสุดสัปดาห์
“คุณคะ พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ คุณจะมาซ้อมเปียโนกับหนูได้ไหมคะ?”
เสียงของเซ็ตตี้น้อยฟังดูเหมือนสายลม พัดพาปัญหาทั้งหมดของเขาไป
“ได้สิ” เขาพูดพร้อมรอยยิ้ม
“คุณคะ คุณอยากฟังว่าคุณแม่ของหนูเล่นเพลง Red spider lily ยังไงไหมคะ? คุณแม่อยู่ข้าง ๆ หนูแล้วค่ะ!” เซ็ตตี้น้อยกล่าว
ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเจย์เริ่มเต้นรัว
“คุณแม่ได้รับเกียรตินี้เหรอจ๊ะ?”
เซ็ตตี้น้อยพูดว่า “แน่นอนค่ะ”
เจย์ได้ยินเซ็ตตี้น้อยพูดว่า “คุณแม่คะ
“อืม”
แม่ของเซ็ตตี้น้อยตอบตกลงอย่างรวดเร็ว และนั่นก็ช่วยลดความวิตกกังวลของเจย์ลงได้เล็กน้อย
ไม่นานนักเสียงเปียโนก็เริ่มบรรเลงเพลงที่แสนไพเราะ
มันไม่ได้ให้ความรู้สึกหนักแน่นแต่อย่างใด แต่กลับฟังดูนุ่มนวลราวกับปีกผีเสื้อและเบาราวกับหยดน้ำ ภาพของเนินเขาเขียวขจีและธารน้ำนิ่งปรากฏขึ้นในสายตาเขา
แล้วเขาก็ได้รับรู้ถึงความหมายที่แท้จริงของเพลง Red spider lily มันเป็นการดีกว่าที่จะหวังในความรักที่ยืนยาวแทนที่จะเป็นความรักที่หนักแน่นและลึกซึ้ง!
ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเป็นนางฟ้าอมตะ
มันกลับกลายเป็นว่าเธอคือผู้หญิงที่ติดดินคนหนึ่ง
เรียบง่ายและไร้การเติมแต่ง!
วันต่อมา
เจย์มาที่โฮไรซอน คอลเลอร์ตรงเวลาที่นัดหมาย
